اختلالات خودایمنی حدود 1 نفر از هر 10 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد

یک مطالعه جدید مبتنی بر جمعیت بر روی 22 میلیون نفر نشان می دهد که اختلالات خودایمنی اکنون از هر 10 نفر یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. اثر، منتشر شده در لانست، همچنین تفاوت های مهم اجتماعی-اقتصادی، فصلی و منطقه ای را برای چندین اختلال خودایمنی برجسته می کند و سرنخ های جدیدی را در مورد علل احتمالی این بیماری ها ارائه می دهد.

بیماری‌های خودایمنی زمانی رخ می‌دهند که نقش طبیعی سیستم ایمنی در دفاع در برابر عفونت‌ها مختل شود و در نتیجه به اشتباه به سلول‌های سالم طبیعی بدن حمله کند. نمونه هایی از این بیماری ها عبارتند از آرتریت روماتوئید، دیابت نوع 1 و مولتیپل اسکلروزیس و بیش از 80 نوع بیماری خودایمنی شناخته شده است.

برخی از اختلالات خودایمنی، مانند دیابت نوع 1، گزارش شده است که در چند دهه گذشته افزایش یافته است، و این سوال را ایجاد می کند که آیا شیوع کلی اختلالات خودایمنی، احتمالاً ناشی از عوامل محیطی رایج یا تغییرات رفتاری، در حال افزایش است یا خیر. علل دقیق بیماری های خودایمنی، به ویژه با توجه به سهم نسبی استعداد ژنتیکی یا عوامل محیطی، نیز تا حد زیادی یک راز باقی مانده است و در معرض تحقیقات زیادی است.

از آنجایی که بیماری‌های خودایمنی فردی نادر هستند، و از آنجا که انواع مختلفی از بیماری‌های خودایمنی وجود دارد، انجام مطالعات به اندازه کافی بزرگ و ایجاد تخمین‌های قابل اعتماد برای پاسخ به این سؤالات بسیار دشوار بوده است.

کنسرسیومی متشکل از متخصصان اپیدمیولوژی، آمار زیستی، روماتولوژی، غدد درون ریز، و ایمونولوژی، از KU Leuven، دانشگاه کالج لندن، دانشگاه گلاسکو، کالج امپریال لندن، دانشگاه کاردیف، دانشگاه لستر و دانشگاه آکسفورد گرد هم آمده اند. برای پاسخ به برخی از این سوالات

این مطالعه از مجموعه داده بسیار بزرگی از سوابق سلامت الکترونیکی ناشناس از بریتانیا از 22 میلیون نفر برای بررسی 19 بیماری خودایمنی رایج استفاده کرد. نویسندگان بررسی کردند که آیا موارد بیماری‌های خودایمنی در طول زمان افزایش می‌یابد، چه کسی بیشتر تحت تأثیر این شرایط قرار می‌گیرد و چگونه بیماری‌های خودایمنی مختلف ممکن است با یکدیگر وجود داشته باشند.

آنها دریافتند که مجموعاً، این 19 بیماری خودایمنی مورد مطالعه حدود 10٪ از جمعیت – 13٪ از زنان و 7٪ از مردان را تحت تأثیر قرار می دهند. این بالاتر از برآوردهای قبلی است که از 3٪ تا 9٪ متغیر بود و اغلب به اندازه نمونه های کوچکتر متکی بود و شامل شرایط خودایمنی کمتری بود.

آنها همچنین شواهدی از نابرابری های اجتماعی-اقتصادی، فصلی و منطقه ای در میان چندین اختلال خودایمنی پیدا کردند. آنها پیشنهاد می کنند که بعید است چنین تغییراتی تنها به تفاوت های ژنتیکی نسبت داده شود و ممکن است به دخالت عوامل خطر بالقوه قابل تغییر مانند سیگار کشیدن، چاقی یا استرس اشاره کند که در ایجاد برخی بیماری های خودایمنی نقش دارند.

در نهایت، تحقیقات آنها همچنین تأیید کرد که در برخی موارد، احتمال ابتلا به یک بیماری خودایمنی در فردی که دارای یک بیماری خودایمنی است، در مقایسه با فردی که بیماری خودایمنی ندارد، بیشتر است. این یافته‌ها الگوهای جدیدی را نشان می‌دهند که احتمالاً به طراحی تحقیقات بیشتر در مورد علل شایع احتمالی در پشت تظاهرات بیماری‌های خودایمنی مختلف کمک می‌کنند.

نویسنده اول مقاله، دکتر ناتالی کنراد، (پزشکی عمیق، دپارتمان بهداشت زنان و باروری نافیلد، دانشگاه آکسفورد) اظهار داشت: «ما مشاهده کردیم که برخی از بیماری‌های خودایمنی بیشتر از آنچه انتظار می‌رفت با یکدیگر بروز می‌کنند. به طور تصادفی یا افزایش نظارت به تنهایی. این می تواند به این معنی باشد که برخی از بیماری های خودایمنی عوامل خطر مشترکی دارند، مانند استعداد ژنتیکی یا محرک های محیطی. این امر به ویژه در بین بیماری های روماتیسمی و بیماری های غدد درون ریز قابل مشاهده بود. اما این پدیده در همه بیماری های خودایمنی تعمیم داده نشد. به عنوان مثال، مولتیپل اسکلروزیس، به عنوان دارای نرخ کم وقوع همزمان با سایر بیماری‌های خودایمنی برجسته است که نشان‌دهنده پاتوفیزیولوژی متمایز است.

دکتر ناتالی کنراد همچنین به KU Leuven و دانشگاه گلاسکو وابسته است.

نویسنده ارشد مقاله، پروفسور جرالدین کمبریج، (دانشگاه کالج لندن) گفت: “مطالعه ما بار قابل توجهی را که بیماری های خودایمنی بر افراد و جمعیت گسترده تر وارد می کند، برجسته می کند. تفکیک وجوه مشترک و تفاوت ها در این مجموعه بزرگ و متنوع از شرایط یک مشکل است. بنابراین، نیاز اساسی به افزایش تلاش‌های تحقیقاتی با هدف درک علل زمینه‌ای این شرایط وجود دارد، که از توسعه مداخلات هدفمند برای کاهش سهم عوامل خطر محیطی و اجتماعی حمایت می‌کند.»

این مطالعه با عنوان “بروز، شیوع و وقوع همزمان اختلالات خودایمنی در طول زمان و بر اساس سن، جنس، و وضعیت اجتماعی-اقتصادی: یک مطالعه کوهورت مبتنی بر جمعیت بر روی 22 میلیون نفر در بریتانیا” منتشر شده است. لانست.