ریزساختار ماده سفید خطر رشد روان پریشی را نشان می دهد

مطالعات تصویربرداری مغز، ناهنجاری‌های ساختاری و عملکردی را در افراد مبتلا به روان‌پریشی در اتصالات بین قشر و تالاموس نشان داده‌اند، که ایستگاه اصلی برای اطلاعات حسی دریافتی و تنظیم‌کننده حیاتی فعالیت قشر مغز است. یک مطالعه جدید نشان می دهد که این تفاوت ها در طول رشد وجود ندارد، اما یکپارچگی ارتباطات در جوانان با علائم طیف روان پریشی به خطر می افتد.

سوزان اوری، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «این کار بینشی در مورد تغییرات اساسی ایجاد شده در رشد در اتصالات ماده سفید که تالاموس و قشر مغز را به هم پیوند می‌دهند، و اینکه چگونه الگوهای رشدی در جوانان با علائم طیف روان‌پریشی در معرض خطر ابتلا به اختلال روان‌پریشی متفاوت است، ارائه می‌کند. .D.، مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت، نشویل، TN، از مطالعه ای که در روانپزشکی زیستی: علوم اعصاب شناختی و تصویربرداری عصبی.

ماده سفید به بخش‌هایی از مغز اطلاق می‌شود که از آکسون‌های چرب و میلین‌دار تشکیل شده‌اند که اطلاعات را در مناطق وسیعی از مغز ارسال می‌کنند. میلین در سلول های گلیال غیر عصبی تولید می شود که در اطراف آکسون های عصبی به عنوان عایق برای سیگنال دهی سرعت می پیچند. اختلال در ساختار ماده سفید در مغز افراد مبتلا به روان پریشی دیده شده است و فرض بر این است که در نقص های شناختی نقش دارد.

برای مطالعه حاضر، دکتر اوری و همکارانش داده های 1144 شرکت کننده 8 تا 22 ساله را بررسی کردند. 316 معمولاً در حال رشد بودند در حالی که بقیه علائم طیف روان پریشی یا برخی آسیب شناسی های روانی دیگر داشتند.

دکتر اوری گفت: «تا حدودی شگفت‌آور، یافته‌های ما نشان می‌دهد که دستگاه‌های ساختاری ماده سفید در طول رشد معمولی نسبتاً پایدار هستند و در کودکان در معرض خطر بالاتر روان‌پریشی مشابه هستند، که نشان می‌دهد نقص‌های ساختاری که اغلب در بیماران روان‌پریشی مشاهده می‌کنیم ممکن است دیرتر رخ داده باشد. نزدیک به شروع بیماری، یا ممکن است فقط به افرادی محدود شود که به یک اختلال روان‌پریشی مبتلا می‌شوند.”

با این حال، زمانی که نویسندگان ماده سفید را در سطح ریزساختاری مورد بررسی قرار دادند، او گفت: «ما دریافتیم که یکپارچگی ریزساختاری دستگاه‌های ماده سفید به طور قابل‌توجهی در طول رشد افزایش می‌یابد، به ویژه در دستگاه‌هایی که تالاموس را به قشر جداری پیشانی و خلفی پیوند می‌دهند.» علاوه بر این، یکپارچگی ساختاری این دستگاه‌ها در کودکانی که علائم طیف روان‌پریشی را نشان می‌دهند کمتر بود و با عملکرد شناختی مرتبط بود.

دکتر اوری می افزاید: «این نشان دهنده نقش حیاتی فرآیندهای رشد غیرعادی، مانند نقص در میلین ماده سفید، در خطر نقص شناختی و روان پریشی است.» “این کار می‌تواند پیامدهایی برای تشخیص و درمان زودهنگام کودکان در معرض خطر ابتلا به بیماری روان‌پریشی داشته باشد. رویکردهای درمانی جدید باید مکانیسم‌هایی را هدف قرار دهند که میلین‌سازی را افزایش می‌دهند، زیرا هیپومیلیناسیون ممکن است نقص‌های شناختی و خطر بدتر شدن علائم روان‌پریشی را افزایش دهد.”

کامرون کارتر، MD، سردبیر روانپزشکی زیستی: علوم اعصاب شناختی و تصویربرداری عصبیوی گفت: “این مطالعه مهم تکمیل کننده کار قبلی نویسندگان در مورد اتصال عملکردی در مجاری تالاموکورتیکال در روان پریشی است و یک آناتومی عملکردی مغز از این علائم جدی و ناراحت کننده را ترسیم می کند. همچنین آنها را در یک زمینه رشد قرار می دهد و ما را یک قدم به آن نزدیک تر می کند. برای درک مکانیسم های زمینه ساز بیماری های روانی جدی و پیشنهاد مکان های جدید برای پیشگیری و درمان.”