آپنه انسدادی خواب ممکن است مستقیماً باعث کاهش زودهنگام شناختی شود

آپنه انسدادی خواب (OSA) یک وضعیت بالقوه خطرناک است. در طول خواب، ماهیچه های گلوی افراد مبتلا به OSA شل می شوند و جریان هوا را به داخل ریه ها مسدود می کنند، به طوری که آنها به طور مکرر تنفس را متوقف می کنند. علائم شایع OSA شامل خواب بی قرار، خروپف بلند، خواب آلودگی در طول روز و سردردهای طولانی در صبح است که برای بیماران و شرکای آنها بسیار ناتوان کننده است.

OSA در حال حاضر کمتر تشخیص داده شده است: ممکن است در 15 تا 30 درصد از مردان و 10 تا 15 درصد از زنان یا تقریباً 1 میلیارد بزرگسال در سراسر جهان رخ دهد که 80 درصد از آنها نمی دانند که به آن مبتلا هستند. عوامل خطر اصلی OSA عبارتند از میانسالی یا پیری، چاق بودن، سیگار کشیدن، انسداد مزمن بینی، فشار خون بالا و مرد بودن.

اکنون، محققان بریتانیایی، آلمانی و استرالیایی برای اولین بار نشان داده‌اند که در مردان میانسال، OSA می‌تواند باعث کاهش زودهنگام شناختی شود، حتی در بیمارانی که در غیر این صورت سالم هستند و چاق نیستند. نتایج در منتشر شده است مرزها در خواب.

دکتر ایوانا روزنزوایگ، متخصص اعصاب، گفت: “ما عملکرد اجرایی ضعیف‌تر و حافظه دیداری-فضایی و نقص در هوشیاری، توجه پایدار، و کنترل روانی حرکتی و تکانه‌ای را در مردان مبتلا به OSA نشان می‌دهیم. بیشتر این نقایص قبلاً به بیماری‌های همراه نسبت داده می‌شد.” رئیس مرکز انعطاف پذیری خواب و مغز در کینگز کالج لندن و نویسنده اصلی این مطالعه است.

ما همچنین برای اولین بار نشان دادیم که OSA می تواند باعث نقص قابل توجهی در شناخت اجتماعی شود.

همگروهی نادر بدون بیماری های همراه

روزنزوایگ و همکارانش گروهی متشکل از 27 مرد در سنین 35 تا 70 سال را با تشخیص جدید OSA خفیف تا شدید اما بدون هیچ گونه عوارض جانبی مورد مطالعه قرار دادند. چنین بیمارانی نسبتاً نادر هستند، زیرا اکثر مردان و زنان مبتلا به OSA دارای بیماری های مشترکی مانند بیماری های قلبی عروقی و متابولیک، سکته مغزی، دیابت، التهاب سیستمیک مزمن یا افسردگی هستند.

این مردان در حال حاضر سیگاری یا مصرف کننده الکل نبودند و چاق نبودند (یعنی با شاخص توده بدنی (BMI) زیر 30). به عنوان کنترل، محققان گروهی متشکل از هفت مرد با سن، BMI و تحصیلات بدون OSA را مورد مطالعه قرار دادند. تشخیص OSA با آزمایش به اصطلاح WatchPAT از عملکرد تنفسی آنها در هنگام خواب در خانه و همچنین با ویدئو-پلی سومنوگرافی در مرکز خواب کالج کینگ تأیید شد.

با روش دوم، امواج مغزی افراد در خواب با الکتروانسفالوگرافی (EEG) اندازه گیری شد، در حالی که سطح اکسیژن خون، ضربان قلب، تنفس و حرکات چشم و پا ردیابی شد.

دانشمندان همچنین عملکرد شناختی آزمودنی‌ها را با آزمایش‌های CANTAB یا «باتری خودکار تست عصبی روان‌شناختی کمبریج» آزمایش کردند.

زوال شناختی زودرس

نتایج نشان داد که بیماران مبتلا به OSA شدید هوشیاری، عملکرد اجرایی، حافظه تشخیص بصری کوتاه‌مدت و تشخیص اجتماعی و احساسات ضعیف‌تری نسبت به گروه کنترل مشابه داشتند. بیماران مبتلا به OSA خفیف در این حوزه ها بهتر از بیماران مبتلا به OSA شدید عمل کردند، اما بدتر از گروه شاهد.

مهم‌ترین کاستی‌ها در آزمون‌هایی نشان داده شد که هم توانایی تطبیق دیداری و هم حافظه کوتاه‌مدت تشخیص بصری را برای الگوهای غیرقابل بیان، آزمون‌های عملکرد اجرایی و تغییر مجموعه توجه نشانه‌ای، در هوشیاری و عملکرد روانی حرکتی، و در نهایت، نشان دادند. نویسندگان نوشتند: در شناخت اجتماعی و تشخیص احساسات.

نویسندگان نتیجه می گیرند که OSA برای ایجاد این نقایص شناختی کافی است، که مطالعات قبلی آن را به شایع ترین بیماری های همراه OSA مانند فشار خون سیستمیک، بیماری های قلبی عروقی و متابولیک و دیابت نوع 2 نسبت داده بودند.

مکانیسم نامشخص

اما مکانیسمی که OSA باعث زوال شناختی زودرس می شود چیست؟ نویسندگان حدس می زنند که نقص های شناختی ناشی از اکسیژن کم متناوب و دی اکسید کربن بالا در خون، تغییرات در جریان خون به مغز، تکه تکه شدن خواب، و التهاب عصبی در بیماران OSA است.

روزنزوایگ می‌گوید: «این تعامل پیچیده هنوز به خوبی درک نشده است، اما احتمالاً این تغییرات به تغییرات عصبی و ساختاری گسترده در مغز و نقص‌های عملکردی شناختی و عاطفی مرتبط منجر می‌شود.»

هنوز مشخص نیست که آیا بیماری‌های همراه اثرات منفی مشابهی بر شناخت دارند یا نه.

روزنزوایگ گفت: “مطالعه ما اثباتی بر این مفهوم است. با این حال، یافته های ما نشان می دهد که بیماری های همراه به احتمال زیاد هر گونه نقص شناختی ناشی از خود OSA را بدتر کرده و تداوم می بخشد.”

“آنچه در مطالعات آتی باید مشخص شود این است که آیا بیماری‌های همراه اثر افزایشی یا هم افزایی بر نقایص دوم دارند و آیا تفاوتی در مدارهای مغزی در بیماران OSA با یا بدون بیماری‌های همراه وجود دارد.”