سرنخ های جدید در مغز که درد و غذا را به هم مرتبط می کند —


مدتهاست که مشخص شده است که بین غذا و درد ارتباط وجود دارد، زیرا افراد مبتلا به درد مزمن اغلب با وزن خود دست و پنجه نرم می کنند. محققان مؤسسه علوم اعصاب دل مونته ممکن است در یک مطالعه جدید توضیحی یافته باشند که نشان می دهد مدارهایی در مغز که مسئول انگیزه و لذت هستند، زمانی که فردی درد را تجربه می کند، تحت تاثیر قرار می گیرد. پل گها، MD، نویسنده ارشد این مطالعه که در این مطالعه منتشر شده است، گفت: این یافته‌ها ممکن است مکانیسم‌های فیزیولوژیکی جدیدی را نشان دهد که درد مزمن را با تغییر در رفتار غذایی افراد مرتبط می‌کند. PLOS ONE. و این تغییر می تواند منجر به چاقی شود.

لذت بردن از غذا ناشی از واکنش مغز ما به آنچه می خوریم است. در این مطالعه محققان پاسخ مغز به قند و چربی را بررسی کردند. محققان با استفاده از دسر ژلاتینی و پودینگ، قند، چربی و بافت غذاها را تغییر دادند. آنها دریافتند که هیچ یک از بیماران تغییر رفتار غذایی را با شکر تجربه نکردند، اما آنها با چربی این کار را کردند. کسانی که کمردرد حاد داشتند و بعدا بهبود یافتند، به احتمال زیاد لذت خوردن پودینگ را از دست می‌دادند و سیگنال‌های سیری مختل را نشان می‌دادند – ارتباط از سیستم گوارشی به مغز – در حالی که آنهایی که کمردرد حاد داشتند و دردشان تا یک سال ادامه داشت. در ابتدا تغییر یکسانی در رفتار غذایی خود نداشتند. اما بیماران کمردرد مزمن گزارش کردند که در نهایت غذاهای پرچرب و کربوهیدرات مانند بستنی و کلوچه ها به مرور زمان برای آنها مشکل ساز شد و اسکن مغزی سیگنال های سیری را مختل کرد.

Geha، که برای اولین بار یک مطالعه قبلی منتشر شده در PAIN را که تحقیقات اخیر بر روی آن انجام شده است، نوشت: «این مهم است که توجه داشته باشیم، این تغییر در علاقه غذایی، کالری دریافتی آنها را تغییر نداد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که چاقی در بیماران مبتلا به درد مزمن ممکن است ناشی از عدم تحرک نباشد، اما ممکن است نحوه غذا خوردن را تغییر دهد.

اسکن‌های مغزی شرکت‌کنندگان در مطالعه نشان داد که هسته اکومبنس – ناحیه کوچکی از مغز که بیشتر به خاطر نقشش در تصمیم‌گیری شناخته می‌شود – ممکن است سرنخ‌هایی را ارائه دهد که چه کسی در معرض خطر تغییر طولانی‌مدت در رفتار غذایی است. محققان دریافتند ساختار این ناحیه از مغز در بیمارانی که در ابتدا تغییراتی در رفتار غذایی خود داشتند اما دردشان مزمن نشد، طبیعی است. با این حال، بیمارانی که رفتار غذایی آنها طبیعی بود، اما دردشان مزمن شد، هسته اکومبنس کوچکتری داشتند. جالب توجه است که هسته اکومبنس رتبه‌بندی لذت را فقط در بیماران کمردرد مزمن و در بیمارانی که پس از یک دوره حاد کمردرد مزمن شده‌اند پیش‌بینی می‌کند که نشان می‌دهد این ناحیه در رفتار با انگیزه بیماران درد مزمن حیاتی می‌شود. تحقیقات قبلی توسط Geha نشان داد که هسته کوچکتر اکومبنس می تواند نشان دهد که آیا فردی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به درد مزمن است یا خیر.

نویسندگان دیگر عبارتند از Yezhe Lin، Ph.D.، و Gelsina Stanley از دانشگاه روچستر، Ivan de Araujo، Ph.D. از دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا، و Dana Small، Ph.D.، از دانشگاه Yale. . این تحقیق توسط موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر تامین شده است.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط مرکز پزشکی دانشگاه روچستر. نوشته اصلی توسط کلسی اسمیت هایدوک. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.