ایمونوتراپی دوگانه نویدبخش درمان سرطان عود کننده یا متاستاتیک نازوفارنکس است

تیمی به رهبری مرکز ملی سرطان سنگاپور (NCCS) با اعضایی از بیمارستان عمومی سنگاپور، موسسه زیست شناسی مولکولی و سلولی A*STAR (IMCB) و موسسه ژنوم سنگاپور (GIS)، موسسه علوم سرطان دانشگاه ملی سنگاپور در سنگاپور و دانشگاه ملی تایوان، ارزیابی کرده است که ایمونوتراپی دوگانه، نیولوماب مهارکننده ایمون بازرسی PD-1 و داروی هدف‌گیرنده CTLA-4 ipilimumab، در درمان سرطان نازوفارنکس عودکننده یا متاستاتیک (NPC) موثر است.

این نتایج منتشر شد ارتباطات طبیعت، یک رویکرد جدید در درمان NPC معرفی می کند.

NPC اغلب در مراحل پایانی تشخیص داده می شود که در آن بیماران با بیماری متاستاتیک مراجعه می کنند و احتمال عود افزایش می یابد. درمان استاندارد فعلی برای این گروه از بیماران شیمی درمانی است. نتایج اخیر درمان ترکیبی با هدف قرار دادن PD-1 و CTLA-4 در سایر انواع تومور، مانند ملانوم بدخیم و کارسینوم سلول کلیوی، موفقیت آمیز بوده است و تحقیقات ترکیبات دارویی مشابه را برای درمان متاستاتیک و عود کننده NPC انجام می دهد. این اولین بار است که این ترکیب در NPC در سطح جهانی مورد مطالعه قرار گرفته است.

تیم تحقیقاتی تحت رهبری NCCS یک کارآزمایی فاز 2 تک بازویی را برای ارزیابی ایمنی و اثربخشی ترکیبی نیولوماب و ایپیلیموماب در 40 بیمار مبتلا به NPC مرتبط با متاستاتیک و/یا عود کننده ویروس اپشتین بار (EBV) در سال 2017 آغاز کرد. EBV یک ویروس مرتبط با NPC اما مشخص نیست که چرا فقط برخی از افراد، به ویژه چینی های جنوبی، به NPC مبتلا می شوند در حالی که بیش از 90 درصد از جمعیت جهان به EBV آلوده هستند.

محدوده سنی بیمارانی که برای کارآزمایی انتخاب شدند بین 23 تا 73 سال با میانگین 53 سال بود و اکثریت آنها مرد بودند (5/82%) که نشان دهنده غلبه بروز NPC در جمعیت مرد است. بیمارانی که در شیمی درمانی قبلی شکست خورده بودند، نیولوماب را هر دو هفته یک بار و ایپیلیموماب را هر شش هفته تا زمان پیشرفت بیماری یا ایجاد سمیت دریافت کردند.

نتایج کارآزمایی بر اساس بهترین نرخ پاسخ کلی بیماران (BOR)، پاسخ نسبی (PR) به درمان، بقای بدون پیشرفت (PFS) و بقای کلی (OS) اندازه‌گیری شد. نتایج کارآزمایی نشان داد که گروه بیماران BOR 38٪ و PR 37.5٪ با میانگین PFS 5.3 ماه و 19.5 ماه OS داشتند. این با نرخ پاسخ تاریخی و مزایای بقای ارائه شده توسط شیمی درمانی، به عنوان خط دوم درمان قابل مقایسه است.

تیم تحقیقاتی همچنین نمونه های خون و تومور بیماران را تجزیه و تحلیل کردند. پاسخ بهتر و PFS در بیماران با سطوح پایین EBV DNA قبل از درمان پلاسمایی وجود داشت که نشان می‌دهد این امکان برای انتخاب بیمارانی که احتمالاً از ایمونوتراپی دوگانه بهره می‌برند استفاده شود. این تیم همچنین تجزیه و تحلیل ژنتیکی پیچیده، از جمله توالی یابی کل اگزوم و ایمونوهیستوشیمی چندگانه را انجام دادند، اما نشانگرهای زیستی ژنتیکی را برای پیش بینی پاسخ درمان قبل از شروع درمان پیدا نکردند.

با این حال، آنها دریافتند که در طول درمان، بیان ژن بین بیمارانی که PR برای درمان داشتند در مقایسه با بیمارانی که این کار را انجام ندادند، تفاوت معنی‌داری داشت. این نشان می‌دهد که برای شناسایی بیمارانی که پاسخ می‌دهند، مطالعات آینده باید به جای قبل از آن، بر به دست آوردن داده‌ها پس از شروع درمان تمرکز کنند. آنها توانستند تشخیص دهند که این تفاوت ها در زیرجمعیت های ژن CD8 بیان کننده PD-1 و CTLA-4 نهفته است و به طور بالقوه می توانند پاسخ به این درمان ترکیبی را پیش بینی کنند و برای نتایج درمانی بهتر در آینده هدف قرار گیرند.

پروفسور دارن لیم، مشاور ارشد بخش ریه، سر و کار می‌گوید: «ما دلگرم می‌شویم که این کارآزمایی با دستیابی به پاسخ‌های خوب و افزایش بقای کلی در بخش قابل توجهی از بیماران، در درمان متاستاتیک و یا عود NPC نشان داده است. انکولوژی پزشکی گردن و ادراری تناسلی، بخش انکولوژی پزشکی، NCCS و نویسنده اصلی این مطالعه.

ما در حال تایید این یافته ها در یک گروه بزرگتر از بیماران هستیم و امیدواریم تعیین کنیم که کدام زیرمجموعه از بیماران بیشتر از این درمان ترکیبی سود می برند.”

“یافته‌های این مطالعه گزینه‌های جدیدی را برای بیماران NPC ارائه می‌کند که در حال حاضر گزینه‌های درمانی محدودی خارج از شیمی‌درمانی دارند. اگر اثربخشی این درمان ترکیبی جدید در گروه بزرگ‌تری که ما روی آن آزمایش می‌کنیم تایید شود، یک درمان جایگزین احتمالی برای یک درمان منحصر به فرد آسیایی ارائه می‌کند. پروفسور گوپال ایر، نویسنده ارشد این مطالعه و سرپرست و مشاور ارشد بخش جراحی سر و گردن، بخش جراحی و انکولوژی جراحی، بیمارستان عمومی سنگاپور و NCCS گفت: سرطان بومی.

ارائه شده توسط SingHealth