ژن ها، محله ها و یافته ای شگفت انگیز در مورد خطر سکته مغزی

بر اساس تحقیقات جدیدی که بر نابرابری‌های مربوط به ثروت و سلامتی تاکید می‌کند، یک امتیاز ژنتیکی ممکن است بتواند خطر سکته مغزی بالاتر را شناسایی کند، اما فقط برای افرادی که در ممتازترین محله‌ها زندگی می‌کنند.

محققان سکته مغزی ایسکمیک حاد، رایج ترین نوع سکته را بررسی کردند. علت آن لخته ای است که جریان خون به مغز را مسدود می کند. عوامل ژنتیکی بر خطر سکته مغزی تأثیر می‌گذارند، و تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که این خطر می‌تواند تحت تأثیر فقر، تحصیلات پایین یا فقدان بیمه درمانی باشد، عواملی که به عنوان عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت شناخته می‌شوند.

اما دکتر سایپرین ریویر، نویسنده اصلی، محقق فوق دکتری در دانشکده پزشکی ییل در نیوهیون، کانکتیکات، گفت که اکثر تجزیه و تحلیل های ژنتیکی عوامل اجتماعی را نادیده می گیرند، در حالی که مطالعات روی عوامل اجتماعی به ندرت به ژنتیک می پردازند. بنابراین ما علاقه مند به ترکیب هر دو بودیم.

محققان از داده های بیش از 147000 نفر و 787 محله در تجزیه و تحلیل خود استفاده کردند که در 8 فوریه در کنفرانس بین المللی سکته مغزی انجمن سکته مغزی آمریکا در دالاس ارائه خواهد شد. همچنین در مجله به چاپ رسیده است سکته.

شرکت کنندگان در این مطالعه بخشی از برنامه تحقیقاتی همه ما در مؤسسه ملی سلامت بودند که بر گروه هایی تأکید می کند که در تحقیقات پزشکی کمتر حضور دارند، مانند افراد کم درآمد و کسانی که در مناطق روستایی زندگی می کنند. از این میان، 3201 نفر دچار سکته مغزی شدند.

برای ارزیابی خطر ژنتیکی شرکت کنندگان، محققان از یک امتیاز خطر پلی ژنیک برای سکته استفاده کردند. این امتیاز بر اساس 530 نوع ژنتیکی مربوط به فشار خون، کلسترول، گلوکز خون، شاخص توده بدنی، رژیم غذایی، فعالیت بدنی و احتمال استعمال دخانیات بود.

برای ارزیابی محله‌ها، محققان از نظرسنجی جامعه آمریکایی اداره سرشماری استفاده کردند که داده‌هایی در مورد درآمد، تحصیلات، سطح فقر و موارد دیگر دارد که بر اساس کد پستی تفکیک شده است. محققان این کدهای پستی را به سه دسته تقسیم کردند: محرومیت کم، متوسط ​​یا زیاد.

به طور مستقل، هم محرومیت جامعه و هم امتیاز خطر چند ژنی با خطر سکته مغزی مرتبط بودند.

هنگامی که ژنتیک و محله ها با هم تجزیه و تحلیل شدند، ارتباط بین امتیاز خطر چند ژنی و خطر سکته مغزی در محله های کم محروم معنی دار بود. در آنجا، نمره خطر ژنتیکی بالاتر می تواند خطر سکته مغزی را تا حدود 10٪ افزایش دهد.

اما در کمال تعجب برای محققان، افزایش خطر ناشی از امتیاز خطر ژنتیکی بالاتر برای گروه متوسط ​​محله‌ها از نظر آماری ناچیز بود. و در محروم ترین محله ها ناپدید شد.

ریویر گفت: «نمره خطر چند ژنی اساساً تأثیری بر خطر سکته مغزی ایسکمیک برای افرادی که در این محله‌های بسیار محروم زندگی می‌کنند ندارد.

Rivier گفت: یافته ها نشان می دهد که خطر ژنتیکی را می توان با محل زندگی شما تعدیل کرد. اما این مطالعه برای توضیح علت طراحی نشده بود.

او گفت: “این سوال بزرگ است و اینجاست که ما باید مراقب باشیم که بر اساس این نتایج نتیجه گیری نکنیم” که به گفته او تمرکز محدودی بر سکته مغزی ایسکمیک دارند.

به گفته وی، ممکن است بار افرادی که در مناطق محروم زندگی می کنند، خطرات ژنتیکی آنها را تحت الشعاع قرار دهد. ریویر گفت، به عبارت دیگر، اگر با فاکتورهای سلامتی نامطلوب زیادی روبرو هستید، ممکن است ژن های شما چندان اهمیتی نداشته باشند. اما نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم.»

اپیدمیولوژیست اجتماعی، Anusha M. Vable، استادیار دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، نتایج را “غافلگیر کننده و واقعا جالب” خواند.

ویبل که در این مطالعه شرکت نداشت، موافقت کرد که تحقیق علت و معلولی را نشان نمی دهد. اما به گفته او، این نشان می‌دهد که در محله‌های محروم، سطح پایه خطر به حدی بالا بود که افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد نیستند، خطر یکسانی با افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد هستند، داشتند و «یک سطح پایه وجود دارد. خطری که در محله های محروم واقعاً زیاد است.”

او انتظار داشت که سطوح بالاتر خطر ژنتیکی خطرات ناشی از محرومیت را تشدید کند. اما آنچه که محققان دریافتند “این است که همه کسانی که محروم هستند در معرض خطر بالایی هستند.”

به نظر او، این امر بیش از استعداد ژنتیکی برای داشتن سکته مغزی ایسکمیک حاد، تعیین کننده های اجتماعی اهمیت سلامت را نشان می دهد. او گفت: «و من فکر می‌کنم که این واقعاً خبر خوبی است، زیرا تعیین‌کننده‌های اجتماعی سلامت را می‌توان با تقویت سیاست‌های شبکه ایمنی اجتماعی بهبود بخشید. چنین اصلاحی برای ژن ها وجود ندارد.

ریویر گفت که کار بیشتر می‌تواند ترکیبات دیگری از عوامل ژنتیکی و محیطی و همچنین سایر شرایط قلبی عروقی را بررسی کند.

Vable در مورد نیاز به مطالعات بیشتر موافقت کرد. در همین حال، او گفت: «این نتایج به مجموعه‌ای از شواهد کمک می‌کند که به نظر من واقعاً قانع‌کننده نشان می‌دهد که عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت باعث ایجاد نابرابری در سلامت می‌شوند.»