سوء استفاده زودرس ممکن است با خطر بیشتر مرگ زودرس بزرگسالان مرتبط باشد

تحقیقات منتشر شده نشان می دهد که آزار جسمی و جنسی در دوران کودکی و نوجوانی می تواند با خطر بیشتر مرگ زودرس بزرگسالان (قبل از 70 سالگی) مرتبط باشد. BMJ امروز.

به گفته محققان، این مطالعه شواهد موجود در این زمینه را گسترش داده و اصلاح می‌کند و اهمیت ارائه مراقبت‌های آگاهانه از تروما را برای افرادی که کودک آزاری را تجربه کرده‌اند، برجسته می‌کند.

سوء استفاده زودهنگام یک موضوع بهداشت عمومی جهانی است زیرا به طور قابل توجهی به مرگ کودکان و طیف وسیعی از پیامدهای طولانی مدت در بزرگسالی کمک می کند. با این حال، ارتباط آزار و اذیت دوران کودکی یا نوجوانی با مرگ زودرس کلی و باعث مرگ زودرس خاص در دوران بزرگسالی نامشخص است.

برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان داده‌های 67726 پرستار زن آمریکایی را که در «مطالعه سلامت پرستاران II» شرکت داشتند، یک مطالعه نظارتی مداوم که در سال 1989 آغاز شد، بررسی کردند.

پرستاران در سنین 37 تا 54 سال بودند که در سال 2001 پرسشنامه قربانی خشونت را برای ثبت تجربیات سوء استفاده فیزیکی و جنسی در دوران کودکی (قبل از 12 سالگی) و نوجوانی (بین 12 تا 17 سالگی) تکمیل کردند. سپس محققان اقدامات خلاصه ای از سوء استفاده و این موارد را به سوابق پزشکی، گزارش کالبد شکافی، یا گواهی فوت برای تعیین سن و علت مرگ مرتبط کرد.

آنها همچنین سایر عوامل مرتبط از جمله قومیت، تحصیلات و حرفه والدین، فعالیت بدنی، رژیم غذایی، وضعیت سیگار کشیدن، مصرف الکل، مصرف داروهای تجویزی و افسردگی را در نظر گرفتند.

طی 18 سال پایش، 2410 مرگ زودرس شناسایی شد. پرستارانی که در دوران کودکی و نوجوانی آزار جسمی شدید یا فعالیت جنسی اجباری را تجربه کردند، نسبت به پرستاران بدون چنین آزاری، میزان مرگ زودرس بالاتری داشتند (به ترتیب 15/3 در 83/1 و 00/4 در برابر 90/1 در هر 1000 نفر سال).

پس از تعدیل سن، ویژگی‌های شخصی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی در اوایل زندگی، میزان مرگ و میر زودرس نسبی در میان پرستارانی که در دوران کودکی و نوجوانی مورد آزار جسمی شدید یا فعالیت جنسی اجباری قرار گرفته‌اند، 53 درصد و 80 درصد بیشتر از آن‌هایی بود که تجربه نکردند.

تجزیه و تحلیل های بیشتر نشان داد که آزار جسمی شدید با خطر مرگ ناشی از آسیب خارجی، مسمومیت و خودکشی حدود 3 برابر و خطر بیماری های گوارشی 2.4 برابر بیشتر است.

و سوء استفاده جنسی جدی با خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی 2.5 برابر، خطر آسیب خارجی، مسمومیت و بیماری تنفسی بیش از 3 برابر، و خطر خودکشی و بیماری های گوارشی بیش از 4 برابر بیشتر بود.

ارتباط سوء استفاده جنسی با مرگ زودرس در میان زنانی که سیگار می‌کشیدند یا در بزرگسالی دارای سطوح بالاتری از اضطراب بودند، قوی‌تر بود.

محققان پیشنهاد می‌کنند که سوء استفاده اولیه ممکن است باعث تغییرات بیولوژیکی شود، از جمله در عملکرد سیستم ایمنی و التهابی و رشد مغز، و آسیب‌پذیری در برابر مشکلات بعدی سلامت روان و الگوهای سبک زندگی ناسالم را افزایش دهد.

این یک مطالعه مشاهده‌ای است، بنابراین نمی‌توان علت را تعیین کرد و محققان اذعان می‌کنند که داده‌ها بر یادآوری شخصی سوء استفاده‌های اولیه زندگی است که ممکن است بر دقت تأثیر بگذارد. و این مطالعه عمدتاً شامل پرستاران زن سفیدپوست غیر اسپانیایی بود، بنابراین نتایج ممکن است برای جمعیت عمومی زنان و سایر جمعیت‌های متنوع‌تر صدق نکند.

با این وجود، این یک مطالعه بزرگ با 18 سال نظارت، نرخ پاسخ عالی، اطلاعات دقیق در مورد علل مرگ و سابقه سوء استفاده، و تنظیم برای طیف وسیعی از عوامل بالقوه تاثیرگذار دیگر بود که نشان می‌دهد نتایج قوی هستند.

به این ترتیب، آنها نتیجه می‌گیرند: «زنانی که در اوایل زندگی گزارش می‌کنند سوء استفاده فیزیکی و فعالیت جنسی اجباری ممکن است همچنان در معرض مرگ و میر زودرس باشند و اهمیت ارائه مراقبت‌های آگاهانه از تروما برای کسانی که کودک آزاری را تجربه کرده‌اند را برجسته می‌کند.»

محققان استرالیایی در سرمقاله‌ای مرتبط می‌نویسند: «اکنون واضح است که نتایج سلامتی برای افرادی که در معرض کودک آزاری جدی یا بی‌توجهی قرار می‌گیرند، ضعیف است، و برای کسانی که در معرض بالاترین سطح سوء استفاده قرار می‌گیرند، واقعاً نگران‌کننده است».

آنها خواستار پاسخ بالینی متناسب هستند و می گویند پزشکان و خدمات بهداشتی و اجتماعی “به ظرفیت، مهارت و بودجه برای ارائه مدل های خدمات فشرده و پاسخگوی مورد نیاز برای رسیدگی به ترومای زمینه ای بسیاری از بیماری های مزمن ظاهرا غیرقابل درمان نیاز دارند.”

آنها نتیجه می‌گیرند که تعهد طولانی‌مدت به یک پاسخ متناسب «می‌تواند پیامدهای سلامتی آزاردهنده مشاهده شده در قربانیان کودک آزاری و بی‌توجهی را کاهش دهد و از انتقال سوء استفاده به نسل دیگر جلوگیری کند».