تحت بیهوشی، به بیماران اغلب مسدود کننده های عصبی-عضلانی شل کننده عضلانی داده می شود تا لوله گذاری راحت تر شود و تون عضله اسکلتی در طول جراحی کاهش یابد. استفاده از دارو برای حذف عامل مسدود کننده پس از عمل، بهبودی بیمار را بهبود می بخشد و خطر عوارض را کاهش می دهد. در مجله Angewandte Chemieیک تیم تحقیقاتی کانادایی اکنون یک پادزهر با طیف گسترده جدید را گزارش کرده است. این شامل دو “کاسه” است که به هم متصل شده اند و دو انتهای مسدود کننده را می پوشانند.
مسدود کننده های عصبی عضلانی داروهایی هستند که با مسدود کردن مکان های اتصال استیل کولین بر روی گیرنده های نیکوتین استیل کولین، از انتقال محرک ها به سیناپس های بین اعصاب و ماهیچه ها جلوگیری می کنند. انواع مختلف مسدود کننده ها نیازهای دارویی متفاوتی را برآورده می کنند. پادزهرهای این دسته «داروهایی هستند که به داروهای دیگر متصل میشوند»، مسدودکنندههای آزاد را در جریان خون جذب میکنند و انسداد را معکوس میکنند.
تا به حال، بیشتر “بدون مسدود کننده ها” مولکول های دوناتی شکل بوده اند که مسدود کننده های میله ای شکل را احاطه کرده اند. برای این کار، سوراخ دونات باید برای ضخامت “میله” تنظیم شود – که برای همه انواع مسدود کننده ها یکسان نیست. مسدود کننده های مختلف به دونات های متفاوتی نیاز دارند. با این حال، مسدود کنندهها ساختار میلهای با دو انتهای باردار مثبت (گروههای آمینه) دارند، و طول میلهها همگی برابر است، زیرا باید به طور همزمان شکاف بین دو حفره متضاد اتصال استیل کولین را پر کنند.
تیمی در دانشگاه ویکتوریا (کانادا) رویکرد جدیدی را برای ساخت یک عامل رفع انسداد ابداع کردند که میتواند طیف وسیعی از مسدودکنندهها را متصل کند. مسدود کننده به جای اینکه میله ها را از طریق یک سوراخ عبور دهد، هر دو انتهای میله را محافظت می کند.
فریزر هاف و تیمش مولکول های فنجانی شکلی را ایجاد کردند که به نام کالیکس شناخته می شوند[4]- یا کالیکس[5]آرن (کالیس = جام). آنها گروه هایی با بار منفی را به لبه های بالایی “جام” متصل کردند. چنین فنجانهای مولکولی مولکولهای با بار مثبت مانند انتهای میله مسدودکننده را جذب میکنند – اما بهطور نامشخص. برای دستیابی به گزینش برای مسدودکنندهها، تیم میخواست دو فنجان را با استفاده از یک بخش پیوندی با طولی که دقیقاً با میله مورد نظر مطابقت دارد، به یکدیگر وصل کنند – دو فنجان را بهطور منظم روی دو سر قرار دهند.
از آنجایی که پیوند باید بسیار کوتاه باشد، دافعه بین دو لبه جام با بار منفی وجود داشت. راه حل این بود که از یک میله مسدود کننده به عنوان “الگو” استفاده کنید. تیم گروه های واکنشی را روی جام ها قرار داد و به آنها اجازه داد به یک مسدود کننده معمولی متصل شوند. سپس از یک پیوند دهنده مناسب (هیدرازین) برای بستن دو فنجان متصل به یک میله مسدود کننده استفاده کردند.
“جام های دوتایی” – Super-sCx4 و Super-sCx5 – با گزینش پذیری بالا به طیف وسیعی از مسدود کننده های عصبی عضلانی متصل می شوند اما استیل کولین و سایر آمین های مهم فیزیولوژیکی را مسدود نمی کنند.
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط وایلی. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.