ورزش نقش مستقیمی در مبارزه با سرطان سینه دارد

در حالی که به طور کلی پذیرفته شده است که ورزش می تواند برای سلامت کلی فرد مفید باشد، مقاله ای که اخیراً منتشر شده است ارتباط مستقیمی بین انقباض عضلانی و کاهش سرطان سینه پیدا کرده است.

در مقاله منتشر شده در مجله مرزها در فیزیولوژیتیمی از محققان تگزاس A&M به این نتیجه رسیدند که یک عامل نامشخص در حال حاضر منتشر شده در طول ورزش، سیگنال‌های درون سلول‌های سرطان سینه را سرکوب می‌کند، که رشد تومور را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.

“برای این مطالعه، ما نگاهی عمیق‌تر به رابطه بین افرادی که بیشتر ورزش می‌کنند و کمتر در معرض ابتلا به سرطان هستند، انداختیم؛ قبلاً اعتقاد بر این بود که هیچ ارتباط مکانیکی وجود ندارد. بلکه فقط مزایای کلی مشاهده شده بود. آماندا دیویس، نویسنده اول مقاله و استادیار بالینی در دانشکده دامپزشکی و علوم بیومدیکال تگزاس A&M می‌گوید. این داده‌ها هیجان‌انگیز هستند زیرا نشان می‌دهند که در طول انقباض عضلانی، عضله در واقع برخی از عوامل را آزاد می‌کند که باعث از بین رفتن یا حداقل کاهش رشد سلول‌های نئوپلاستیک (غیر طبیعی، اغلب سرطانی) می‌شود.»

محققان همچنین دریافتند که فاکتورها ذاتاً در ماهیچه‌ها قرار دارند و بدون توجه به سطح فعالیت معمول یک فرد یا میزان رشد ماهیچه‌هایشان، در جریان خون آزاد می‌شوند.

دیویس می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که چه به طور مداوم ورزش کنید و چه زمانی که عادت ندارید از جای خود بلند شوید و راه بروید، این عوامل همچنان از عضله آزاد می‌شوند. حتی اشکال ساده انقباض عضلانی، چه پیاده روی یا بلند شدن برای رقصیدن با آهنگ مورد علاقه تان، ممکن است در مبارزه با سرطان سینه نقش داشته باشد.

او ادامه داد: “پیام بزرگ این است که برخیزید و حرکت کنید.” برای اینکه این اثرات مفید در حین انقباض عضلانی رخ دهد، لازم نیست یک ورزشکار در سطح المپیک باشید؛ داشتن آمادگی جسمانی احتمال بیشتری برای ترشح این ماده در شما ایجاد نمی کند.

کند و کاو در جزئیات

دیویس برای اندازه گیری سطح فاکتورهای آزاد شده توسط ماهیچه های تمرین شده، موش ها را آموزش داد تا یک برنامه ورزشی با شدت متوسط ​​مطابق با توصیه های کالج پزشکی ورزشی آمریکا برای مردم انجام دهند.

او گفت: آنها پنج هفته روی تردمیل دویدند و ما به تدریج شیب را افزایش دادیم.

اگرچه تیم دیویس نتوانست حداقل زمان دقیق انقباض عضلانی لازم برای اثر را شناسایی کند، اما آنها متوجه شدند که هر چه جلسه انقباض طولانی‌تر باشد، عوامل بیشتری آزاد می‌شوند.

بر اساس نتایج مطالعه، توصیه کلی او برای ترویج رهاسازی عوامل این است که از پروتکل‌های توصیه شده توسط کالج پزشکی ورزشی آمریکا پیروی کنید – یعنی 30 دقیقه در روز ورزش با شدت متوسط ​​حداقل به مدت پنج روز در هفته. به گفته انجمن قلب آمریکا، این می تواند شامل پیاده روی سریع، رقصیدن یا دوچرخه سواری باشد.

ورزش منظم نه تنها می تواند منجر به اختلال در ارتباط در سلول های سرطانی برای توقف رشد آنها شود، بلکه عواملی که توسط ورزش آزاد می شوند ممکن است در وهله اول در جلوگیری از پیشرفت سرطان سینه نقش داشته باشند.

کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه با ورزش ناشی از این ایده است که اگر سلول‌های پیش نئوپلاستیک دارید و ورزش زیادی انجام می‌دهید و رشد آن‌ها را کند می‌کنید، ممکن است این سلول‌های پیش سرطانی قبل از شروع به کنترل در بدن، توسط بدن از بین بروند. دیویس گفت.

گسترش نتایج

مطالعات بیشتری برای تعیین هویت دقیق عواملی که توسط عضله آزاد می شوند انجام می شود. دیویس پیشنهاد می‌کند که آن‌ها می‌توانند پپتیدهایی به نام میوکین‌هایی باشند که توسط فیبرهای عضلانی آزاد می‌شوند، و محققان در حال حاضر در بخش حرکت شناسی در تگزاس A&M در حال بررسی احتمال میکروRNA یا سایر مولکول‌های جدید هستند.

از آنجایی که تحقیقات دیویس همچنین نشان داد که وجود آلبومین برای رخ دادن اثرات مفید ورزش ضروری است، او معتقد است که عوامل هر چه که باشند، توسط آلبومین، یک پروتئین ناقل رایج تولید شده در کبد، از طریق خون منتقل می‌شوند.

دیویس تشخیص می دهد که برای روشن شدن اینکه آیا ورزش مقاومتی مانند بلند کردن وزنه، تأثیری مشابه ورزش هوازی دارد یا خیر، به تحقیقات بیشتری نیاز است. او گفت که فعال کردن گروه‌های عضلانی بزرگ‌تر، همانطور که در تمرینات مقاومتی دیده می‌شود، ممکن است منجر به افزایش اثر تحریکی شود.

کار دیویس بر روی خط A مجرای سرطان سینه، شایع ترین نوع که تقریباً 60 درصد موارد سرطان سینه را تشکیل می دهد، متمرکز بود. او اثرات مشابه، اما متنوع‌تری را با انواع دیگر سرطان سینه و رده‌های سلولی متفاوت دید.

در حالی که اثرات مفید ورزش نیز به شدت با کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات و روده بزرگ مرتبط است، هنوز کار زیادی برای شناسایی سرطان ها و زیرشاخه های آنها به ورزش بهتر است انجام شود.

دیویس گفت: “اینها قطعاً داده های هیجان انگیزی است که ما در مورد ورزش و سرطان سینه داریم.” با این حال، ورزش تضمینی 100 درصدی نیست. تحقیقات بیشتر در این زمینه به شناسایی اینکه چرا برخی از افرادی که به طور منظم ورزش می کنند هنوز به سرطان مبتلا می شوند کمک می کند.

او ادامه داد: «مسیرهای سیگنال دهی مختلفی که در ایجاد سرطان نشان داده شده است، وجود دارد. بنابراین، مطالعات بیشتری در مورد مسیرهایی که تحت تأثیر ورزش قرار می‌گیرند، مورد نیاز است تا مشخص شود کدام نوع سرطان از ورزش سود می‌برد و کدام نوع نه.»

علاوه بر این، بسیاری از عوامل مخدوش کننده دیگر مانند سیگار کشیدن، سن، ژنتیک و سایر بیماری های همراه وجود دارد که بر خطر ابتلا به سرطان در فرد تأثیر می گذارد.