دبلیوصرف نظر از دیدگاه شما در مورد پایان یافتن این بیماری همه گیر، یا معنای «زندگی با ویروس» چیست، واضح است که برخی از مظاهر کووید-19 برای مدتی آینده با ما خواهد بود. نه حداقل برای حدود 1.7 میلیون نفر در بریتانیا که با کووید طولانی زندگی می کنند.
و مبادا کسی که بهبودی کامل و سریع از عفونت داشته باشد هنوز فکر نمی‌کند که آیا کووید طولانی ممکن است مخلوق خود گزارش شده از افراد بی‌حال باشد، این اکنون یک خوشه بزرگ، کاملا مستند و همگرا از علائم فیزیولوژیکی واضح است و رایج است. به تمام نقاط جهان که تحت تأثیر کووید-19 قرار گرفته اند. بسیاری از کسانی که از آشنایی من رنج می بردند، دوچرخه سواران، دوندگان، اسکی بازان و رقصندگان مشتاق بودند، اما اکنون از کار افتاده اند و از علایق سابق خود محروم شده اند، در حالی که برخی نمی توانند حرفه سابق خود را از سر بگیرند. پزشکان و دانشمندان در سراسر جهان اکنون این را بخشی شناخته شده از نمایه علائم Sars-CoV-2 می دانند.
بسیاری از شدیدترین و ماندگارترین “مسافران طولانی” از اولین موج عفونت در بریتانیا درست قبل از قرنطینه اولیه در مارس 2020 سرچشمه می گیرند. حتی اگر از ابتدا مشخص بود که خطر ابتلا به کووید طولانی مدت صرفاً با شدت بیماری مرتبط نیست. همه دلایلی وجود دارد که امیدوار باشیم با گسترش گسترده واکسن‌های مؤثر، و موج‌های اخیر عفونت که تحت سلطه گونه‌ای تا حدودی شدیدتر هستند، تعداد کمی از مبتلایان به گروه‌های حمایتی طولانی مدت کووید اضافه شوند.
ما فکر می کردیم که تعداد موارد طولانی مدت ابتلا به کووید ممکن است کمتر باشد زمانی که بیشتر موارد موارد پیشرفت در واکسینه شده یا عفونت در کودکان واکسینه شده یا نیمه واکسینه شده بودند. متأسفانه، به دور از فرونشست در موارد جدید و طولانی مدت کووید، موارد بزرگ و مداوم امواج دلتا، Omicron و BA.2 گروه زیادی از مبتلایان جدید را به همراه آورده است.
بر اساس داده های منتشر شده، احتمال ابتلای طولانی مدت به کووید در افرادی که واکسینه شده اند اما دچار عفونت های جدید شده اند ممکن است به نصف کاهش یابد، اما وقتی این را در مورد امواج عظیمی که تجربه کرده ایم – 3.5 میلیون نفر در یک زمان معین آلوده شده اند – اعمال کنید – هر 3.5 میلیون مورد تبدیل می شود. 175000 نفر دیگر مبتلا به کووید طولانی مدت.
این امواج به طور نامتناسبی مدارس ابتدایی و متوسطه را تحت تاثیر قرار داده است و بسیاری از مبتلایان جدید کودکان هستند. سامی مک‌فارلند در LongCovidKids.org جریان ثابتی از اعضای جدید را در سراسر خدمات پشتیبانی خود گزارش می‌دهد، بسیاری از آنها پس از دو، سه یا چهار دوره عفونت مجدد، پس از اولین بار فرار از آن، کووید طولانی مدتی را ایجاد می‌کنند.
همچنین، طیف علائم ممکن است از امواج قبلی تغییر کند، با گزارش‌های بیشتری از نقص بینایی، شنوایی و عملکرد حرکتی، همراه با دردهای گوارشی، درد مفاصل، بثورات، تورم و خستگی. این بهای ملموسی است که برای چشم پوشی از شیوع بالای موارد در مدارس طی ماه های اخیر پرداخت می شود.
با توجه به اینکه تعداد زیادی در ماه‌های اخیر در هر زمان معینی آلوده شده‌اند، بسیاری از آنها در فواصل سه یا چهار هفته‌ای از عفونت‌های مکرر رنج می‌برند، میراث بالقوه بیماری مزمن و ناتوان‌کننده جنبه‌ای است که این بیماری را کاملاً از سایر پاتوژن‌های تنفسی زمستانی متفاوت می‌کند. مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی. هیچ کس مطمئن نیست که آیا کووید طولانی از دوره فعلی کاملاً مشابه امواج اولیه خواهد بود یا خیر، اما این آزمایشی است که هیچ یک از ما دوست نداریم روی فرزندان خود انجام دهیم.
ارزیابی مسیر بهبودی افراد از علائم پایدار به طور مداوم دشوار بوده است، که مستلزم ارزیابی کسانی است که علائم آنها سه ماه طول کشیده است، اما نه شش ماه، در مقایسه با زیر مجموعه کوچکتر بدون بهبود در 18-24 ماه. تیمی در دانشگاه تورنتو بیمارانی را که علائم پایدار پس از عفونت در طول شیوع سارس در سال 2003 داشتند، پیگیری کردند. بسیاری از این افراد چندین سال بعد بهبودی کمی نشان دادند. اگر این روند به موج Omicron کنونی ما تعمیم داده شود، اثرات آن بر آموزش، نیروی کار و تامین مراقبت های بهداشتی بسیار زیاد خواهد بود.
هنوز روزهای اولیه برای تحقیقات طولانی کووید است. قدرت بریتانیا در تحقیقات اپیدمیولوژی از طریق داده‌های نظرسنجی، مانند دفتر آمار ملی، React2 و ZOE، ما را در خط مقدم شمارش و تشخیص اهمیت کووید طولانی مدت قرار داد که منجر به فشار اولیه برای کلینیک‌های اختصاصی شد. این مهم بود، اما افراد مبتلا به‌طور قابل‌توجهی از پرسش‌نامه‌ها و نظرسنجی‌ها خسته شده‌اند و به دنبال پیشرفت ملموس در مکانیسم‌ها و آزمایش‌های درمانی هستند – تقاضا برای مشاهده کمتر، مداخله بیشتر.
در روزهای اولیه کووید طولانی، ما و دیگران فرضیه‌های کاری را برای توضیح روند بیماری مطرح کردیم. اینها اثرات خود ویروس را شامل می شود که باعث آسیب و اسکار پایدار در اندام های مختلف بدن، تداوم ویروسی، خودایمنی که باعث طیف وسیعی از علائم می شود و بسیاری موارد دیگر را شامل می شود. مطالعات نسبتاً کوچک پشتوانه جالبی برای هر یک از این موارد ایجاد کرده است، اما ما هنوز فاقد پارادایم کلی – یا روشی برای درک بیماری – هستیم که آزمایش‌های تشخیصی جامع، مسیرهای مراقبت سفارشی و درمان‌های درمانی را تسهیل کند.
افراد مبتلا به کووید طولانی مدت این اتهام را برای شناسایی، توصیف و راه اندازی یک برنامه تحقیقاتی برای شرایط جدید از طریق کار سخت و شبکه های رسانه های اجتماعی فعال انجام دادند. توجه (و خشم) آنها اکنون بر بی صبری برای آزمایش درمان های بالقوه متمرکز شده است. فشاری وجود دارد – گاهی اوقات با سفر بیماران به خارج از کشور برای درمان‌های تجربی پرهزینه – برای آزمایش همه چیز از آنتی‌ویروس‌ها و آنتی‌بادی‌های مونوکلونال ضد سنبله گرفته تا ضد انعقادها و آفرزیس (روشی پیچیده برای حذف ریز لخته‌های احتمالی از خون) وجود دارد.
همانطور که از نتایج کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده (RCTs) برای درمان‌های اصلی کووید-19 قدردانی شد، گاهی اوقات رویکردهایی که به‌شدت تبلیغ شده‌اند به نتیجه نمی‌رسند، در حالی که دیگران به طور قانع‌کننده‌ای نشان داده می‌شوند که کار می‌کنند و مدیریت جهانی علائم بیماران را تغییر می‌دهند. به عنوان داروهای توسیلیزوماب و دگزامتازون.
مبتلایان به کووید طولانی مدت به یک آزمایش بهبودی در مقیاس بزرگ نیاز دارند که به سرعت پیگیری شود تا پاسخ‌هایی درباره درمان‌ها به آنها ارائه شود. بسیاری از پاسخ‌هایی که هنگام رسیدن به صف در کلینیک‌های طولانی کووید ارائه می‌شود، در مورد سازگاری مجدد و توانبخشی در پرتو ناتوانی جدیدشان است. آنها اصلاح مجدد نمی خواهند، آنها می خواهند زندگی خود را بازگردانند.
برخی از برنامه های تحقیقاتی فعلی گام های اولیه را در این جهت ارائه می دهند. کارآزمایی Stimulate-ICP در بیمارستان کالج دانشگاهی، اثربخشی آنتی هیستامین ها، ریواروکسابان (داروی ضد لخته شدن خون) و کلشی سین (ضد التهاب) را مقایسه می کند. یک کارآزمایی بالینی در دانشگاه آکسفورد در حال بررسی این موضوع است که آیا دارویی به نام AXA1125 می تواند خستگی و ضعف عضلانی را درمان کند یا خیر.
تفکر ما در مورد Sars-CoV-2 و کووید طولانی – و پاسخ ما به آن – باید تقریباً به صورت ماهانه تغییر کرده و دوباره تنظیم شود. اکنون این یک ویروس بسیار عفونی و تنفسی فوقانی است که می تواند مکرراً مجدداً عفونی کند – نتیجه ای که در اوایل همه گیری انتظار نمی رفت. اگر ما از اقدامات کاهشی صرف نظر کنیم، زیرا هر دور عفونت بیشتر از همه سنین را به سمت ناتوانی مزمن می کشاند، این ممکن است اشتباهی باشد که برای دهه های آینده از آن رنج می بریم. حتی پس از اینکه موج اصلی قرنطینه ها و مرگ و میرها به یک کابوس به یاد ماندنی تبدیل شد.