اثرات مضر مصرف طولانی مدت الکل در عکس فوری پروتئین خون ثبت شده است

جان جاکوبز، بیوشیمیدان، خون بیماران مبتلا به بیماری ها و شرایطی مانند ابولا، سرطان، سل، هپاتیت، دیابت، بیماری لایم، آسیب مغزی و آنفولانزا را تجزیه و تحلیل کرده است.

اما هرگز ندیده بود که شیمی خون به اندازه زمانی که او و همکارانش نگاهی عمیق به فعالیت پروتئین در خون بیماران مبتلا به هپاتیت مرتبط با الکل، یک نوع شدید بیماری کبدی ناشی از نوشیدن زیاد الکل برای سال‌ها، انداختند.

جیکوبز، بیوشیمیست در آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام، می گوید: «پروتئین های این بیماران بیش از هر پلاسمای خون دیگری که ما آنالیز کرده ایم، بی نظم هستند. “تقریبا دو سوم پروتئین هایی که ما اندازه گیری کردیم در سطوح غیرعادی هستند. این تصویری است از آنچه در بدن یک فرد مبتلا به این بیماری می گذرد و نشان می دهد که این بیماری چقدر شدید است.”

آن “عکس فوری” اندازه گیری پروتئین هایی است که در بیماران مبتلا به این بیماری تغییر می کند. ترکیب منحصربه‌فرد تغییرات در فعالیت پروتئین، گام مهمی به سوی ایجاد یک آزمایش خون ساده برای تشخیص هپاتیت مرتبط با الکل است.

جیکوبز و همکارانش، از جمله دانشمندان و پزشکان از سیستم مراقبت های بهداشتی کهنه سربازان لانگ بیچ و دانشگاه پیتسبورگ، یافته های خود را در این مقاله منتشر کرده اند. مجله آسیب شناسی آمریکا. نویسندگان مسئول این مطالعه جاکوبز و تیموتی مورگان، متخصص گوارش در VA Long Beach هستند که بیماران مبتلا به این بیماری را برای بیش از 35 سال درمان کرده است.

هپاتیت مرتبط با الکل: مدت طولانی در حال ساخت است

یافته ها مورگان را شگفت زده نمی کند.

گفت: “این افراد بسیار بیمار هستند. این بیماران بیش از 10 سال است که مقدار زیادی الکل مصرف می کنند، معمولاً بیش از یک بسته 6 عددی آبجو یا بیش از یک بطری شراب یا بیش از 4 شات مشروب در روز برای بیش از 10 سال.” مورگان، که همچنین استاد پزشکی در UCI Health است.

این بیماری شدیدتر از سایر بیماری های کبدی است که می تواند توسط الکل ایجاد شود، از جمله سیروز کبدی و کبد چرب. حدود 10 درصد از بیماران مبتلا به هپاتیت مرتبط با الکل در عرض یک ماه پس از تشخیص جان خود را از دست می دهند. حدود 25 درصد در عرض شش ماه می میرند. آنها اغلب در آخرین وقایع بیماری هستند که سال هاست در حال شکل گیری است.

مورگان تخمین می زند که او بیش از 400 بیمار مبتلا به این بیماری را درمان کرده است. مورگان برای بهبود مراقبت‌هایی که به بیماران ارائه می‌کند و برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این بیماری، محققان، پزشکان و بیمارانی از کنسرسیوم هپاتیت الکلی کالیفرنیای جنوبی، PNNL، کنسرسیوم InTeam مستقر در دانشگاه پیتسبورگ و دیگران را گرد هم آورد.

این مطالعه شامل تجزیه و تحلیل نمونه‌های خون یا بافت 106 نفر بود. این افراد شامل 57 بیمار مبتلا به هپاتیت مرتبط با الکل و 49 بیمار دیگر بودند که یا مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی، سایر بیماری‌های کبدی مرتبط با الکل مانند سیروز بودند یا سالم بودند.

تیم PNNL از طیف سنجی جرمی حساس برای اندازه گیری بیش از 1500 پروتئین در خون شرکت کنندگان در مطالعه استفاده کرد. اگرچه هپاتیت مرتبط با الکل تأثیر زیادی بر پروتئین‌های خون دارد، تیم PNNL گروهی متشکل از 100 پروتئین را شناسایی کردند که در بیماران تغییر می‌یابند و به نظر می‌رسد باعث ایجاد بیماری خاص می‌شوند. بسیاری از پروتئین ها در آن بیماران کمتر بود. برخی از آنها فراوان تر بودند. پروتئین های آسیب دیده طیف عملکردهای بدن از جمله التهاب، ایمنی و لخته شدن و همچنین عملکرد اساسی کبد را پوشش می دهند.

نتایج به خوبی با مطالعات قبلی هپاتیت مرتبط با الکل مرتبط با بافت کبد بیمار مرتبط بود. رامون باتالر، رئیس کبد شناسی در دانشگاه پیتسبورگ و نویسنده این مطالعه، قبلاً فعالیت ژن را در کبد بیماران مبتلا به این بیماری مشخص کرده بود. تیم او دریافتند که پروتئین‌های اصلی تغییر یافته در خون بیماران مبتلا به این بیماری به طور مستقیم با اختلال در تنظیم گسترده ژن‌ها و پروتئین‌ها در کبد مرتبط است و بیان پروتئین خاص بیماری در خون را با عملکرد کبد مرتبط می‌کند.

هر دو مطالعه به نقش مرکزی مولکولی به نام HNF4A اشاره می کنند که مرکز مرکزی فعالیت ژن کبد است. HNF4A همچنین در بیماری هایی مانند سرطان پانکراس و دیابت نقش دارد.

یک هدف: نشانگر زیستی برای تشخیص، نظارت

این کار گام مهمی در جهت ایجاد یک نشانگر زیستی مبتنی بر خون – یک آزمایش خون – است که نشان می‌دهد فردی به هپاتیت مرتبط با الکل مبتلا است.

مورگان گفت: “تشخیص هپاتیت مرتبط با الکل می تواند دشوار، پرهزینه و گاهی اوقات چندین روز طول بکشد.” انجام آزمایش خون برای تشخیص AH به پزشکان کمک می کند تا تشخیص را سریع، ایمن، دقیق تر و کم هزینه تر از نمونه برداری از کبد انجام دهند.

این تیم در حال انجام مطالعات بیشتر برای بررسی اینکه آیا می توان از همان تغییرات پروتئینی برای نظارت بر نحوه پاسخ بیماران به درمان استفاده کرد یا خیر. پزشکان معمولاً از استروئیدها برای کاهش التهاب استفاده می کنند، اما این درمان بیماران را در برابر عفونت آسیب پذیر می کند.

جیکوبز گفت: «این داده‌ها به ما کمک می‌کنند بفهمیم در این بیماران چه اتفاقی می‌افتد، و امیدواریم ابزار اضافی برای نظارت بر نحوه پاسخ بیماران به درمان‌ها در اختیار ما قرار دهد.»

علاوه بر جیکوبز، نویسندگان PNNL شامل مارینا گریتسنکو، ریچارد دی اسمیت، و لی زی دی و همچنین دانشمند سابق PNNL کومال کدیا هستند که اکنون با مرک همکاری می کند. اولین نویسنده این مطالعه جوزپماریا آرجمی از دانشگاه پیتسبورگ و دانشگاه ناوارا است.