اخراج خانواده ها را آزار می دهد، به سلامت کودکان آسیب می رساند

بروس رامفال، دانشجوی دانشکده پزشکی هاروارد، در شلوغی و شلوغی یک ساختمان آپارتمانی پنج طبقه برونکس بزرگ شد، جایی که از سنین پایین، در مورد همسایگان و دوستانی که خانه‌هایشان را از دست داده‌اند و شنیده بود. اخراج ها بخشی از زندگی در آنجا بود – یک بلوک از خیابان جنون آمیز Grand Concourse و یک پرتاب سنگ از ایستگاه پلیسی به نام آلامو.

رامفال گفت: «فقط یک ترس حاد از از دست دادن خانه ما وجود داشت.

رامفال که در نزدیکی بیمارستان لینکلن در منطقه موت هاون متولد شد، توسط یک مادر مجرد بزرگ شد. او گفت که خانواده فقیر بودند. مادر و خواهرش قبل از تولد او از گویان به شهر نیویورک مهاجرت کردند. پس از سالها کار به عنوان خانه دار، مادر رامفال یک دستیار بهداشتی در خانه شد و با دقت پول پس انداز کرد تا جایی در یونکرز، نیویورک بخرد و چند سال پیش برانکس را ترک کند.

رامفال گفت: “ما خودمان هرگز اخراج نشدیم، اما از نزدیک متوجه عواقب آن شدیم.” او معتقد است که مشاهده اخراج‌ها و استرس‌های مرتبط با آن که او و خانواده‌اش تجربه کرده‌اند، انگیزه‌اش برای افشای آسیب‌های انسانی ناشی از چنین بحران‌هایی بوده و به محافظت از دیگران در برابر آسیب‌های از دست دادن خانه‌شان کمک می‌کند.

امروز رامفال، دانشجوی سال دوم پزشکی، گام مهمی در این مسیر برداشته است. او و همکارانش در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد تی چان، دانشکده حقوق هاروارد، و مرکز رشد کودک در دانشگاه هاروارد اخیراً تجزیه و تحلیلی از تحقیقات گذشته در مورد اخراج و تأثیر آنها بر سلامتی منتشر کردند. شبکه JAMA باز است.

هدف اصلی این تیم بررسی شواهد موجود، شروع گفتگو در مورد اثرات طولانی مدت بی ثباتی مسکن در دوران کودکی و ترویج تغییراتی است که از آسیب پذیرترین افراد محافظت می کند. برای انجام این کار، آنها 11 مطالعه منتشر شده قبلی در مورد اخراج و پیامدهای سلامت کودکان را تجزیه و تحلیل کردند.

رامفال گفت: «مسکن باثبات برای رشد سالم کودکان بسیار مهم است. هر مطالعه در بررسی ما حداقل یک پیامد بهداشتی ضعیف مرتبط با تجربه اخراج را شناسایی کرد.

این بررسی نشان داد که چنین مشکلاتی شامل وزن کم هنگام تولد و تولد زودرس، و رشد شناختی بدتر و سلامت کلی که توسط والدین ارزیابی شده است.

به‌طور قابل‌توجهی، محققان گفتند، مطالعات دیگر قبلاً پیامدهای نامطلوب سلامتی بزرگسالان را با تجربه اخراج در دوران کودکی مرتبط کرده‌اند و شواهد بیشتری به اثرات درازمدت سلامتی حوادث آسیب‌زای اولیه اضافه کرده‌اند.

علاوه بر این، رامفال گفت، بین ناملایمات دوران کودکی و خطر بزرگسالی برای طیف گسترده ای از شرایط، از جمله دیابت، بیماری های قلبی عروقی، اختلالات عصبی، سرطان، مصرف مواد، افسردگی، اختلالات شناختی و اختلالات سیستم ایمنی، ارتباط در حال ظهور وجود دارد. بنابراین، او گفت، جلوگیری از اخراج ممکن است یک سرمایه گذاری خوب برای سلامت عمومی باشد.

خود رامفال برخی از این موارد را از نزدیک تجربه کرد. یک روز، او یک “اخطار ترک” را روی میزی در آپارتمان خانواده اش کشف کرد. مادرش مجبور شد برای غلبه بر این تهدید از دوستانش پول قرض کند. اخیراً، همسایه‌ها با چشمان فرورفته و چند وسیله ساده به آپارتمان رامفال در برونکس آمدند. آنها قادر به پرداخت اجاره بها نبودند و با بی خانمانی و فقر روبرو شده بودند.

رامفال، مادرش و خواهر بزرگترش آن خانواده را تا زمانی که بتوانند دیگر شرایط زندگی را تامین کنند، به خانه بردند. رامفال و خانواده‌اش به سازمان‌های محلی حقوق مستاجران ملحق شده‌اند و به ساکنان منطقه کمک کرده‌اند تا شرایط زندگی ناامن، از جمله هجوم موش‌ها و سوسک‌ها، و طبقه‌ای در معرض خطر را که یکی از همسایه‌هایشان یک شب در آن سقوط کرد، ثبت کنند. او در زیرزمین ساختمان فرود آمد و مجبور شد در بیمارستان بستری شود.

رامفال گفت: «مهمتر از همه، مشارکت در روند تخلیه، حتی اگر بی‌اساس باشد، برای سال‌ها خانواده‌ها را آزار می‌دهد، و باعث می‌شود که آنها کمتر در اجاره‌های جدید مورد تایید قرار بگیرند و احتمال اینکه به مسکن‌های کمتر امن و با کیفیت پایین‌تر بروند، بیشتر می‌شود. بنابراین، هنگامی که یک مالک تصمیم می گیرد که اقدام به تخلیه خانه کند، خانواده ای را به ناامنی مسکن و آسیب طولانی مدت محکوم می کند.

بررسی تیم به یک مشکل گسترده اشاره می کند. سالانه بیش از 2 میلیون پرونده اخراج در ایالات متحده رخ می دهد که تقریباً 1 میلیون تخلیه کامل را ایجاد می کند. تیم تحقیقاتی گفت و بسیاری از اخراج‌های غیررسمی هر ساله رخ می‌دهد که در آن مالکان بدون استفاده از سیستم قانونی مستاجران را بیرون می‌کنند.

اعضای تیم تجزیه و تحلیل نوشتند، در زمینه بحران قیمت مسکن اجاره ای، اختلاف نژادی مداوم در اخراج و آسیب مداوم به میلیون ها خانواده، پزشکان مراقبت های بهداشتی و سیاست گذاران نقش مهمی در حمایت از مسکن ایمن و پایدار برای همه دارند.

محققان گفتند که مطالعات آینده باید در نظر بگیرند که چگونه اخراج با طیف وسیع تری از پیامدهای سلامت کودک فراتر از دوره اطراف و اندکی پس از تولد مرتبط است و چگونه این پیامدها در طول زمان متفاوت است.

نویسندگان گفتند که پزشکان می توانند با شناسایی بیماران در معرض خطر اخراج و پیوند دادن آنها با راه حل های عمومی و مبتنی بر جامعه، از جمله کمک های قانونی و منابع مسکن، نقش مهمی ایفا کنند.

رامفال که مدرک لیسانس علوم اعصاب را از دانشگاه براون گرفته است و در سال بالینی خود در کمبریج هلیانس می گذرد، انتظار دارد مدرک پزشکی خود را در سال 2025 به دست آورد. او به یک تخصص رضایت نداده است، اما گفت که قصد دارد به افراد محروم، مهاجران و افراد محروم خدمت کند. افراد رنگین پوست او همچنین قصد دارد تحقیقات بیشتری در مورد اخراج ها و آسیب های انسانی ناشی از آنها انجام دهد.

رایان کین، ساکوراکو اوکوزونو، دنیس اوجوگو و ناتالی اسلوپن از نویسندگان همکار در این مطالعه بودند.