- دانشمندان ورزش 60 دانشجوی مرد دانشگاه زولولند را که اعتراف کردند سیگاری‌های غیرفعال هستند، ثبت نام کردند.
- سه بار در هفته، یک گروه 20 دقیقه تمرین تناوبی با شدت بالا با دوچرخه ورزشی انجام دادند، در حالی که گروهی دیگر 40 دقیقه رکاب زدن مداوم انجام دادند.
- هر دو گروه بعد از هشت هفته آمادگی جسمانی خود را بهبود دادند، اما گروه تمرین تناوبی وضعیت بسیار بهتری داشت.
- برای داستان های بیشتر به ادامه مطلب بروید www.BusinessInsider.co.za.
این زمانی از سال است که اغلب در مورد سیگار کشیدن و ورزش تصمیم گیری می شود، به این معنی که اولین تحقیق منتشر شده یک دانشمند جوان ورزشی دقیقاً در زمان مناسب رسیده است.
و اگر شما یک مرد سیگاری غیرفعال بین 18 تا 30 ساله هستید و نمی‌دانید که چگونه ورزش‌هایی را انجام دهید که در کمترین زمان ممکن بیشترین تأثیر مثبت ممکن را بر سلامتی شما داشته باشد، Nduduzo Shandu از دانشگاه Zululand می گوید که جوابش را دارد.
پس از قرار دادن 40 دانش آموزی که با این توصیف مطابقت دارند دو رژیم دوچرخه ورزشی هشت هفته ای، شاندو می گوید 20 دقیقه تمرین تناوبی با شدت بالا نه تنها سریع تر، بلکه بسیار مؤثرتر از دو برابر رکاب زدن مداوم است.
گروهی که سه جلسه در هفته را به پایان رساندند که در آن مکرراً به مدت هشت ثانیه دوی سرعت دویدند و سپس به مدت 12 ثانیه استراحت کردند، نسبت به گروهی که تمرینات هوازی مداوم را در همان تعداد جلسه انجام دادند، تناسب اندام، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و سلامت روانی را به طور قابل توجهی بهبود بخشیدند. .
در مقاله ای که در مجله بین المللی تحقیقات محیطی و سلامت عمومی منتشر شده است، شاندو و همکارانش از زولولند و دانشگاه اسکس در بریتانیا می گویند: «مطالعه ما نشان می دهد که تمرینات تناوبی با شدت بالا ممکن است در بهبود سلامت و روان مفید باشد. بهزیستی، کاهش خطرات شروع و پیشرفت بیماری های ناشی از مصرف سیگار و افزایش غیرمستقیم امید به زندگی در افراد سیگاری.
آنها می گویند تا حدودی این تعجب آور نیست زیرا تحقیقات قبلی نشان داده است که تمرینات اینتروال را می توان با سطوح مختلف تناسب اندام تطبیق داد، به زمان کمتری نیاز دارد، جذاب تر و لذت بخش تر از تمرینات هوازی مداوم است و فواید فیزیولوژیکی بیشتری دارد.
با این حال، در مطالعه آنها، تمرینات تناوبی نیز عملکرد ریه را بیش از ورزش مداوم بهبود بخشید. با این حال، هر دو نوع ورزش منجر به بهبود در ریه‌های افراد سیگاری می‌شود که با میزان بازدم و سرعت بازدم اندازه‌گیری می‌شود، و شاندو می‌گوید که قابل توجه‌ترین یافته است.
هر دو گروه همچنین بهبود قابل توجهی در ضربان قلب ریکاوری ثبت کردند، اما بهبود تمرینات اینتروال بسیار بیشتر بود. معیاری به نام محصول فشار نرخ که حاصل ضربان قلب و فشار خون سیستولیک است نیز در هر دو گروه بهبود یافته است. این به عنوان یک شاخص خوب از میزان اکسیژن مورد نیاز قلب برای کار بهینه در نظر گرفته می شود.
از هر سه مرد آفریقای جنوبی یک نفر سیگار می‌کشد، و شاندو می‌گوید مطالعات قبلی نشان داده است که یک سوم دانش‌آموزان به عنوان بخشی از یک تغییر مهم زندگی، در دانشگاه شروع به سیگار کشیدن می‌کنند.
به همین دلیل است که وقتی تبلیغاتی در پردیس کوادلانگزوا UZ در Empangeni گذاشت و 60 داوطلب را ثبت نام کرد و آنها را به سه گروه تقسیم کرد، تصمیم گرفت سیگاری ها را هدف قرار دهد.
تنها دو دانش آموز از گروه تمرین تناوبی انصراف دادند، در حالی که چهار دانش آموز گروه تمرین هوازی مداوم را قبل از پایان هشت هفته ترک کردند و گروه کنترل – که دستور داشت به مدت هشت هفته بی تحرک بماند – تنها 14 عضو داشت.
گروه های تمرینی 24 جلسه را بر روی یک ارگومتر سیکل ثابت در باشگاه UZ تکمیل کردند که با گرم کردن 5 دقیقه ای شروع شد و با 5 دقیقه خنک کردن و کشش های 20 ثانیه ای ساق پا، همسترینگ، چهارسر ران، گلوتئوس پایان یافت. عضلات پشت، گردن و شانه.
در اواسط تمرینات بود که اوضاع تغییر کرد. گروه تمرین اینتروال تا 60 تکرار از یک روتین شامل دوی سرعت تمام و سپس استراحت انجام داد. شاندو می‌گوید که مقاومت ارگومتر را برای شرکت‌کنندگانی که دو جلسه متوالی را تکمیل کرده‌اند، افزایش داده است. این جلسات در مجموع 33 دقیقه طول کشید.
پس از گرم کردن بدن، گروه تمرین هوازی مداوم 40 دقیقه دوچرخه سواری با سرعت 60 دور در دقیقه را سپری کردند و مقاومت برای اطمینان از مصرف اکسیژن 60 تا 75 درصد حداکثر ظرفیت بدنشان تغییر یافت. هر جلسه 55 دقیقه به طول انجامید.
شاندو می‌گوید: «یافته‌ها نشان می‌دهد که تمرین تناوبی با شدت بالا باید شکل ترجیحی رژیم ورزشی در میان سیگاری‌های کالج باشد تا مزایای مهم‌تر و سالم‌تری داشته باشد.»
اما او اعتراف می کند که مطالعه اش محدودیت هایی دارد. “اولین، [it] شامل یک نمونه کوچک، با تحصیلات عالی و همگن است که تعمیم‌پذیری نتایج ما و قدرت تشخیص تفاوت‌های آماری معنی‌دار را محدود می‌کند.
ثانیاً، یافته‌ها ممکن است قابل تعمیم به سایر گروه‌های سنی نباشد. با این حال، [they] با شواهد قبلی در مورد رابطه بین ورزش و تناسب اندام سلامت، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و معیارهای روانشناختی سازگار است.
“ورزش یک جزء حیاتی در کاهش خطرات مرتبط با بیماری های ناشی از سیگار است و احتمالاً می تواند امید به زندگی را افزایش دهد که ممکن است با مزایای فیزیولوژیکی و روانی مرتبط باشد.”