مطالعه پتانسیل محافظتی پروژسترون در برابر پارکینسون را برجسته می کند

سلول های عصبی دستگاه گوارش با سلول های مغز و نخاع ارتباط برقرار می کنند. این نشان می دهد که سیستم عصبی دستگاه گوارش می تواند بر فرآیندهایی در مغز که منجر به پارکینسون می شود تأثیر بگذارد.

پائولا نوفلد و لنارت استگمن، دانشجویان دکترای پزشکی در گروه سیتولوژی دانشکده پزشکی در دانشگاه روهر بوخوم، آلمان، اولین کسانی بودند که گیرنده های پروژسترون را در سلول های عصبی دستگاه گوارش شناسایی کردند و نشان دادند که پروژسترون از سلول ها محافظت می کند.

یافته های آنها چشم اندازهای جدیدی را برای توسعه رویکردهای درمانی محافظ عصبی جدید برای مقابله با بیماری هایی مانند پارکینسون و آلزایمر باز می کند. این مطالعه در مجله منتشر شد سلول ها در 21 آوریل 2023.

مغز دوم

سیستم عصبی روده (ENS) یک شبکه پیچیده است که در امتداد کل دستگاه گوارش کشیده شده است. از حدود 100 میلیون سلول عصبی تشکیل شده است، به طور مستقل فرآیندهای گوارشی را کنترل می کند و اغلب به عنوان مغز دوم انسان از آن یاد می شود. اما عملکرد آن بسیار بیشتر از هضم است. تحقیقات اخیر نشان داده است که ENS از نزدیک با سیستم عصبی مرکزی (CNS) یعنی مغز و نخاع ارتباط برقرار می کند.

پروفسور Carsten Theiß، رئیس بخش سیتولوژی در دانشگاه روهر بوخوم توضیح می دهد: “ارتباط بین ENS و CNS در حال حاضر با پاتوژنز بیماری های عصبی مختلف مانند بیماری پارکینسون و بیماری آلزایمر، و همچنین افسردگی مرتبط است.” محور روده و مغز یک خیابان یک طرفه نیست. هر دو سیستم عصبی بر یکدیگر تأثیر می گذارند.

رژیم غذایی فرد تأثیر مستقیمی بر میکروبیوم روده دارد که به نوبه خود با ENS در تعامل است. مطالعات نشان می دهد که ترکیب میکروبیوم همچنین می تواند از طریق محور روده-مغز، به ویژه از طریق عصب واگ، بر CNS تأثیر بگذارد و باعث بیماری هایی مانند بیماری پارکینسون شود. بنابراین یک رژیم غذایی متعادل نه تنها می‌تواند به حفظ سلول‌های عصبی روده کمک کند، بلکه ممکن است بیماری پارکینسون را برای سال‌ها به تعویق بیاندازد یا حتی از آن کاملاً جلوگیری کند.

اثر محافظتی پروژسترون

دانشجویان دکترای پزشکی پائولا نوفلد و لنارت استگمن اکنون با موفقیت اثر محافظتی هورمون استروئید طبیعی پروژسترون را بر سلول های عصبی ENS نشان داده اند. در یک سری آزمایش، این دو سلول های عصبی را از ENS طی چند هفته کشت و آنها را با یک سم سلولی درمان کردند تا شرایط مضر مشابه بیماری پارکینسون را شبیه سازی کنند. آنها دریافتند که سلول‌های عصبی که علاوه بر آن با پروژسترون درمان می‌شوند، به میزان قابل توجهی کمتر از سلول‌های درمان نشده می‌میرند.

پائولا نوفلد به اهمیت کشف آنها اشاره می کند: “تحقیق ما بینش های مهمی را برای تکمیل دانش اولیه ما در مورد نقش گیرنده های پروژسترون در سیستم عصبی روده ارائه می دهد. این امر راه های کاملا جدیدی را برای مطالعه مکانیسم های محافظت عصبی عملکرد پروژسترون در داخل و خارج می کند. خارج از مجرای روده.”

Lennart Stegemann می افزاید که “این مطالعه به طور بالقوه می تواند راه را برای رویکردهای درمانی جدید مبتنی بر هورمون استروئیدی هموار کند. همچنین امید وجود دارد که رویکردهای درمانی مبتنی بر استروئید بتواند به کند کردن یا حتی توقف بیماری های عصبی کمک کند.”