تیاو افزایش قابل توجه اعمال جنایی خشونت آمیز اخیر در جراحی های عمومی در سراسر بریتانیا باید زنگ خطری برای وزیر بهداشت و عموم مردم باشد. فشار بر مراقبت های اولیه سالهاست که افزایش یافته است. این وضعیت اکنون به طور فزاینده ای برای پزشکان و همچنین بیماران نگران کننده است. یک درخواست آزادی اطلاعات توسط مجله پزشکی بریتانیا (BMJ) نشان داد که پلیس هر روز به طور متوسط سه حادثه خشونت آمیز را در جراحی ها ثبت می کند. پزشکان عمومی به گاردین گفته‌اند که بیماران عصبانی درها را می‌شکنند و آنها را تهدید به چاقو می‌کنند.
این برای پزشکان و سایر کارکنان، به ویژه پذیرش در مناطق عمومی خطرناک است. در حالی که حملات به کارکنان بیمارستان نیز افزایش یافته است، پویایی متفاوتی در جراحی های GP وجود دارد که کوچکتر هستند و ترتیبات امنیتی یکسانی ندارند.
وزرا سال ها قول می دهند که به کمبود پزشک عمومی در بریتانیا رسیدگی کنند. جرمی هانت در سال 2015، زمانی که وزیر بهداشت بود، متعهد شد که تعداد پزشکان عمومی در انگلستان را 5000 نفر افزایش دهد که بعداً این تعداد به 6000 افزایش یافت. اما تعداد پزشکان خانواده کاهش یافته است. از 29,364 معادل تمام وقت در سال 2015، رقم کلی به 27,939 در سال 2020 کاهش یافت. همچنین کمبود پزشک عمومی در ایرلند شمالی، اسکاتلند و ولز وجود دارد.
جدای از خود تهدید خشونت، خطر آشکار این است که استخدام و حفظ پزشکان خانواده می تواند حتی سخت تر شود. طنز ماجرا این است که پزشک شدن به طور گسترده مطلوب تلقی می شود و ورود به دانشکده های پزشکی بسیار رقابتی است. اما شواهد افزایش تعداد افرادی که این حرفه را ترک می‌کنند نشان می‌دهد که برای بسیاری، این کار انتظارات را برآورده نمی‌کند – یا اینکه با گذشت زمان، استرس شروع به بیشتر شدن از پاداش‌ها می‌کند.
کلر گرادا، رئیس سابق کالج سلطنتی پزشکان عمومی، زمانی که بازنشسته شد، توضیح داد که از این که روابطش با بیماران “فرسایش و بی ارزش شده” چقدر ناراحت است. بر اساس نظرسنجی انجام شده در ماه آوریل، یک سوم پزشکان عمومی در حال برنامه ریزی برای ترک وظایف خود در مدت پنج سال هستند. نسبت افراد بالای 50 سال دو سوم بود.
کمبود سرمایه گذاری بخش بزرگی از مشکل است. بخش‌هایی از NHS سالهاست که خالی کار می‌کنند. امتناع وزرا از پذیرش نیاز به استراتژی نیروی کار درازمدت، با اهداف مشخص برای استخدام، ادعاهای محافظه‌کاران برای حمایت از NHS را به شدت تضعیف می‌کند. با اجازه دادن به این حفره ها در نیروی کار، آنها آینده آن را به خطر می اندازند – و فرصت هایی را برای مشاغل خصوصی بهداشتی ایجاد می کنند.
اما کمبود بودجه تنها بخشی از تصویر سیاست‌های بهداشتی پیچیده‌تر است. واقعیتی که توسط پزشکان و سیاست گذاران به رسمیت شناخته شده است، این است که مراقبت های بهداشتی پیچیده تر شده است زیرا افزایش طول عمر و پیشرفت های علم پزشکی منجر به زندگی بیشتر مردم با شرایط متعدد شده است. افزایش نرخ چاقی و زوال عقل مطالبات جدیدی را بر سیستم های بهداشتی و مراقبتی ایجاد کرده است. برگزیت نیز نقشی داشته است. پروفسور مارتین مارشال، از کالج سلطنتی پزشکان عمومی، قوانین مهاجرتی «بی معنی» را به دلیل سخت‌تر کردن جذب نیرو مقصر می‌داند.
سال گذشته، ساجد جاوید نابخردانه به کمپین مطبوعاتی با هدف تحت فشار قرار دادن پزشکان عمومی برای بازگرداندن شیوه‌های کاری قبل از کووید پیوست. تحقیقات BMJ نشان می دهد که برخی از این لفاظی ها چقدر غیرمسئولانه بوده است. وزرا باید برای پزشکان عمومی صحبت کنند و توضیح دهند که چگونه قصد دارند به عدم تطابق بین تقاضا و ظرفیت رسیدگی کنند. وضعیت دندانپزشکی NHS، با برخی از مناطق که اکنون “بیابان های دندانپزشکی” هستند، جایی که کسانی که نمی توانند هزینه های درمان خصوصی را در آنجا بگذرانند، یک داستان هشدار دهنده است.