NHS قبلا یک مذهب بود. اما ایمان بی‌سابقه در حال آزمایش است | سایمون جنکینز


نانگلستان “بیابان های دندانپزشکی” دارد. بر اساس گزارش انجمن گروه های دندانپزشکی، مناطق وسیعی از کشور از مراقبت آنها بی بهره است. دندانپزشکان با تعداد بی سابقه ای از NHS خارج می شوند – بیش از 2000 نفر فقط در سال گذشته – باعث می شود حدود 4 میلیون بیمار مجبور به مراجعه به خصوصی، شماره گیری 999 یا فقط در رنج باشند.

هفته ای نمی گذرد که ابر اخبار بدی سیستم های مراقبت های بهداشتی بریتانیا را در بر نگیرد. این تا حدودی با سرویس‌های مبتلا به بیماری همه‌گیر در سراسر جهان به اشتراک گذاشته می‌شود، اما سرفصل‌های بریتانیایی به‌ویژه افتضاح به نظر می‌رسند. بیمارستان وحشتناک زایشگاه Shropshire به رسوایی های تهیه PPE، مرگ و میر ناشی از کووید در خانه مراقبت، شکست داروهای صرع و خدمات بهداشت روانی کودکان در “نقطه شکست” انباشته می شود.

یک نظرسنجی انبوه بریتانیا را از نظر دسترسی به مراقبت های بهداشتی با کیفیت بالا پشت سر کانادا، آلمان، فرانسه و ایالات متحده قرار داد. به قدری بسیاری از پزشکان عمومی در حال ترک یا تغییر به سمت پاره وقت هستند – 800 مطب از سال 2015 بسته شده است – که برخی از مناطق احتمالاً به صحرای پزشک عمومی و همچنین دندانپزشکی تبدیل می شوند.

برای بریتانیایی‌ها، NHS یک دین بود و وفاداری شبیه به کلیسای قرون وسطایی را برمی‌انگیخت. اما ایمان آنها مانند گذشته در حال آزمایش است. نظرسنجی ها رضایت را در پایین ترین حد خود نشان می دهد. نظرسنجی اخیر YouGov نشان داد که تقریبا یک سوم افراد زیر 35 سال حاضرند برای مراقبت بهتر در بخش خصوصی هزینه کنند، در حالی که این رقم برای دندانپزشکی باید بیشتر باشد. پزشکان عمومی، مانند دندانپزشکان، «خصوصی می‌شوند» و تعداد بی‌سابقه‌ای از بیمارانی که بیمه می‌گیرند یا توسط کارفرمایان به آنها پیشنهاد می‌شود. بریتانیا یکی از بدترین رکوردها را در میزان بقا در سرطان و سایر بیماری ها دارد از 18 کشور غربی

کووید چیزهای زیادی در مورد NHS که مدتها نیمه پنهان بود فاش کرده است. بر خلاف سایر نقاط اروپا، تمرکز بی امان مقامات محلی را از هرگونه مسئولیت در قبال مراقبت های بهداشتی سلب کرده است. همچنین منجر به خصوصی سازی بی رحمانه شده است. پول نقد بدون دقت به شرکت های داروسازی، ترفندهای فناوری اطلاعات، مشاوره های مدیریتی، خانه های مراقبت خصوصی در خارج از کشور و بوروکراسی گیج کننده سرازیر شده است. NHS ظاهراً “ملی شده” یک شرکت نیمه دولتی است که از صاحبان ارائه دهندگان شخص ثالث مولتی میلیونر می سازد.

این شرکت در مرکز خود پوسیده و در لبه های آن فرسوده شده است. سه رکن آن، تراست بیمارستان، مشارکت پزشکان عمومی و بخش مراقبت، ناهماهنگ هستند. سیاست دسته چک خزانه داری را با فریاد جنگی “رایگان در محل تحویل” باز نگه می دارد. نتیجه یک لیست انتظار NHS در انگلستان از 6 میلیون بیمار است که 24000 نفر از آنها بیش از دو سال منتظر بوده اند. این به معنای هزاران مرگ غیرضروری برای خدمت به آرمان عدم اصلاح است.

راه های بسیار دیگری برای سازماندهی بهداشت عمومی وجود دارد. اکثر آنها منطقه ای یا محلی هستند و حداقل از کوچک بودن سود می برند. بسیاری از آنها مبتنی بر بیمه هستند یا به پرداخت های کوچک با بازپرداخت برای افراد نیازمند متکی هستند، که یک عامل بازدارنده خفیف برای سوء استفاده است. به خارج از کشور نگاه کنید و می توانید نتایج سلامتی بهتر و رضایت بیشتر کاربران را مشاهده کنید. آلمان سه برابر تخت های بریتانیا به ازای هر جمعیت و فرانسه بیش از دو برابر تخت است. هیچ کشور دیگری رنج و آشفتگی عمومی NHS بریتانیا را نشان نمی دهد.

بریتانیایی ها باور نمی کنند که می توانند از کشورهای دیگر بیاموزند. آنها به سادگی فرض می کنند که NHS آنها بهترین در جهان است. این نیست. نیاز به یک کمیسیون تحقیق دو حزبی سریع و اصلاحات فوری دارد.