زن خطاب به شوهر ۸۰ ساله‌اش فریاد زد: «از آفتاب بیا بیرون». “داری قرمز میشی!” مرد با اکراه به سمت خانه رفت. اواخر بعدازظهر بود – پایان یک روز تابستانی باشکوه در اورنج، کان. اما وقتی به بازوهای آشکارش نگاه کرد، متوجه شد که حق با او بود. او صورتی روشن بود و به زودی متوجه شد که بازوها و احتمالاً پشت گردنش قرمز و خارش خواهند داشت. وقت رفتن بود داخل.
او مشکوک بود که این موضوع باعث شد تا همسرش به طور ناگهانی مانند همیشه به خورشید حساس شود. او عاشق خورشید بود و تا همین اواخر فکر می کرد که او را دوست دارد و پوست زیتونی اش را قهوه ای تیره کرد که به نظر او نشانه سلامتی بود. اما در آن بهار هر جا که خورشید به او برخورد کرد شروع به قرمز شدن کرد. این دقیقاً آفتاب سوختگی نبود، یا حداقل آن نوع سوختگی نبود که همسرش از آن استفاده می کرد که باعث قرمز شدن پوست و پوسته پوسته شدن و دردش برای روزها شد.
آفتاب سوختگی او خارش داشت، دردناک نبود و یکی دو ساعت و گاهی کمی بیشتر طول کشید. مطمئناً هرگز آنقدر طول نکشید که متخصص پوست او، دکتر جفری ام. کوهن، آن را ببیند. او در بهار زمانی که برای معاینه پوست سالانه خود مراجعه کرد، در مورد بثورات پوستی خود به پزشکش گفت. کوهن گفت ممکن است به نور خورشید حساسیت داشته باشد و یک آنتی هیستامین و یک ضد آفتاب قوی را پیشنهاد کرد. وقتی فکرش را می‌کرد قرص‌ها را می‌خورد و بعضی اوقات ضد آفتاب را می‌زد، اما مطمئن نبود که کار زیادی انجام دهد. علاوه بر این، چه کسی تا به حال در مورد حساسیت به آفتاب شنیده است؟
واضح است که آفتاب سوختگی نیست
او درست قبل از کریسمس با متخصص پوست خود قرار ملاقات گذاشت. این یکی از آن روزهای گرم و آفتابی در ماه دسامبر بود، قبل از شروع زمستان، بنابراین او تصمیم گرفت مطمئن شود که پزشکش فرصتی برای دیدن بثورات دارد. زود رسید و در محوطه پارک کرد. کاپشنش را درآورد و زیر آفتابی که ضعیف روی ساختمان می‌ریخت، ایستاد. بعد از حدود 10 دقیقه او می‌توانست ببیند که رنگش صورتی شده است، بنابراین به سمت دفتر رفت.
وقتی دکتر وارد اتاق معاینه شد، او با لبخند به کوهن گفت: «من چیزی دارم که به شما نشان دهم. دکمه های پیراهنش را باز کرد تا سینه اش نمایان شود. حالا قرمز روشن بود. تنها جاهایی روی تنه‌اش که رنگ معمولی‌اش به نظر می‌رسید، مواردی بود که با یک لایه پارچه دوتایی پوشانده شده بود – نوار پلاک زیر دکمه‌های پیراهن، نقاط یقه‌اش، چین‌های دوتایی پارچه روی شانه‌هایش. از همه چیز کم رنگ تر، ناحیه زیر جیب سینه سمت چپش بود که تلفن همراهش در آن قرار داشت.
کوهن شگفت زده شد. واضح است که این آفتاب سوختگی نبود. از نظر کوهن، این شبیه یک نمایش کلاسیک از آنچه فتودرماتیت نامیده می شود – یک واکنش التهابی پوستی که توسط نور خورشید ایجاد می شود، به نظر می رسید. بیشتر این بثورات غیر معمول در یکی از دو دسته قرار می گیرند. اولین واکنش یک واکنش فوتوتوکسیک است که اغلب با آنتی بیوتیک های خاصی مانند تتراسایکلین دیده می شود. هنگامی که فردی این داروها را مصرف می کند، نور خورشید می تواند باعث ایجاد راش آفتاب سوختگی فوری و دردناکی شود که مانند آفتاب سوختگی معمولی، می تواند برای روزها ادامه داشته باشد و باعث ایجاد تاول و حتی زخم شود. واضح است که این بیمار واکنش فوری به نور خورشید داشت، اما او اصرار داشت که بثوراتش دردی نداشته باشد. مثل دیوانه وار خارش داشت و ظرف چند ساعت از بین رفت. واکنش او بیشتر شبیه درماتیت فوتوالرژیک بود، که در آن نور خورشید باعث کهیر می‌شود – لکه‌های قرمز برجسته که به شدت خارش دارند و کمتر از 24 ساعت طول می‌کشند. اما این نیز کاملاً مناسب نبود. واکنش های آلرژیک نوری فوری نیستند. معمولاً یک یا دو روز طول می کشد تا پس از قرار گرفتن در معرض نور فوران کنند.
هر واکنشی توسط داروها تحریک می شود. کوهن فهرست گسترده داروهای بیمار را بررسی کرد. آملودیپین، یک داروی کاهنده فشار خون، به عنوان عامل ایجاد این نوع حساسیت به نور شناخته شده بود، اما بیمار اخیراً، ماه‌ها پس از اولین بار اشاره به بثورات، این دارو را شروع کرده بود. هیدروکلروتیازید، یکی دیگر از داروهای فشار خون او، گاهی اوقات می تواند این کار را انجام دهد. بیمار سال‌ها این دارو را مصرف کرده بود و حالش خوب بود، اما حداقل در تئوری، این نوع واکنش غیرعادی می‌تواند در هر نقطه شروع شود.
کوهن طرز فکر خود را برای بیمار توضیح داد. او برای تایید تشخیص باید بیوپسی بگیرد. این آسیب شناسی به او کمک می کند تا التهاب کهیر را از واکنش فوتوتوکسیک مخرب تر که سلول های پوست را از بین می برد تشخیص دهد. و این به او کمک می کند تا احتمالات دیگر مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک را رد کند، یک بیماری خود ایمنی که در زنان میانسال شایع است اما می تواند در مردان و زنان در هر سنی رخ دهد.
چند روز بعد کوهن پاسخ خود را داد. این کهیر بود – که از نظر پزشکی به عنوان کهیر شناخته می شود. این یک واکنش آلرژیک نوری بود. و احتمالاً توسط هیدروکلروتیازید او تحریک شده است. کوهن به بیمارش گفت که باید از پزشک مراقبت‌های اولیه‌اش بخواهد که دارو را متوقف کند و پس از چند هفته باید بثورات را متوقف کند.
از راه پنجره
این مرد سه ماه بعد به دفتر کوهن بازگشت. بثورات بدون تغییر بود. بعد از چند دقیقه زیر نور خورشید، حتی در اوج زمستان، خارش و صورتی می‌شد. کوهن به لیست داروهای بیمار بازگشت. هیچ یک از دیگران به این نوع واکنش مرتبط نبودند. او گفت: «دوباره در مورد این جوش به من بگویید. بیمار یک بار دیگر داستان خود را مرور کرد. هر وقت آفتاب به پوستش می خورد، حتی اگر خورشید از پنجره می آمد، قرمز می شد. هنگام رانندگی، لمس گرم خورشید روی بازویش باعث تشدید خارش می شد. و زمانی که او به مقصد می رسید، آن پوست قرمز روشن می شد. کوهن با شنیدن این توصیف ناگهان متوجه شد که بار اول آن را درست انجام داده است. بیمار به نور خورشید حساسیت پیدا کرده بود – وضعیتی که به عنوان کهیر خورشیدی شناخته می شود.
کوهن توضیح داد که این آفتاب سوختگی نیست. آفتاب سوختگی در اثر نور در طول موج های کوتاهتر به نام فرابنفش B یا UVB ایجاد می شود. آن شکل از نور نمی تواند به شیشه نفوذ کند. این واقعیت که او می‌توانست این قرمزی را از پنجره‌اش دریافت کند، نشان می‌دهد که واکنش او توسط نور با طول موج طولانی‌تر، معروف به UVA، ایجاد شده است. این نوع نور است که باعث برنزه شدن پوست و پیری می شود، شکلی که در سالن های برنزه کردن استفاده می شود.
او توضیح داد کهیر خورشیدی یک اختلال نادر است و به خوبی شناخته نشده است. هنگامی که نور خورشید به پوست نفوذ می کند، به روش های مختلف با سلول های مختلف تعامل می کند. آشناترین آن ها سلول هایی هستند که وقتی در معرض آن قرار می گیرند، رنگدانه ای به نام ملانین تولید می کنند که پوست را برنزه می کند و از سایر اثرات خورشید محافظت می کند. در افراد مبتلا به کهیر خورشیدی، بدن واکنش آلرژیک فوری به یکی از اجزای سلولی که در اثر نور خورشید تغییر می کند، نشان می دهد. چگونگی یا چرایی این تغییر هنوز مشخص نیست. آلرژی می تواند در بزرگسالی شروع شود و ممکن است تا پایان عمر ادامه یابد. و درمان آن سخت است.
کوهن به او گفت که استفاده از ضدآفتاب ضروری است – حتی در داخل خانه. او همچنین باید دوز بالاتری از آنتی هیستامین تجویز شده را مصرف کند – حداقل دو برابر دوز معمول توصیه شده. همچنین به بیماران توصیه می شود از لباس های محافظ استفاده کنند. کهیر خورشیدی می تواند خطرناک باشد. قرار گرفتن زیاد در معرض نور خورشید می تواند باعث واکنش های شدید و به ندرت یک رویداد آنافیلاکتیک بالقوه کشنده شود.
این بیمار بیش از یک سال پیش تشخیص داده شد و از آن زمان تا کنون از کرم ضد آفتاب با SPF 50 استفاده می کند. او دوز آنتی هیستامین خود را دو برابر کرد. و بیشتر اوقات، دارو به علاوه شلوار و آستین بلند و کلاه او را در امان نگه می دارد. بیشتر اوقات. و وقتی فراموش می کند، می داند که می تواند روی همسرش حساب کند تا به او بفهماند که دوباره شروع به قرمز شدن کرده است.
لیزا سندرز، MD، یکی از نویسندگان این مجله است. آخرین کتاب او “تشخیص: حل گیج کننده ترین اسرار پزشکی” است. اگر مورد حل شده ای برای به اشتراک گذاشتن دارید، برای او در Lisa.Sandersmdnyt@gmail.com بنویسید.