تمرین و گوش دادن به موسیقی ممکن است به جلوگیری از زوال شناختی کمک کند

پیری طبیعی با زوال پیشرونده شناختی همراه است. اما آیا می‌توانیم مغز خود را برای به تاخیر انداختن این فرآیند آموزش دهیم؟ تیمی از دانشگاه ژنو (UNIGE)، HES-SO Geneva و EPFL کشف کرده‌اند که تمرین و گوش دادن به موسیقی می‌تواند با تحریک تولید ماده خاکستری، زوال شناختی را در سالمندان سالم تغییر دهد.

برای دستیابی به این نتایج، محققان بیش از 100 فرد بازنشسته را که قبلا هرگز موسیقی انجام نداده بودند، دنبال کردند. آنها به مدت شش ماه در آموزش آگاهی از پیانو و موسیقی ثبت نام کردند. این نتایج چشم اندازهای جدیدی را برای حمایت از پیری سالم باز می کند. منتشر می شوند در NeuroImage: گزارش ها.

در طول زندگی ما، مغز ما خود را بازسازی می کند. مورفولوژی و ارتباطات مغز با توجه به محیط و تجربیات تغییر می کند، به عنوان مثال زمانی که ما مهارت های جدیدی را یاد می گیریم یا بر عواقب سکته مغزی غلبه می کنیم. با این حال، با افزایش سن، این “قابلیت انعطاف” مغز کاهش می یابد. مغز همچنین ماده خاکستری را از دست می دهد، جایی که نورون های ارزشمند ما قرار دارند. این به عنوان “آتروفی مغز” شناخته می شود.

به تدریج، زوال شناختی ظاهر می شود. حافظه کاری، در هسته بسیاری از فرآیندهای شناختی، یکی از عملکردهای شناختی است که بیشترین آسیب را می بیند. حافظه کاری به فرآیندی گفته می‌شود که در آن اطلاعات را برای دستیابی به یک هدف به‌طور مختصر حفظ و دستکاری می‌کنیم، مانند به خاطر سپردن یک شماره تلفن به اندازه کافی برای نوشتن آن یا ترجمه یک جمله از یک زبان خارجی.

مطالعه ای که توسط UNIGE، HES-SO Geneva و EPFL انجام شد نشان داد که تمرین موسیقی و گوش دادن فعال می تواند از کاهش حافظه کاری جلوگیری کند. چنین فعالیت هایی باعث افزایش انعطاف پذیری مغز می شود، آنها با افزایش حجم ماده خاکستری مرتبط هستند. تأثیرات مثبت نیز بر روی حافظه فعال اندازه گیری شده است. این مطالعه بر روی 132 بازنشسته سالم 62 تا 78 ساله انجام شد. یکی از شروط شرکت این بود که در طول عمرشان بیش از شش ماه هیچ درس موسیقی نخوانده باشند.

تمرین موسیقی در مقابل گوش دادن به موسیقی

دیمین ماری توضیح می‌دهد: “ما افرادی را می‌خواستیم که مغزشان هنوز هیچ اثری از انعطاف‌پذیری مرتبط با یادگیری موسیقی را نشان نداده باشد. در واقع، حتی یک تجربه یادگیری کوتاه در طول زندگی فرد می‌تواند آثاری را روی مغز بگذارد که نتایج ما را مغرضانه می‌کرد.” ، اولین نویسنده این مطالعه، یک همکار پژوهشی در مرکز تصویربرداری زیست پزشکی CIBM، دانشکده پزشکی و مرکز بین دانشکده ای علوم عاطفی (CISA) UNIGE، و همچنین در دانشکده علوم بهداشت ژنو.

شرکت کنندگان بدون توجه به انگیزه نواختن ساز به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه دوم درس‌های شنیداری فعالی داشتند که بر تشخیص ساز و تحلیل ویژگی‌های موسیقی در طیف وسیعی از سبک‌های موسیقی متمرکز بود. کلاس ها یک ساعت به طول انجامید. شرکت کنندگان در هر دو گروه باید روزانه نیم ساعت تکالیف خود را انجام می دادند.

اثرات مثبت بر هر دو گروه

پس از شش ماه، ما اثرات مشترکی را برای هر دو مداخله پیدا کردیم. تصویربرداری عصبی افزایش ماده خاکستری را در چهار ناحیه مغز درگیر در عملکرد شناختی سطح بالا در همه شرکت‌کنندگان، از جمله نواحی مخچه درگیر در حافظه فعال، نشان داد. عملکرد آنها 6 درصد افزایش یافت. کلارا جیمز، آخرین نویسنده این مطالعه، دکتر خصوصی در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی UNIGE، و استاد تمام دانشکده علوم بهداشت ژنو می گوید: این نتیجه مستقیماً با شکل پذیری مخچه مرتبط بود. دانشمندان همچنین دریافتند که کیفیت خواب، تعداد درس‌هایی که در طول مداخله دنبال می‌شود، و مقدار تمرین روزانه، تأثیر مثبتی بر میزان بهبود عملکرد دارد.

با این حال، محققان به تفاوت بین این دو گروه نیز پی بردند. در نوازندگان پیانو، حجم ماده خاکستری در قشر شنوایی اولیه راست – یک منطقه کلیدی برای پردازش صدا – ثابت می ماند، در حالی که در گروه گوش دادن فعال کاهش می یابد. دیمین ماری می گوید: “علاوه بر این، یک الگوی مغزی جهانی از آتروفی در همه شرکت کنندگان وجود داشت. بنابراین، نمی توانیم نتیجه بگیریم که مداخلات موسیقی مغز را جوان می کند. آنها فقط از پیری در مناطق خاصی جلوگیری می کنند.”

این نتایج نشان می دهد که تمرین و گوش دادن به موسیقی باعث افزایش انعطاف پذیری مغز و ذخیره شناختی می شود. نویسندگان این مطالعه معتقدند که این مداخلات بازیگوش و در دسترس باید به یک اولویت اصلی سیاست برای پیری سالم تبدیل شود. گام بعدی برای تیم ارزیابی پتانسیل این مداخلات در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف است، مرحله ای میانی بین پیری طبیعی و زوال عقل.