محققان استراتژی جدید بالقوه ای را برای جلوگیری از عوارض جانبی ایمونوتراپی شناسایی می کنند

مطالعه‌ای که توسط محققان مرکز جامع سرطان UCLA Jonsson انجام شد، نشان می‌دهد که IL-21، یک مولکول محلول که در فعال کردن سیستم ایمنی نقش دارد، می‌تواند یک هدف درمانی بالقوه برای کمک به کاهش عوارض جانبی خودایمنی غدد درون ریز ناشی از درمان سرطان با مهارکننده‌های ایست بازرسی باشد.

محققان دریافتند که گروه خاصی از CD8⁺ سلول های ایمنی با فعالیت کشنده قوی، به نام CXCR6⁺ IFN-γ سیتوتوکسیک CD8⁺ سلول های T نقش اصلی را در این حمله خود ایمنی ایفا می کنند. آنها همچنین فعالیت این CD8 را پیدا کردند⁺ سلول ها توسط IL-21 کنترل می شدند و مسدود کردن IL-21 از خودایمنی تیروئید جلوگیری می کرد.

دکتر ملیسا لچنر، استادیار پزشکی گفت: “مطالعه ما اولین مطالعه ای است که نگاهی عمیق به علت خودایمنی تیروئید مرتبط با مهارکننده های ایست بازرسی در انسان ارائه می دهد و مسیر بالقوه ای را برای جلوگیری از این سمیت خودایمنی مرتبط با درمان برجسته می کند.” در بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم در دانشکده پزشکی دیوید گفن در UCLA و اولین نویسنده این مطالعه.

مهارکننده های چک پوینت نوعی درمان سرطان هستند که از قدرت سیستم ایمنی برای مبارزه با سلول های سرطانی استفاده می کنند و نشان داده اند که موفقیت قابل توجهی در درمان انواع مختلف سرطان های پیشرفته دارند. در حالی که این نوع درمان چهره درمان سرطان را تغییر داده است، با افزایش فعال شدن سیستم ایمنی می تواند حمله خود ایمنی ناخواسته به بافت های سالم رخ دهد. چنین عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی در بیش از 60٪ از بیماران تحت درمان با این درمان رخ می دهد و می تواند منجر به قطع درمان، بستری شدن در بیمارستان و حتی مرگ زودرس شود.

علت این سمیت های خود ایمنی تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. در حال حاضر هیچ درمان موثری برای جلوگیری یا معکوس کردن این عوارض جانبی سیستم ایمنی غدد درون ریز در طول ایمونوتراپی سرطان وجود ندارد، که تقریباً به طور کلی منجر به آسیب دائمی اندام و نیاز مادام العمر به درمان جایگزینی هورمون می شود.

برای بررسی علت سمیت های خودایمنی که در طول درمان سرطان با مهارکننده ایست بازرسی رخ می دهد، این تیم از توالی RNA تک سلولی نمونه های تیروئید از بیماران استفاده کردند. سپس تیم آن عامل CD8 را که به صورت کلونی گسترش یافته بود را نشان دادند⁺ سلول های T بیان کننده CXCR6⁺ گرانزیم B و اینترفرون-γ در افراد با عوارض جانبی تیروئید افزایش می یابد. علاوه بر این، آنها دریافتند که IL-21 از CD4 است⁺ سلول های کمکی T عملکرد تیروتوکسیک این CD8 را هدایت می کنند⁺ سلول‌های T و مهار IL-21 در مدل موش از خودایمنی تیروئید مرتبط با مهارکننده‌های ایست بازرسی جلوگیری کرد.

این یافته‌ها مسیرهای ایمنی بالقوه‌ای را نشان می‌دهند که می‌توانند برای کاهش سمیت ایمنی درمانی در بیماران مورد هدف قرار گیرند. درک چگونگی ایجاد سمیت های خودایمنی در بیماران تحت درمان با ایمونوتراپی سرطان به محققان کمک می کند تا استراتژی هایی برای کاهش این عوارض جانبی ایجاد کنند و درمان را ایمن تر کنند.

علاوه بر این، مکانیسم‌هایی که منجر به خودایمنی مرتبط با ایمونوتراپی سرطان می‌شوند ممکن است با بیماری‌های خودایمنی خود به خودی مانند دیابت نوع 1 و تیروئیدیت هاشیموتو مشترک باشد. بنابراین، یافته‌های این مطالعه می‌تواند به محققان در شناسایی اهدافی برای درمان تعداد زیادی از بیماری‌های خودایمنی کمک کند.

این مطالعه در مجله منتشر شد پزشکی ترجمه علوم.