در افراد مسن، کمی اضافه وزن ممکن است مشکلی نداشته باشد

CNN
–

میلیون ها نفر با حمل 10 تا 15 پوند اضافه وزن وارد زندگی خود می شوند، وزنی که پس از بچه دار شدن، ایجاد مشکلات مفصلی، کم تحرکی یا تبدیل وعده های غذایی به مرکز زندگی اجتماعی خود اضافه کرده اند.

آیا آنها باید این وزن اضافی متوسط ​​را برای بهینه سازی سلامت خود از دست بدهند؟ این سوال با دسته جدیدی از داروهای دیابت و کاهش وزن مطرح شده است که به افراد امیدوار است بتوانند وزن اضافی خود را کاهش دهند.

برای سال‌ها، کارشناسان بحث کرده‌اند که در این شرایط به سالمندان چه توصیه‌هایی کنند. از یک طرف افزایش وزن با تجمع چربی مرتبط است. و این می تواند عواقب نامطلوب جدی برای سلامتی داشته باشد و به بیماری قلبی، دیابت، آرتریت و بسیاری از شرایط پزشکی دیگر کمک کند.

از سوی دیگر، مطالعات متعدد نشان می دهد که حمل مقداری وزن اضافی گاهی اوقات می تواند در زندگی بعدی محافظت کند. برای افرادی که زمین می خورند، چربی می تواند به عنوان لایه محافظ در برابر شکستگی عمل کند. و برای افرادی که به طور جدی با شرایطی مانند سرطان یا بیماری پیشرفته کلیوی بیمار می شوند، این بالشتک می تواند منبع انرژی باشد و به آنها کمک کند تا درمان های سخت را تحمل کنند.

البته برای شروع بستگی به این دارد که یک نفر چقدر سنگین باشد. افرادی که قبلاً چاق هستند (با شاخص توده بدنی 30 یا بیشتر) و اضافه وزن اضافه می کنند، نسبت به افرادی که وزن کمتری دارند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. و افزایش سریع وزن در سنین بالاتر همیشه باعث نگرانی است.

درک شواهد علمی و نظر متخصص در مورد مسائل مربوط به وزن در افراد مسن کار آسانی نیست. در اینجا چیزی است که من از مرور ده ها مطالعه و صحبت با نزدیک به دوجین پزشک و محقق چاقی آموختم.

بدن ما با افزایش سن تغییر می کند. با افزایش سن، ترکیب بدن ما تغییر می کند. ما توده عضلانی را از دست می دهیم – فرآیندی که از 30 سالگی شروع می شود و در 60 سالگی و بعد از آن تسریع می یابد – و چربی اضافه می کنیم. این امر حتی زمانی که وزن ما ثابت می ماند نیز صادق است.

همچنین چربی کمتری در زیر پوست انباشته می شود در حالی که بیشتر در وسط بدن توزیع می شود. این چربی شکمی با التهاب و مقاومت به انسولین و خطر بالای بیماری های قلبی عروقی، دیابت و سکته مغزی و سایر شرایط پزشکی مرتبط است.

میچل لازار، مدیر مؤسسه دیابت، چاقی و متابولیسم در دانشکده پزشکی پرلمن دانشگاه پنسیلوانیا، گفت: «توزیع چربی نقش مهمی در تعیین میزان مضر بودن وزن اضافه شده به شکل چربی دارد. “این احشایی است [abdominal] چربی 9 دور کمر) به جای چربی محیطی (در باسن و باسن) که ما واقعاً نگران آن هستیم.

سطح فعالیت با افزایش سن کاهش می یابد. همچنین، با افزایش سن، افراد تمایل به کاهش تحرک دارند. وقتی افراد مسن عادات غذایی یکسانی (دریافت انرژی) را حفظ کنند و در عین حال فعالیت خود را کاهش دهند (هزینه انرژی)، وزن آنها افزایش می یابد.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، 27 درصد از افراد 65 تا 74 ساله خارج از محل کار از نظر فیزیکی غیر فعال هستند. این میزان برای افراد 75 ساله یا بالاتر به 35 درصد افزایش می یابد. برای افراد مسن، آژانس سلامت حداقل 150 دقیقه در هفته فعالیت با شدت متوسط، مانند پیاده روی سریع، و همچنین فعالیت های تقویت کننده عضلات مانند وزنه برداری حداقل دو بار در هفته را توصیه می کند. طبق بررسی های مختلف، تنها 27 تا 44 درصد از سالمندان این دستورالعمل ها را رعایت می کنند.

نگرانی در مورد توده عضلانی. کارشناسان بیشتر نگران کمبود فعالیت در افراد مسن دارای اضافه وزن یا چاق خفیف (شاخص توده بدنی در دهه 30 پایین) هستند تا کاهش وزن. جان باتسیس، محقق چاقی و دانشیار پزشکی در دانشگاه نورث، گفت: با حداقل یا بدون فعالیت، توده عضلانی بدتر می شود و قدرت کاهش می یابد، که “خطر ایجاد ناتوانی یا نقص عملکردی” را افزایش می دهد که می تواند در استقلال اختلال ایجاد کند. دانشکده پزشکی کارولینا در چپل هیل.

کاهش وزن تا آنجا که عضله همراه با چربی از دست می‌رود، به توده عضلانی ناکافی کمک می‌کند. به ازای هر پوند کاهش وزن، به طور متوسط ​​25 درصد از ماهیچه و 75 درصد از چربی حاصل می شود.

آن نیومن، مدیر مرکز سالمندی و سلامت جمعیت در دانشگاه می گوید: از آنجایی که افراد مسن برای شروع عضله کمتری دارند، اگر می خواهند وزن کم کنند، باید در عین حال مایل به افزایش فعالیت بدنی باشند. دانشکده بهداشت عمومی پیتسبورگ.

وزن ایده آل بدن ممکن است بالاتر باشد. تحقیقات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که شاخص توده بدنی ایده آل (BMI) ممکن است برای افراد مسن بالاتر از بزرگسالان جوان باشد. (BMI اندازه گیری وزن یک فرد، بر حسب کیلوگرم یا پوند، تقسیم بر مجذور قد، بر حسب متر یا فوت است.)

یک مطالعه بزرگ و مورد توجه نشان داد که افراد مسن در هر دو انتهای طیف BMI – آنهایی که BMI پایین (زیر 22) و آنهایی که BMI بالا (بیش از 33) دارند – در معرض خطر بیشتری برای مرگ زودتر از افراد با BMI در این دوره قرار دارند. محدوده متوسط ​​(22 تا 32.9).

افراد مسن با کمترین خطر مرگ زودرس، BMI بین 27 تا 27.9 داشتند. طبق استانداردهای سازمان بهداشت جهانی، این در محدوده «اضافه وزن» (25 از 29.9) و بالاتر از محدوده «وزن سالم» (18.5 تا 24.9) قرار دارد. همچنین، بسیاری از سالمندانی که این مطالعه نشان داد در معرض بالاترین خطر مرگ و میر قرار دارند – آنهایی که BMI زیر 22 سال دارند – توسط WHO به عنوان “وزن سالم” طبقه بندی می شوند.

نتیجه این مطالعه: «محدوده وزن سالم WHO ممکن است برای افراد مسن مناسب نباشد.» در عوض، اضافه وزن ممکن است برای افراد مسن مفید باشد، در حالی که لاغر بودن به طور قابل توجهی می تواند مشکل ساز باشد و به احتمال ضعف کمک کند.

کارل لاوی، محقق معروف چاقی، در یک مطالعه جداگانه با بررسی شواهد پیرامون چاقی در افراد مسن پیشنهاد کرد که در واقع، BMI بهینه برای افراد مسن ممکن است در محدوده 24 تا 29 باشد. لاوی مدیر پزشکی توانبخشی و پیشگیری قلبی در Ochsner Health، یک سیستم مراقبت بهداشتی بزرگ مستقر در نیواورلئان، و نویسنده کتاب «پارادوکس چاقی» است، کتابی که به بررسی مسائل مربوط به وزن در افراد مسن می‌پردازد.

توصیه های تخصصی پزشکان و محققان چاقی چندین توصیه مهم در طول گفتگوهای ما ارائه کردند:

اخبار سلامت KFF، که قبلاً با نام Kaiser (KHN) شناخته می شد، یک اتاق خبر ملی است که روزنامه نگاری عمیقی در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند و یکی از برنامه های اصلی عملیاتی در KFF – منبع مستقل برای تحقیقات سیاست سلامت، نظرسنجی، و روزنامه نگاری.