مطالعه می‌گوید اضافه وزن با مرگ زودهنگام ارتباطی ندارد، اما سوالاتی باقی می‌ماند

CNN
–

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که داشتن اضافه وزن همانطور که توسط مقیاس رتبه‌بندی شاخص توده بدنی تعریف می‌شود، وقتی جدا از سایر مسائل بهداشتی در نظر گرفته شود، با افزایش مرگ مرتبط نیست.

این محاسبه که به BMI نیز معروف است، چربی بدن افراد را بر اساس قد و وزن اندازه گیری می کند. همانطور که در حال حاضر استفاده می شود، مقیاس BMI جمعیت بزرگسال را به درجات مختلف چربی بدن تقسیم می کند.

آاگر BMI آن‌ها بین افراد بالغ قرار گیرد، «اضافه وزن» در نظر گرفته می‌شود 25 و 29.9، در حالی که طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، وزن “سالم” یا “طبیعی” به عنوان BMI بین 18.5 تا 24.9 تعریف می شود. BMI 30 یا بالاتر چاق محسوب می شود.

پیام واقعی این مطالعه این است که اضافه وزن همانطور که توسط BMI تعریف شده است یک شاخص ضعیف برای خطر مرگ و میر است و BMI به طور کلی یک شاخص ضعیف برای خطر سلامتی است و باید با اطلاعاتی مانند دور کمر، سایر معیارهای چاقی تکمیل شود. دکتر Aayush Visaria، نویسنده اول مطالعه، پزشک مقیم پزشکی داخلی در دانشکده پزشکی Rutgers Robert Wood Johnson در نیوبرانزویک، نیوجرسی، گفت: چربی)، و مسیر وزن.

با این حال، به گفته کارشناسانی که در تحقیق جدید دخیل نیستند، محدودیت‌های این مطالعه تعیین اینکه آیا این یافته‌ها به دلیل BMI یا سایر عوامل است، دشوار است.

“استفاده از کلمه “اضافه وزن” در اینجا گمراه کننده است، زیرا هر کسی که BMI بالای 30 داشته باشد را حذف می کند. دکتر. باپتیست لورنت، مدرس آمار پزشکی در دانشگاه کالج لندن، در بیانیه ای.

لورنت، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «این مقاله یک ارتباط صریح بین BMI و مرگ و میر، قبل و بعد از تعدیل عوامل خطر پیدا کرد.

دکتر رابرت اچ. شمرلینگ، سردبیر هیئت علمی ارشد انتشارات سلامت هاروارد، یکی از زیرمجموعه‌های دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون، گفت: علاوه بر این، مطالعات مشاهده‌ای فقط می‌توانند یک ارتباط را نشان دهند، نه علت.

شرمرلینگ، گفت: «آنها نرخ مرگ و میر را بررسی کردند، اما نتایج دیگری نیز وجود دارد که مهم هستند و به آنها توجه نکردند، مانند کیفیت زندگی یا ایجاد بیماری‌های همراه جدید مانند موارد جدید دیابت یا بیماری قلبی». در مطالعه شرکت نداشت.

در مطالعه جدید که روز چهارشنبه در مجله PLOS ONE منتشر شد، محققان داده‌های جمع‌آوری‌شده در مورد بیش از 554000 آمریکایی غیرباردار بالای 20 سال را از نظرسنجی مصاحبه ملی سلامت 1999-2018 و شاخص ملی مرگ و میر در ایالات متحده در سال 2019 تجزیه و تحلیل کردند.

ویساریا و همکارش، دکتر سوکو ستوگوچی، استاد پزشکی و اپیدمیولوژی در دانشکده پزشکی رابرت وود جانسون و دانشکده بهداشت عمومی راتگرز، سپس سطوح BMI را با مرگ‌هایی که طی 20 سال آینده رخ داده است، مقایسه کردند.

ویساریا گفت که خطر مرگ برای اکثر افرادی که BMI بالاتر از 27.5 دارند، 18 تا 108 درصد افزایش یافته است و با افزایش وزن در منحنی U شکل، خطر افزایش می یابد.

یک استثنا وجود داشت: بزرگسالان بالای 65 سال. هیچ افزایش قابل توجهی در مرگ و میر برای افراد مسن با BMI بین 22.5 و 34.9 وجود نداشت – محدوده ای که شامل افراد دارای وزن طبیعی، اضافه وزن و چاقی می شد.

نوید ستار، استاد سلامت قلب و عروق و متابولیک در دانشگاه گلاسکو در اسکاتلند که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «این مقاله چیز جدیدی اضافه نمی کند.

ستار در بیانیه‌ای گفت: «ما می‌دانیم که BMI اغلب منحنی U شکل را با مرگ و میر نشان می‌دهد، اما این به این دلیل است که بسیاری از افراد (به‌ویژه افراد مسن‌تر) در انتهای پایین‌تر محدوده BMI کاهش وزن ناخواسته به دلیل بیماری دارند.

کاهش وزن اغلب با ایجاد زوال عقل، سرطان و همراه با کاهش اشتها در جمعیت مسن همراه است. تحقیقات قبلی نشان داده است که از دست دادن 5 درصد از توده بدن، خطر مرگ زودرس را در میان بزرگسالان 65 سال و بالاتر، به ویژه برای مردان، افزایش می دهد.

به گفته ویساریا، مهم ترین یافته برای افراد بین 20 تا 65 سال بود که BMI آنها بین 24.5 تا 27.5 بود – انتهای پایین مقیاس اضافه وزن. هیچ افزایش قابل توجهی در خطر مرگ وجود نداشت.

با این حال، تام سندرز، استاد بازنشسته تغذیه و رژیم غذایی در کینگز کالج لندن، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: با این حال، خطر ابتلا به بیماری در آینده “احتمالاً معیار مهمتری برای سلامتی از همه عوامل مرگ و میر است.”

وی در بیانیه ای گفت: خطر اصلی اضافه وزن (BMI 25 – 29.9) و چاقی متوسط ​​(BMI 30-35) خطر سه برابر بیشتر ابتلا به دیابت است که منجر به بیماری های قلبی عروقی، نارسایی کلیوی و نابینایی می شود.

در حالی که این مطالعه سیگار کشیدن و انواع بیماری های دیگر مرتبط با مرگ زودرس را کنترل کرد، این اطلاعات تنها یک بار برای هر فرد در نظرسنجی جمع آوری شد. ویساریا در ایمیلی به CNN گفت، بنابراین، این مطالعه نتوانست آن فرد را دنبال کند تا ببیند که آیا بعداً به شرایطی مانند فشار خون بالا یا دیابت مبتلا شده است که ممکن است منجر به مرگ شود – محدودیتی در این مطالعه.

آنها همچنین علت مرگ را بررسی نکردند شمرلینگ، رئیس بالینی سابق بخش روماتولوژی در مرکز پزشکی Beth Israel Deaconess در بوستون، می‌گوید: «ممکن است تصادف رانندگی یا چیزی غیر مرتبط با سلامتی باشد.»

«علاوه بر این، اگر به یافته‌های تصویر بزرگ نگاه کنید، آنها پیدا کردند افزایش مرگ و میر ناشی از چاقی – بنابراین اینطور نیست که آنها مفید بودن BMI را برای همه اهداف رد کرده باشند.

به گفته شمرلینگ، همچنین ممکن است افراد دارای اضافه وزن بیشتر به پزشک مراجعه کنند، تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنند – مانند افزایش ورزش یا اتخاذ یک رژیم غذایی سالم – و مراقبت های پزشکی دریافت کنند تا به دیابت، بیماری قلبی یا سایر بیماری های همراه مبتلا نشوند. .

ویساریا گفت: “مرگ ناشی از چاقی ممکن است به دلیل ابتلا به بیماری هایی مانند بیماری قلبی باشد، اما چاقی نیز بیماری مستقل خود است که می دانیم به طور مستقل می تواند خطر مرگ را افزایش دهد.” مسئله این است که چگونه چاقی را تشخیص می دهیم که ممکن است نشان دهنده خطرات آن نباشد.

ویساریا گفت: علاوه بر BMI، این مطالعه همچنین داده هایی را که دور کمر یا ضخیم ترین قسمت را اندازه گیری می کرد، مورد بررسی قرار داد. معده او گفت، نتایج نشان داد که استفاده از دور کمر “به طور قابل توجهی ارتباط بین BMI و مرگ و میر ناشی از همه علل را تغییر می دهد.”

ویساریا در ایمیلی گفت: «افرادی که دور کمرشان بالاست در مقایسه با دور کمر نرمال در همان گروه‌های BMI خطر مرگ و میر بالاتری داشتند.» در محدوده BMI اضافه وزن (25-29.9)، خطر مرگ و میر در میان افرادی که دور کمرشان بالا است در مقایسه با دور کمر کمتر، 17 تا 27 درصد بیشتر بود.

آن نوع چربی عمیقی که اندام های بدن را احاطه کرده است، که اغلب چربی شکمی یا احشایی نامیده می شود، با 39 درصد بیشتر خطر زوال عقل در زنان مسن و بیماری قلبی، ضعف و مرگ زودرس در هر دو جنس مرتبط است.

بر اساس دستورالعمل‌های منتشر شده در آوریل 2021 توسط انجمن قلب آمریکا، اندازه‌گیری دور کمر باید به‌عنوان بخشی از هر ارزیابی سلامتی با گام برداشتن روی ترازو همراه شود. چاقی شکمی همانطور که می‌دانیم به دور کمر 40 اینچ (102 سانتی‌متر) یا بالاتر برای مردان و 35 اینچ (88 سانتی‌متر) یا بیشتر برای زنان تعریف می‌شود.

انجمن پزشکی آمریکا نیز اخیراً دستورالعمل‌های جدیدی را اتخاذ کرده است که از پزشکان می‌خواهد هنگام ارزیابی سلامتی افراد بیش از BMI استفاده کنند.

AMA نوشت: “BMI اساساً بر اساس داده های جمع آوری شده از نسل های قبلی جمعیت های سفید پوست غیر اسپانیایی است.” در حالی که “به طور قابل توجهی با مقدار توده چربی در جمعیت عمومی همبستگی دارد، زمانی که در سطح فردی اعمال شود، قابلیت پیش بینی را از دست می دهد.”

ویساریا گفت که استفاده از BMI به عنوان معیاری برای خطر بالقوه سلامتی ممکن است از عمل بالینی ناپدید نشود، زیرا در یک بررسی کامل جای دارد – اما نباید تنها معیار باشد.

با این حال، کارشناسان می گویند، هر گونه بحث در مورد چگونگی اندازه گیری توده چربی، آنچه علم در مورد تأثیر وزن اضافی بر بدن می داند، تغییر نمی دهد.

ستار از دانشگاه گلاسکو گفت: “ما از شواهد دیگر می دانیم که هر چه وزن ما بیشتر باشد، خطر ابتلا به چندین بیماری بیشتر است.”

ستار در بیانیه ای گفت: «این شرایط به نوبه خود بر کیفیت زندگی و شادی مردم تأثیر منفی می گذارد. این معیارهای «کیفیت زندگی» است که باید بیشتر روی آنها تمرکز کنیم و در صورت امکان، سعی کنیم با مداخلات مربوطه در مراحل مختلف زندگی بهبود ببخشیم.»