قفل‌های COVID-19 با یادآوری کمتر دقیق زمان‌بندی رویداد مرتبط است

شرکت‌کنندگان در یک مطالعه نظرسنجی وقتی از آنها خواسته شد که زمان رویدادهای مهمی را که در سال 2021 رخ داده‌اند، به خاطر بیاورند، خطاهای نسبتاً زیادی مرتکب شدند و بینش‌های جدیدی در مورد اینکه چگونه قرنطینه‌های COVID-19 بر درک زمان تأثیر می‌گذارد، ارائه می‌دهند. داریا پاولاک و آرش صحرایی از دانشگاه آبردین، انگلستان، این یافته ها را در مجله دسترسی آزاد ارائه می کنند. PLOS ONE.

با گذشت زمان، یادآوری زمان وقوع رویدادهای گذشته دشوارتر می شود. علاوه بر این، فعالیت ها و احساسات افراد می تواند بر درک آنها از گذشت زمان تأثیر بگذارد. انزوای اجتماعی ناشی از قرنطینه‌های COVID-19 به طور قابل‌توجهی بر فعالیت‌ها و احساسات مردم تأثیر گذاشته است و تحقیقات قبلی نشان داده است که همه‌گیری باعث تحریف درک مردم از زمان شده است.

پاولاک و صحرایی با الهام از تحقیقات قبلی و گزارش‌های بالینی مبنی بر اینکه بیماران کمتر قادر به گزارش جدول زمانی دقیق از شرایط پزشکی خود شده‌اند، تلاش کردند تا درک عمیق‌تری از تأثیر همه‌گیری بر درک زمان داشته باشند.

در می 2022، محققان یک نظرسنجی آنلاین انجام دادند که در آن از 277 شرکت‌کننده خواستند سالی را که در آن چندین رویداد قابل توجه اخیر رخ داده است، مانند زمانی که برگزیت نهایی شد یا زمانی که مگان مارکل به خانواده سلطنتی بریتانیا پیوست، اعلام کنند. شرکت‌کنندگان همچنین ارزیابی‌های استاندارد را برای عوامل مرتبط با سلامت روان، از جمله سطوح بی‌حوصلگی، افسردگی و تاب‌آوری تکمیل کردند.

همانطور که انتظار می رفت، یادآوری شرکت کنندگان از رویدادهایی که بیشتر در گذشته رخ داده بود، دقت کمتری داشت. با این حال، تصور آنها از زمان‌بندی رویدادهایی که در سال 2021 رخ داده‌اند – یک سال قبل از نظرسنجی – در مورد رویدادهایی که سه تا چهار سال قبل از آن رخ داده‌اند، نادرست بود. به عبارت دیگر، بسیاری از شرکت‌کنندگان در یادآوری زمان رویدادهای مصادف با قرنطینه‌های COVID-19 مشکل داشتند.

علاوه بر این، شرکت‌کنندگانی که خطاهای بیشتری در زمان‌بندی رویداد مرتکب شدند، در طول همه‌گیری، سطوح بیشتری از افسردگی، اضطراب و نیازهای ذهنی فیزیکی را نشان دادند، اما انعطاف‌پذیری کمتری داشتند. بی حوصلگی با دقت جدول زمانی ارتباط معنی داری نداشت.

این یافته ها مشابه آنهایی است که قبلاً برای زندانیان گزارش شده بود. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که یادآوری دقیق زمان‌بندی رویدادها مستلزم «لنگر انداختن» رویدادهای زندگی، مانند جشن‌های تولد و تعطیلات است، که در طول قرنطینه‌های COVID-19 وجود نداشتند.

نویسندگان می‌افزایند: “مقاله ما در مورد منظره‌های زمانی تغییر یافته در طول همه‌گیری گزارش می‌دهد. در منظر، اگر ویژگی‌ها به وضوح قابل تشخیص نباشند، قرار دادن اشیاء/خود در ارتباط با سایر ویژگی‌ها دشوارتر است. محدودیت‌های اعمال شده در طول همه‌گیری، منظر زمانی ما را ضعیف کرده است. ما می توانیم به یاد بیاوریم که رویدادها اتفاق افتاده اند، فقط به یاد نمی آوریم چه زمانی.”