روابط رضایت بخش میانسالی با کاهش خطر ابتلا به بیماری های مزمن متعدد در سنین بالاتر مرتبط است

تحقیقات منتشر شده در مجله دسترسی آزاد نشان می دهد که روابط رضایت بخش در میانسالی با شرکا، دوستان یا همکاران کاری با کاهش خطر ابتلا به چندین بیماری طولانی مدت در سنین بالاتر مرتبط است – حداقل در بین زنان. روانپزشکی عمومی.

این مطالعه نشان می‌دهد که هرچه این روابط رضایت‌بخش‌تر باشد، خطر بیشتر است، به طوری که یافته‌ها تنها تا حدی توسط عوامل تأثیرگذار، مانند درآمد، تحصیلات و رفتارهای بهداشتی توضیح داده می‌شوند.

شواهد فزاینده ارتباط بین شبکه‌های اجتماعی قوی و سلامت/بهزیستی خوب در سنین بالاتر را نشان می‌دهد، اما مشخص نیست که آیا این ارتباطات ممکن است خطر ابتلا به چندین بیماری طولانی‌مدت (چند بیماری) را که به‌ویژه بسیاری از زنان مسن با آن مواجه هستند کاهش دهد.

در تلاش برای ارزیابی میزان رضایتمندی زنان از روابطشان – شریک زندگی، خانواده، دوستان، همکاران کار و سایر ارتباطات اجتماعی – به صورت مجزا و جمعی ممکن است بر این خطر تأثیر بگذارد، محققان 13714 شرکت کننده در مطالعه طولی استرالیا را مورد بررسی قرار دادند. در مورد سلامت زنان (ALSWH).

ALSWH یک مطالعه مبتنی بر جمعیت در حال انجام است که به عوامل مرتبط با سلامت و رفاه زنان 18 تا 23 ساله، 45 تا 50 و 70 تا 75 ساله در سال 1996 می پردازد.

همه زنان در مطالعه حاضر در سال 1996 45 تا 50 ساله بودند. سلامت و بهزیستی آنها تقریباً هر سه سال یکبار از طریق پرسشنامه تا سال 2016 پیگیری شد.

از آنها خواسته شد تا سطح رضایت خود را از هر یک از 5 دسته از روابط خود در یک مقیاس 4 درجه ای با هر پاسخ حداکثر 3 امتیاز رتبه بندی کنند.

و از آنها خواسته شد که نشان دهند آیا به یکی از موارد زیر مبتلا شده اند یا خیر: دیابت. فشار خون بالا؛ بیماری قلبی؛ سکته؛ بیماری انسداد مزمن ریه (COPD)؛ آسم؛ پوکی استخوان؛ آرتروز؛ سرطان؛ افسردگی؛ و اضطراب

انباشته شدن 2 یا بیشتر از اینها از نقطه شروع هیچ، یا شرایط اضافی فقط از 1، یا از 2 یا بیشتر، به عنوان داشتن شرایط متعدد (چند بیماری) تعریف شد.

اطلاعات در مورد عوامل بالقوه تأثیرگذار جمعیت شناختی، سبک زندگی و هورمونی جمع آوری شد: کشور محل تولد، وضعیت تأهل، منطقه محل سکونت، پیشرفت تحصیلی و توانایی مدیریت درآمد. وزن (BMI)، فعالیت بدنی، مصرف الکل و سیگار کشیدن؛ و وضعیت یائسگی

تجزیه و تحلیل نهایی شامل 7694 زن بود که 58٪ (4484) از آنها شرایط طولانی مدت چندگانه را طی 20 سال نظارت جمع آوری کردند.

کسانی که این کار را انجام دادند، احتمال بیشتری داشت که سطح تحصیلات پایین‌تری داشته باشند، زندگی با درآمدشان دشوار باشد، اضافه وزن/چاق باشند، از نظر بدنی غیرفعال باشند، سیگاری باشند و یائسگی ناشی از جراحی داشته باشند.

به طور کلی، رضایت از رابطه با انباشت چندین شرایط طولانی مدت همراه بود: هر چه سطوح رضایت بیشتر باشد، خطرات کمتر می شود.

در مقایسه با زنانی که بالاترین سطح رضایت را گزارش کردند (نمره 15)، آنهایی که کمترین (نمره 5 یا کمتر) را گزارش کردند، بیش از دو برابر بیشتر احتمال داشت که شرایط طولانی مدت متعددی را پس از تطبیق کامل با عوامل بالقوه تأثیرگذار جمع کنند.

به گفته محققان، قدرت این ارتباط با عوامل خطر شناخته شده مانند اضافه وزن/چاقی، عدم تحرک بدنی، مصرف سیگار و الکل قابل مقایسه بود.

هنگامی که هر 5 نوع رابطه در تجزیه و تحلیل گنجانده شد، ارتباط ضعیف شد، اما همچنان برای همه به جز دوستی ها قابل توجه بود. هنگامی که شرایط فردی به طور جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، نتایج مشابهی مشاهده شد.

عوامل خطر به خوبی تثبیت شده، مانند موقعیت اجتماعی-اقتصادی، رفتارهای بهداشتی، و وضعیت یائسگی، روی هم کمتر از یک پنجم ارتباط مشاهده شده را توضیح می دهند.

این یک مطالعه مشاهده ای است و به این ترتیب، نمی تواند علت را ایجاد کند. همچنین به یادآوری شخصی متکی بود و اطلاعاتی در مورد روابط اجتماعی در اوایل بزرگسالی جمع آوری نمی کرد. به گفته محققان، از آنجایی که فقط زنان استرالیایی را شامل می شود، این یافته ها ممکن است برای مردان یا سایر فرهنگ ها قابل استفاده نباشد.

آنها تاکید می کنند که برای کشف سایر اثرات خاص روابط بر تجمع شرایط طولانی مدت چندگانه، مانند صمیمیت، کمیت، و حمایت عاطفی و عملی، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

با این وجود، آنها نتیجه می‌گیرند: “یافته‌های ما پیامدهای قابل‌توجهی برای مدیریت و مداخله بیماری مزمن دارد. اول، در سطح فردی، این پیامدها ممکن است به زنان در مورد مزایای شروع یا حفظ روابط اجتماعی با کیفیت بالا و متنوع در طول سنین میانسالی تا اوایل سالمندی کمک کند. .

ثانیاً، در سطح جامعه، مداخلات با تمرکز بر رضایت یا کیفیت روابط اجتماعی ممکن است به ویژه در پیشگیری از پیشرفت شرایط مزمن کارآمد باشد.

سوم، در سطح کشور و جهانی، ارتباطات اجتماعی (به عنوان مثال، رضایت از روابط اجتماعی) باید به عنوان یک اولویت بهداشت عمومی در پیشگیری و مداخله بیماری مزمن در نظر گرفته شود.