افزودنی های غذایی موجود در همه جا، میکروبیوتای انسان و محیط روده را تغییر می دهد —

این تحقیق توسط یک تیم مشترک از دانشمندان موسسه علوم زیست پزشکی دانشگاه ایالتی جورجیا، INSERM (فرانسه) و دانشگاه پنسیلوانیا رهبری شد. مشارکت های کلیدی نیز از سوی محققان دانشگاه ایالتی پن و موسسه ماکس پلانک (آلمان) انجام شد.

کربوکسی متیل سلولز (CMC) یک عضو مصنوعی از یک کلاس پرکاربرد از افزودنی‌های غذایی است که امولسیفایر نامیده می‌شود، که به بسیاری از غذاهای فرآوری‌شده برای بهبود بافت و افزایش ماندگاری اضافه می‌شود. CMC به طور گسترده بر روی انسان آزمایش نشده است، اما از دهه 1960 به طور فزاینده ای در غذاهای فرآوری شده استفاده شده است. مدتها تصور می شد که مصرف CMC بی خطر است زیرا بدون جذب از طریق مدفوع دفع می شود. با این حال، افزایش قدردانی از مزایای سلامتی ارائه شده توسط باکتری هایی که به طور معمول در روده بزرگ زندگی می کنند، و بنابراین با افزودنی های غیرجذب شده در تعامل هستند، دانشمندان را به چالش کشیدن این فرض سوق داده است. آزمایش‌ها روی موش‌ها نشان داد که CMC و برخی امولسیفایرهای دیگر، باکتری‌های روده را تغییر می‌دهند که منجر به بیماری شدیدتر در طیفی از شرایط التهابی مزمن، از جمله کولیت، سندرم متابولیک و سرطان روده بزرگ می‌شود. با این حال، میزان قابل اجرا بودن چنین نتایجی برای انسان قبلاً بررسی نشده بود.

این تیم یک مطالعه تصادفی شده با تغذیه کنترل شده را در داوطلبان سالم انجام داد. شرکت کنندگانی که در محل مطالعه مستقر بودند، یک رژیم غذایی بدون افزودنی یا یک رژیم غذایی مشابه مکمل کربوکسی متیل سلولز (CMC) مصرف کردند. از آنجایی که بیماری CMC در موش ها سال ها طول می کشد تا در انسان ایجاد شود، محققان در اینجا بر روی باکتری ها و متابولیت های روده تمرکز کردند. آنها دریافتند که مصرف CMC باعث تغییر ساختار باکتری های پر جمعیت کولون شده و گونه های منتخب را کاهش می دهد. علاوه بر این، نمونه‌های مدفوع از شرکت‌کنندگان تحت درمان با CMC، کاهش شدید متابولیت‌های مفیدی را نشان دادند که تصور می‌شود به طور معمول یک روده بزرگ سالم را حفظ می‌کنند.

در نهایت، محققان کولونوسکوپی روی افراد در ابتدا و انتهای مطالعه انجام دادند و متوجه شدند که زیرمجموعه‌ای از افراد مصرف‌کننده CMC، باکتری‌های روده را نشان می‌دهند که به مخاط نفوذ می‌کنند، که قبلاً مشاهده شده بود که یکی از ویژگی‌های بیماری‌های التهابی روده و دیابت نوع 2 است. . بنابراین، در حالی که مصرف CMC به خودی خود منجر به هیچ بیماری در این مطالعه دو هفته ای نشد، در مجموع نتایج از نتایج مطالعات حیوانی حمایت می کند که مصرف طولانی مدت این افزودنی ممکن است باعث بیماری های التهابی مزمن شود. بنابراین، مطالعات بیشتر در مورد این افزودنی ضروری است.

دکتر اندرو گیورتز از دانشگاه ایالتی جورجیا، یکی از نویسندگان ارشد مقاله، گفت: «این قطعاً استدلال «فقط عبور می‌کند» را که برای توجیه عدم مطالعه بالینی در مورد افزودنی‌ها استفاده می‌شود، رد می‌کند. دکتر جیمز لوئیس از دانشگاه پنسیلوانیا، از دانشگاه پنسیلوانیا، گفت: فراتر از حمایت از نیاز به مطالعه بیشتر در مورد کربوکسی متیل سلولز، این مطالعه “نقشه ای کلی برای آزمایش دقیق افزودنی های غذایی در انسان به روشی کاملاً کنترل شده ارائه می کند.” آزمودنی ها ثبت نام کردند.

دکتر Benoit Chassaing، نویسنده اصلی، مدیر تحقیقات INSERM، دانشگاه پاریس، فرانسه، خاطرنشان کرد که چنین مطالعاتی باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا درجه بالایی از ناهمگونی موضوع را توضیح دهند. Chassaing گفت: «در واقع، نتایج ما نشان می‌دهد که واکنش‌ها به CMC و احتمالاً سایر افزودنی‌های غذایی بسیار شخصی‌سازی شده است و ما اکنون در حال طراحی رویکردهایی برای پیش‌بینی اینکه کدام افراد ممکن است به افزودنی‌های خاص حساس باشند، هستیم.

این مطالعه توسط مؤسسه ملی بهداشت، شورای تحقیقات اروپا، انجمن ماکس پلانک، INSERM و بنیاد کنت راینین تأمین مالی شده است.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه ایالتی جورجیا. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.