بازیکنان فوتبال کالج ممکن است در زمین سالم و موفق به نظر برسند، اما تعدادی از اقدامات بیولوژیکی چیز دیگری می گوید.
یک مطالعه جدید بین Northwestern Medicine، دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و سایر دانشگاه‌های همکار نشان می‌دهد که ورزشکاران فوتبال دانشگاهی با یک دهه یا بیشتر تجربه در این ورزش دارای ناهنجاری‌های مرتبط در التهاب، تولید انرژی و هماهنگی هستند که قبل از فصل فوتبال و در طول فصل آشکار می‌شوند. . این ناهنجاری‌ها به ضربه‌های مکرر سر در اثر ضربه زدن و انسداد مربوط می‌شوند.
بیشتر مطالعات ترومای سر بر روی آسیب دیدگی به اندازه کافی شدید برای ایجاد ضربه مغزی بالینی تمرکز دارند، برخلاف ارزیابی تأثیر معمول تکل‌ها یا ضربات مکرر به سر در طول یک فصل. این یافته‌ها استدلال می‌کنند که ورزشکاران تأثیرگذار، بدون توجه به سابقه ضربه مغزی، مشکلات مزمن دارند.
این مشکلات در اقداماتی یافت شد که تنظیم غیر طبیعی التهاب، حرکت هماهنگ کمتر و ناهنجاری در نحوه تولید انرژی سلول ها را نشان می دهد. این سه معیار به طور قابل توجهی با یکدیگر قبل از فصل فوتبال و تغییرات مشاهده شده در طول فصل فوتبال مرتبط هستند. آنها همچنین به تعداد ضربه های سر یک بازیکن در طول فصل مربوط بودند.
دکتر هانس برایتر، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن، می‌گوید: «این یافته‌ها بیش از یک دهه از گزارش‌های مربوط به اثرات منفی ضربه‌های مکرر سر همراه با مطالعات آسیب مغزی حیوانات را پشتیبانی می‌کند. در این مرحله، به نظر می رسد قناری در معدن زغال سنگ مرده است.
دکتر سمیون اسلوبونوف، یکی از نویسندگان ارشد، استاد جراحی مغز و اعصاب در کالج پزشکی ایالت پن، گفت: “این مشکل بر بسیاری از جوانان و ورزش های تاثیرگذار حرفه ای در ایالات متحده، همراه با آموزش پرسنل نظامی ایالات متحده تاثیر می گذارد.”
این مطالعه در 15 دسامبر منتشر شد آی ساینس
این مطالعه از اقداماتی استفاده کرد که قبلاً مشخص شده بود قبل از شروع فصل در بازیکنان فوتبال افزایش یافته بود و در سطحی مشابه آنچه در افرادی که با ضربه مغزی به اورژانس مراجعه می‌کردند مشاهده شد. این اقدامات با تنظیم التهاب همراه بوده و در طول فصل فوتبال افزایش یافته است. در این مطالعه، این اقدامات تنظیمی التهاب با اقدامات تولید انرژی و هماهنگی مرتبط بود.
هماهنگی بازیکنان فوتبال – که به عنوان دقت حفظ تعادل، سرعت در اصلاح تعادل و توانایی به خاطر سپردن حرکات اندازه گیری می شود – مربوط به اقداماتی است که نشان دهنده مسائل مربوط به تولید انرژی و تنظیم التهاب است. ورزشکاران فوتبال تا حدودی به دلیل توانایی‌هایشان در بازیابی پس از برخورد، تغییر جهت یا محل قرارگیری سریع پا و به یاد آوردن نحوه اجرای انواع مختلف بازی‌ها در زمین، موفق هستند. قبل و در طول فصل، هرچه اقدامات تنظیمی التهاب بالاتر بود، اقدامات هماهنگی کمتر بود.
این مطالعه همچنین ناهنجاری هایی را در تولید انرژی و در نتیجه کاهش انرژی نشان داد. این ناهنجاری ها تنظیم التهاب غیر طبیعی را با کاهش هماهنگی مرتبط می کند. آنها همچنین روابطی را با ضربه های اندازه گیری شده سر نشان دادند.
سومرا باری، یکی از نویسندگان این مقاله، یکی از همکاران فوق دکتری در بخش روانپزشکی و علوم رفتاری در نورث وسترن، گفت: «کمبود انرژی می‌تواند عواقب قابل توجهی داشته باشد، به ویژه در مورد عملکرد مغز، و سؤالاتی را در مورد پیامدهای دراز مدت ایجاد می‌کند. او و همکارانش گمان می‌کنند که آسیب به اجزای سازنده انرژی سلول‌ها – میتوکندری – ناشی از ضربه‌های مکرر سر این بازیکنان در هر فصل است. در مغز، تعداد میتوکندری ها برای هر نورون به میلیون ها نفر می رسد (جایی که نورون ها سلول هایی هستند که برخی می گویند شبیه کامپیوتر هستند) و برای تولید انرژی مورد نیاز برای عملکرد نورون های مغزی ضروری هستند.
نحوه کار مطالعه
برای انجام این مطالعه، 23 ورزشکار از یک تیم فوتبال دانشگاهی که به طور متوسط 11 سال فوتبال بازی می کردند، ثبت نام شدند. ورزشکاران در یک فصل کامل از مسابقات دانشگاهی شرکت کردند. 9 نفر از آنها یک تا دو ضربه مغزی را در فصل های قبل تجربه کرده بودند. هم قبل و هم بعد از فصل فوتبال خون گیری و تست هماهنگی انجام شد. آزمون‌های هماهنگی برای ارزیابی تعادل و آزمایش توانایی آنها برای به خاطر سپردن یک مسیر مجازی طراحی شده‌اند که در مجموع به آن «هماهنگی» می‌گویند. علاوه بر این، ضربه های سر در تمام تمرینات در طول فصل با استفاده از حسگرهایی که به کلاه ایمنی بازیکنان متصل شده بود، ثبت شد.
به گفته دانشمندان، تحقیقات آینده باید به گروه بزرگتری از ورزشکاران برای تایید یافته ها گسترش یابد.
نیکول وایک، نویسنده ارشد این مقاله، عضو فوق دکتری در دپارتمان روانپزشکی و علوم رفتاری، گفت: در نهایت، هدف توسعه مداخلات پیشگیرانه است که تغییرات غیرطبیعی در مغز را که بارها و بارها در مطالعات ورزشکاران ورزش تماس مشاهده شده است، به حداقل برساند. در شمال غربی در مجموع، ما باید از رویکردهای بین رشته‌ای مانند روش‌هایی که در اینجا استفاده می‌شود، استفاده کنیم تا آسیب‌های نادیده ورزش‌های تماسی را بهتر بسنجیم.»
بخش خوبی از تحقیقات در مورد ضربه های سر و آسیب های مغزی ورزشکاران فوتبال از تکنیک های تصویربرداری مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی برای کشف تغییرات در ساختار و عملکرد مغز استفاده کرده است. اما این یک ابزار تشخیصی پرهزینه است. به گفته دانشمندان، درک بهتر اینکه چگونه تغییرات در اندازه گیری های ساده خون می تواند ناهنجاری های مغزی را کمیت کند، بسیار مهم است. آنها در تحقیقات خود یک روش آماری برای درک بهتر روابط بین اقدامات خون، هماهنگی و ضربه های سر ایجاد کردند. این روش را می توان برای استفاده در سایر مطالعات بین رشته ای انسان و حیوان گسترش داد.
این همکاری همچنین شامل محققانی از دانشگاه پوردو، مرکز پزشکی منطقه‌ای اورلاندو، دانشگاه سینسیناتی، دانشگاه روچستر و دانشگاه ایندیانا بود.