محققان چگونگی تأثیر مصرف مواد افیونی بر فرزندان را در موش ها بررسی می کنند

تحقیقات جدید دانشمندان دانشکده دامپزشکی کامینگز در دانشگاه تافتز نشان می‌دهد که مصرف مواد افیونی قبل از بارداری – حتی اگر در دوران بارداری استفاده نشود – می‌تواند منجر به افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک در فرزندان پسر مادر شود، شرایطی که افزایش می‌یابد. خطر بیماری قلبی و سکته مغزی.

مطالعات کنونی روی موش‌هایی است که طی یک دوره 10 روزه چندین هفته قبل از جفت‌گیری در معرض مواد افیونی قرار گرفته‌اند و هنوز روی انسان‌ها مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. با این حال، نتایج نشان می دهد که حتی اگر مادران مصرف مواد افیونی را در دوران بارداری متوقف کنند، اثرات آن بر نسل های آینده می تواند منجر به مشکلات سلامتی قابل توجهی شود.

در سال 2020 بیش از 142 میلیون نسخه تریاک در ایالات متحده تجویز شد که تخمین زده می شود که از هر 3 آمریکایی 1 نفر از داروهای مخدر با نسخه استفاده می کنند و 11.5 میلیون نفر از آنها سوء استفاده می کنند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، در 3.6 درصد از شهرستان‌های ایالات متحده، در سال 2020 نسخه‌های تریاک به اندازه کافی برای هر فرد تجویز شد.

در بسیاری از شرایط، داروهای تجویزی مانند اکسی کدون، هیدروکودون و مورفین می توانند جزء مهمی از مدیریت کلی درد باشند. اما سوء استفاده همه گیر فعلی از مواد افیونی که منجر به اعتیاد می شود منجر به بحرانی در ایالات متحده شده است و زندگی و خانواده ها را بدون توجه به سطح درآمد، نژاد، سن یا جنسیت نابود می کند.

الیزابت برنز، استاد دانشکده کامینگز و عصب شناس، می گوید: «درصد جمعیتی که در معرض مواد افیونی تجویزی قرار دارند در سال های اخیر افزایش یافته است. “اعتیاد و مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد، بزرگترین و مهم ترین تمرکز تلاش های بهداشت عمومی ما برای مبارزه با سوء استفاده از مواد افیونی تاکنون بوده است. با این حال، شاید چیزی که به طور گسترده مورد استقبال قرار نگرفته است این است که مواد افیونی ممکن است اثرات قابل توجهی بر سیستم ایمنی و غدد عصبی داشته باشند. سیستم ها و همچنین می تواند بر متابولیسم در افرادی که این داروها را مصرف می کنند تأثیر بگذارد.

برنز می گوید: «آنچه تحقیقات ما نشان می دهد این است که این اثرات ممکن است به نسل های آینده نیز منتقل شود، حتی اگر مادر قبل از بارداری مصرف داروها را متوقف کند. او می‌گوید: «ما به عنوان یک جامعه ممکن است تمام پیامدهای بالقوه استفاده گسترده و سوء استفاده از مواد افیونی را به طور کامل درک نکنیم.

این تحقیق اخیر از برنز و همکارانش در مدرسه کامینگز و دپارتمان علوم کامپیوتر دانشگاه تافتس در مجله منتشر شد. گزارش های علمی. بیرن و پروفسور علوم کامپیوتر دونا اسلونیم محققین اصلی بودند و بر اساس مطالعه قبلی منتشر شده در زیست شناسی اعتیاد در سال 2019. نویسنده اصلی هر دو مطالعه، آنیکا توری است که محقق فوق دکتری زیر نظر برنز بود و اکنون استادیار کالج رود آیلند است.

آنچه موش ها در مورد بیولوژی انسان به ما می گویند

محققان اثرات مصرف مواد افیونی را بر اعتیاد و سایر پیامدهای سلامتی در موش‌ها به عنوان دروازه‌ای برای درک بهتر اثر داروها در انسان بررسی می‌کنند. آن‌ها این کار را به این دلیل انجام می‌دهند که موش‌ها سیستم‌های بیولوژیکی و پاداش مشابهی با انسان‌ها دارند، و به این دلیل که می‌توانند در آزمایشگاه، تحت شرایط کاملاً کنترل‌شده، برای کشف تغییرات در مغز موش، در متابولیسم، و در سیستم‌های اندام در پاسخ به مصرف مواد افیونی نگاه کنند. ، سوء استفاده ، اعتیاد و ترک. یافته‌هایی که ارزش کاوش بیشتر را دارند، می‌توانند در انسان مورد مطالعه قرار گیرند.

در مطالعات منتشر شده در زیست شناسی اعتیاد و گزارش های علمیمحققان موش‌های نر متولد شده از مادرانی را که در دوران نوجوانی به مدت 10 روز در معرض مورفین (افیون‌ها) قرار داشتند، اما حداقل سه هفته قبل از جفت‌گیری بدون مواد مخدر متولد شدند، بررسی کردند، بنابراین فرزندان نر آنها در داخل رحم در معرض قرار نگرفتند. فرزندان گروه شاهد از مادرانی متولد شدند که به جای مورفین محلول نمکی دریافت کردند.

برای زیست شناسی اعتیاد موش های صحرایی نر از هر دو گروه مادر به مدت شش هفته با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند. مردانی که از مادرانی که در معرض مورفین قرار گرفته بودند به دنیا آمدند، غذای بیشتری مصرف کردند، وزن بیشتری اضافه کردند و به هیپرگلیسمی ناشی از ناشتا (قند خون بالا) و هیپرانسولینمی (سطوح بالای انسولین در گردش خون) مبتلا شدند. این نشان می‌دهد که موش‌ها کمتر می‌توانستند نحوه تبدیل غذا به انرژی توسط بدنشان را تنظیم کنند، که می‌تواند منجر به چاقی، دیابت نوع ۲ و انواع دیگر مشکلات سلامتی شود که دیابت نوع ۲ ایجاد می‌کند.

برنز گفت: «آنچه که اساساً دیدیم این بود که قرار گرفتن در معرض محدود مورفین در موش‌های ماده قبل از لقاح، خطر اختلالات متابولیک، از جمله دیابت نوع 2 را در نرها در نسل بعدی افزایش داد.

برای کاغذ در گزارش های علمیمحققان یک رژیم غذایی پرچرب به مدت هشت و دوازده هفته یا یک رژیم غذایی کنترل شده را در مردانی که مادرانشان در معرض مورفین قرار گرفته بودند و آنهایی که فقط سالین دریافت کرده بودند، مقایسه کردند. نتایج برای مردانی که مادرانشان در معرض مورفین قرار گرفته بودند و رژیم غذایی پرچرب به آنها داده شد، از یافته‌های قبلی حمایت کرد – آنها وزن بیشتری اضافه کردند و سطوح بالاتر قند خون ناشتا و سطوح بالاتر انسولین در گردش را در مقایسه با مردانی که مادرانشان دریافت کرده بودند نشان دادند. سالین و رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند.

با طولانی تر کردن رژیم غذایی، محققان دریافتند که موش های صحرایی نر در هر دو گروه رژیم غذایی کنترل شده و پرچرب که مادرانشان قبل از بارداری در معرض مورفین قرار گرفته بودند، دچار اختلال در تحمل گلوکز شدند که نشانه اولیه دیابت نوع 2 است. . آنها همچنین دارای ناهنجاری های کبدی و دیگر ناهنجاری ها بودند.

برنز گفت: “حتی اگر فرزندان در معرض رژیم غذایی پرچرب قرار نگیرند، خطر ابتلا به دیابت و سایر مشکلات سلامتی وجود دارد، اگرچه ممکن است ظهور آنها بیشتر طول بکشد.”

محققان قصد دارند در ادامه بررسی کنند که مورفین چه تأثیری بر فرزندان ماده داشته است تا ببینند آیا این اثرات مشابه یا متفاوت از تأثیرات روی فرزندان پسر است.

چاقی، سندرم متابولیک و دیابت نوع 2 با افزایش خطر بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی و سایر بیماری ها مرتبط هستند. بیرنز می گوید: «با چنین استفاده گسترده ای از مواد افیونی، ما باید در مورد همه راه هایی که این داروها نه تنها بر نسل فعلی تأثیر می گذارند، بلکه چگونه بر نسل های آینده تأثیر می گذارند فکر کنیم.