چاقی در زنان باردار می تواند ساختار و عملکرد جفت را تغییر دهد و خطر پیامدهای سلامتی ضعیف را افزایش دهد

چاقی مادر در مقایسه با دیابت بارداری (GDM؛ وضعیتی که با کنترل ضعیف گلوکز در بارداری مشخص می شود) ساختار جفت (یک اندام حیاتی که نوزاد را در دوران بارداری تغذیه می کند) تغییر می دهد.

بینش جدید، منتشر شده در مجله فیزیولوژی، درک مکانیسم های زمینه ساز پیامدهای نامطلوب بارداری و متعاقب آن خطر بیشتر سلامت ضعیف نوزادان و فرزندان را افزایش می دهد. شناسایی تغییرات خاص در جفت می‌تواند منجر به توسعه بالقوه درمان‌های هدفمند جفت یا آزمایش‌های غربالگری در آینده شود که ممکن است نتایج سلامت مادر و فرزندان را بهبود بخشد، به ویژه در کشورهای با درآمد متوسط.

پژوهشی که توسط دانشمندان آفریقای جنوبی با اتحاد با انگلیس انجام شد، اولین مطالعه ای است که اثرات چاقی مادر و GDM را به طور همزمان بررسی می کند و در کشوری با درآمد متوسط ​​انجام می شود، جایی که چاقی و GDM در دوران بارداری دارای اهمیت قابل توجهی است. سلامتی و تاثیر اقتصادی مطالعات قبلی چاقی و GDM را به طور جداگانه بررسی کرده اند و فقط در کشورهای با درآمد بالا انجام شده است.

نرخ چاقی و GDM، توسعه مدیریت ضعیف گلوکز در دوران بارداری، در سراسر جهان در حال افزایش است. هر دو با عوارض متعدد مادری و جنینی مانند افزایش خطر مرگ جنین، مرده‌زایی، مرگ نوزاد و وزن بالاتر نوزاد هنگام تولد مرتبط هستند. معلوم نیست این عوارض چگونه به وجود می آیند.

محققان دریافتند که چاقی مادر، بیش از GDM، تشکیل جفت، تراکم عروق خونی و سطح آن و ظرفیت آن را برای تبادل مواد مغذی بین مادر و کودک در حال رشد کاهش می دهد. هم چاقی و هم GDM بر تولید هورمون جفت و نشانگرهای التهابی تأثیر می‌گذارند و نشان می‌دهند که جفت واقعاً عملکرد غیرطبیعی دارد.

در این مطالعه 71 زن سیاهپوست یا دارای اجداد مختلط مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد، 52 نفر چاق بودند و 38 نفر مبتلا به GDM بودند. محققان این مطالعه را با استفاده از پروفایل بالینی، معاینه ساختاری عمیق و آنالیز مولکولی جفت و اندازه‌گیری‌های بیوشیمیایی خون بند ناف مادر و نوزاد برای بررسی تأثیر چاقی و دیابت در این گروه از زنان باردار انجام دادند.

پروفسور آماندا اسفرروزی-پری از دانشگاه کمبریج، نویسنده اصلی این مقاله، گفت: “برای اولین بار به اثرات چاقی و GDM بر جفت در زنان سیاهپوست و با اجداد مختلط، که گروهی مورد مطالعه قرار نگرفته اند، پرداختیم و چه تاثیری دارد. مهم است که کشف کنیم که چاقی بیشتر از GDM بر پیامدهای بارداری برای مادر و کودک تأثیر دارد.»

محدودیت مطالعه این است که با حجم نمونه کوچک 71 زن، نمی توان تعیین کرد که جنسیت جنین چه تأثیری بر این تغییرات جفتی دارد. گروه غیرچاق زنان نیز شامل زنانی بودند که اضافه وزن نامیده می شدند. محققان مایلند تحقیقات بیشتری را در زنان چاق، اضافه وزن و لاغر با و بدون GDM انجام دهند و تأثیر جنسیت جنین را بررسی کنند. سپس آنها می خواهند بررسی کنند که چگونه چاقی، GDM و درمان هایی مانند متفورمین دارویی که سطح گلوکز خون را کاهش می دهد، برای تعیین نتایج بارداری و سلامت درازمدت کودک تأثیر متقابل دارند.

پروفسور موشی ماتیلا از دانشگاه کیپ تاون گفت: “آفریقای جنوبی با بار بیماری چهارگانه بیماری های مسری و غیرواگیر همراه با مرگ و میر بالای مادر و کودک و مرگ و میر ناشی از خشونت و جراحات همراه است. علاوه بر این، ما یکی از بالاترین نرخ‌های چاقی زنان را در سطح جهان داریم که بدون شک بار بیماری‌های غیرواگیر را افزایش می‌دهد و به عوارض مادری، نوزادی و کودکی کمک می‌کند. از آنجایی که چاقی و GDM اغلب با هم وجود دارند، این مطالعه اهمیت چاقی را نسبت به GDM نشان می‌دهد. در تعدیل ساختار و عملکرد جفت، و شروع به کنار هم می‌گذارد که چگونه این تغییرات جفت ممکن است عوارض مشاهده شده (مثلاً مرگ داخل رحمی و مرده‌زایی) و افزایش خطر بیماری غیرواگیر در آینده را برای مادر و نوزاد توضیح دهد.”