بر اساس مطالعه جدید، کمبود امید به زندگی در ایالات متحده بدتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می شد

وقتی صحبت از سلامت عمومی به میان می آید، ایالات متحده در مقایسه با سایر کشورهای توسعه یافته در وضعیت ضعیفی قرار دارد. آمریکایی ها بیشتر از شهروندان سایر کشورهای پردرآمد، بیماری بیشتری را تجربه می کنند، دسترسی کمتری به مراقبت های بهداشتی دارند و هزینه بیشتری برای خدمات بهداشتی می پردازند. آمریکایی ها نیز زودتر می میرند – و این کار را برای مدت طولانی تری از آنچه در ابتدا تصور می شد انجام داده اند.

امید به زندگی در ایالات متحده کمتر از بقیه کشورهای صنعتی است، و یک مطالعه جدید نشان می دهد که این کشور از دهه 1950، چند دهه زودتر از آنچه قبلاً تصور می شد، شروع به عقب نشینی کرد. این یافته ها، پنجشنبه در نشریه مجله آمریکایی سلامت عمومیهمچنین نشان می دهد که ده ها کشور در شش قاره در طول 70 سال گذشته از نظر امید به زندگی از ایالات متحده پیشی گرفته اند.

استیون وولف، MD، مدیر بازنشسته مرکز جامعه و سلامت در دانشگاه ویرجینیا و نویسنده مطالعه جدید، گفت: «مطالعه جدید دو فرض را که بر تحقیقات قبلی در مورد کمبود امید به زندگی در ایالات متحده تأثیر گذاشته است، به چالش می کشد.

اولاً، مطالعات گذشته معمولاً ایالات متحده را با یک گروه منتخب از 15 تا 20 «کشور همتا»، عمدتاً کشورهای آنگلوساکسون یا اروپای غربی با درآمد بالا، مقایسه کرده است. زمانی که رشد امید به زندگی در ایالات متحده در مقایسه با سایر کشورها شروع به عملکرد ضعیف کرد. با این حال، این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که مرگ‌های زودرس در میان آمریکایی‌ها یک موضوع بهداشت عمومی بسیار بزرگ‌تر و قدیمی‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد است.

روشن کردن زمان شروع کاهش امید به زندگی در ایالات متحده و مقایسه آن با سایر نقاط جهان، زمینه مهمی برای بررسی علل و راه حل های بالقوه است.

سابقه عقب افتادن

برای مطالعه جدید، وولف برآوردهای امید به زندگی را از سازمان ملل، پایگاه داده مرگ و میر انسان و پایگاه داده مرگ و میر ایالات متحده به دست آورد تا روندهای 80 سال گذشته را دنبال کند. در سال 1933، نقطه شروع این تجزیه و تحلیل داده ها، امید به زندگی در ایالات متحده در میان 16 کشور پرجمعیت رتبه هشتم را داشت. وولف سپس سرعت رشد امید به زندگی را از سال 1950 تا 2021 در بیش از 200 کشور بررسی کرد.

این مطالعه نشان داد که افزایش امید به زندگی در ایالات متحده از سال 1950 تا 1954 (0.21 سال در سال) شروع به کند شدن کرد و از سال 1955 تا 1973 (0.10 سال در سال) حتی بیشتر کاهش یافت. در سال 1968، رتبه ایالات متحده به 29 سقوط کرد. پس از بازگشت موقت از سال 1974 تا 1982 (0.34 سال در سال)، امید به زندگی در ایالات متحده دوباره از سال 1983 تا 2009 کاهش یافت (0.15 سال در سال)، اساساً از سال 2010 تا 2019 (0.06 سال / سال به 220 سال) و p. (-0.97 سال/سال) به دلیل همه گیری COVID-19.

در طول هر یک از این دوره‌های کندی، ایالات متحده جایگاه خود را نسبت به سایر کشورها از دست داد. تا سال 2020، امید به زندگی آن در بین کشورهای پرجمعیت رتبه 46 را به خود اختصاص داد.

ما ممکن است یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان باشیم و مطمئناً از هر کشوری برای مراقبت‌های بهداشتی بیشتر خرج می‌کنیم، اما آمریکایی‌ها بیمارتر هستند و زودتر از مردم ده‌ها کشور می‌میرند. ما به عقب‌نشینی ادامه می‌دهیم مگر اینکه راه‌حل‌های سیاسی را جدی بگیریم. وولف، استاد گروه پزشکی خانواده و سلامت جمعیت در دانشکده پزشکی VCU گفت.

دیدگاه جهانی در مورد مشکل آمریکا

تحلیل وولف نشان داد که بین سال‌های 1933 تا 2021، 56 کشور از سراسر جهان در یک مقطع به امید زندگی بالاتری نسبت به ایالات متحده دست یافته‌اند، از جمله 17 کشوری که برای بیش از 50 سال از ایالات متحده بالاتر بودند.

قبل از سال 1950، اکثر کشورهایی که از ایالات متحده بهتر عمل می کردند، در شمال و غرب اروپا متمرکز بودند. با این حال، در دهه های 1950 و 1960، چندین کشور اروپای جنوبی و شرقی نیز از ایالات متحده پیشی گرفتند. تعدادی از کشورهای آسیایی نیز از اوایل دهه 1960 از ایالات متحده پیشی گرفتند و همچنین چندین کشور خاورمیانه از دهه 1990 شروع کردند و تا دهه 2010 ادامه یافتند.

کشورهایی با ثروت کمتر و سیستم‌های مراقبت بهداشتی پیچیده‌تر قبلاً معیار ضعیفی برای اندازه‌گیری آسیب‌های بهداشتی ایالات متحده در نظر گرفته می‌شدند، بر اساس این فرض که فقط کشورهای ثروتمند می‌توانند از ایالات متحده بهتر عمل کنند.

وولف گفت: “اگر شما فقط ایالات متحده را با 15 کشور پردرآمد مقایسه کنید، می توانید تضمین کنید که هرگز رتبه ای بدتر از 15 نخواهد داشت.” با این حال، ما دریافتیم که کشورهایی با فرهنگ‌ها، اشکال حکومت‌داری، جوامع و اقتصادهای مختلف، همگی راهی برای برتری از ایالات متحده از نظر نتایج سلامت و امید به زندگی پیدا کرده‌اند. حتی کشورهای شوروی سابق در اروپای شرقی موفق شدند از ایالات متحده پیشی بگیرند. ”

مسائل سطح دولتی پشت روندهای ملی

وولف علاوه بر این بررسی کرد که چگونه روند امید به زندگی در بین ایالت های ایالات متحده متفاوت است و تفاوت های قابل توجهی را آشکار کرد که در طی 60 سال گسترش یافت. نرخ رشد امید به زندگی عموماً در شمال شرق و غرب بالاترین و در ایالات جنوب مرکزی و میانه غربی کمترین میزان بود.

در سال 1959، کانزاس و کارولینای جنوبی به ترتیب بالاترین و کمترین امید به زندگی در این کشور را داشتند. اگر این ایالت ها کشورهای خودشان بودند، رتبه های پنجم و سی و چهارم را در بین کشورهای پرجمعیت جهان می گرفتند. تا سال 2019، ایالتی با بالاترین امید به زندگی، هاوایی، در مقایسه با سایر کشورها در رتبه 22 قرار گرفت، در حالی که ایالتی با کمترین امید به زندگی، می سی سی پی، در رتبه 79 قرار گرفت.

وولف گفت: «دولت‌های ایالتی نقش بزرگی در ارتقای سلامت و رفاه ساکنان خود ایفا می‌کنند و در طول زمان شاهد افزایش نابرابری‌ها در روند سلامت در سطح ایالتی بوده‌ایم.» “این دلگرم کننده است، زیرا نشان می دهد که دولت ها قادر به اتخاذ سیاست هایی هستند که سلامت را بهبود می بخشد، اما همچنین دلسرد کننده است، زیرا بسیاری از کشورهای دیگر که در این مطالعه عملکرد ضعیفی داشتند، اکنون به طور فعال چنین سیاست هایی را تضعیف یا عقب می اندازند.”

مشکلات اساسی و راه حل های بالقوه

به گفته وولف، در حالی که تحقیقات بیشتری برای درک دلایل پیچیده پشت این روندها مورد نیاز است، فراگیر بودن آسیب های بهداشتی ایالات متحده در چند دهه گذشته نشان می دهد که این مشکل بزرگتر و پایدارتر از یک مشکل بهداشتی است.

او گفت: «در ریشه آن، آسیب‌های بهداشتی تجربه شده در ایالات متحده احتمالاً محصول ارزش‌های اجتماعی و تصمیم‌های سیاستی است که می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر سلامت داشته باشد.

وولف پیشنهاد می‌کند که کاهش سلامت ممکن است تا حدی به دلیل سیاست‌هایی باشد که مقررات را کاهش داده است که از سلامت و ایمنی عمومی محافظت می‌کند، ثروت را از طبقه متوسط ​​به طبقه بالا توزیع می‌کند و دسترسی به آموزش، مراقبت‌های بهداشتی و خدمات انسانی را محدود می‌کند.

استرس‌های اجتماعی و اقتصادی، که تا حدی ناشی از چنین سیاست‌هایی است، ممکن است به توضیح تنوع جغرافیایی و رشد کندتر امید به زندگی در ایالات خاص کمک کند. تحقیقات قبلی که توسط وولف انجام شده بود نشان داده بود که ایالت هایی که سیاست های محافظه کارانه تری را اتخاذ کردند، احتمال بیشتری برای تجربه رکود یا کاهش امید به زندگی و مرگ و میر بیشتر داشتند.

وولف گفت: “نقطه مثبت این است که بسیاری از کشورها راهی برای اطمینان از اینکه جمعیت آنها زندگی طولانی تر و سالم تری دارند، پیدا کرده اند. این امیدوار کننده است، زیرا به این معنی است که راه حل های سیاسی وجود دارد که می تواند به آمریکایی ها کمک کند زندگی طولانی تری داشته باشند.” این موضوع فقدان راه حل نیست، بلکه فقدان اراده سیاسی است.»