کشف پروتئین کلیدی در انگل مالاریا راه را برای درمان جدید باز می کند –


یک تیم بین المللی پروتئینی را کشف کرده اند که نقش بیولوژیکی کلیدی را در انگلی که عامل مالاریا است ایفا می کند. غیرفعال کردن این پروتئین باعث کاهش رشد در شرایط آزمایشگاهی می شود پلاسمودیوم فالسیپاروم، تک یاخته ای که در پشت خطرناک ترین شکل بیماری قرار دارد، بیش از 75٪. این تیم به رهبری پروفسور دیو ریچارد از دانشگاه لاوال، اخیرا جزئیات این کشف را در مجله علمی منتشر کرده است. mBio.

ریچارد، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه لاوال و محقق در مرکز تحقیقاتی لاوال دانشگاه کبک، گفت: «این پیشرفت می‌تواند منجر به توسعه درمانی شود که عملکردی از انگل را هدف قرار می‌دهد که هیچ دارویی از مالاریا تاکنون از آن بهره‌برداری نکرده است». .

پلاسمودیوم فالسیپاروم از طریق نیش پشه به انسان منتقل می شود. پس از آلوده شدن کبد میزبان، در خون به گردش در می آید، در داخل گلبول های قرمز پنهان می شود و در نتیجه از حملات سیستم ایمنی جلوگیری می کند. منبع غذایی اصلی این انگل هموگلوبین است، پروتئینی که اکسیژن را از گلبول های قرمز به بقیه بدن می رساند. انگل هموگلوبین را در ساختارهایی به نام واکوئل گوارشی هضم می کند.

پروفسور ریچارد گفت: پروتئینی که ما کشف کردیم، PfPX1، در انتقال هموگلوبین به این واکوئل های گوارشی نقش دارد. وقتی PfPX1 را غیرفعال می‌کنیم، انگل را از منبع اصلی اسیدهای آمینه‌اش محروم می‌کنیم. این روی رشد و بقای آن تأثیر می‌گذارد.»

با توجه به این یافته ها، ریچارد یک راه جدید بالقوه برای مبارزه با مالاریا می بیند: “ما می توانیم پروتئین PfPX1 انگل را از انجام وظایف خود مسدود کنیم. از آنجایی که این پروتئین در انسان وجود ندارد، خطر اختلال در عملکردهای مهم در انسان کاهش می یابد. بدن انسان.”

مالاریا همچنان در بسیاری از نقاط جهان از جمله کشورهای جنوب صحرای آفریقا شیوع دارد. در سال 2020، 241 میلیون نفر به مالاریا مبتلا شدند و 627000 نفر بر اثر آن جان خود را از دست دادند. این بیماری عمدتا کودکان زیر پنج سال و زنان باردار را درگیر می کند.

اگرچه سازمان بهداشت جهانی اولین واکسن مالاریا را در سال گذشته به رسمیت شناخت، ریچارد فکر می‌کند که ادامه کاوش در راه‌های درمانی جدید ضروری است: “همانطور که در مورد کووید-19 دیدیم، گونه‌های جدید می‌توانند به ظهور ادامه دهند و اثربخشی واکسن‌ها را تهدید کنند. سویه‌های مقاوم به آرتمیزینین، اصلی‌ترین داروی ضد انگل مورد استفاده علیه مالاریا، قبلاً در آسیای جنوب شرقی پدیدار شده‌اند. برای حفظ اثربخشی درمان و کاهش خطر ابتلا به سویه‌های جدید مقاوم به دارو، ترکیب رویکردهای درمانی مهم است، همانطور که در مورد مالاریا انجام می‌دهیم. ایدز. کشف ما ممکن است نقش مهمی در مبارزه با مالاریا داشته باشد.”

نویسندگان از mBio مقاله از دانشگاه لاوال، دانشگاه پردو، دانشگاه آلبرتا، مرکز زیست شناسی آکادمی علوم چک و دانشگاه نوتردام است.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه لاوال. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.