عوامل استرس زای زندگی ممکن است به عود بیماری ام اس، ناتوانی کمک کنند

یک مطالعه تحت هدایت پزشکی میشیگان نشان می‌دهد که عوامل استرس‌زا در طول عمر – از جمله فقر، سوء استفاده و طلاق – با بدتر شدن سلامت و نتایج عملکردی برای افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مرتبط است.

با استفاده از داده های نظرسنجی از بیش از 700 فرد مبتلا به ام اس، محققان دریافتند که رویدادهای استرس زا که هم در دوران کودکی و هم در بزرگسالی رخ می دهد به میزان قابل توجهی در سطح ناتوانی شرکت کنندگان کمک می کند.

نتایج در منتشر شده است مغز و رفتار.

تیفانی برالی، یکی از نویسندگان این مقاله، گفت: “ام اس علت اصلی ناتوانی غیرتروماتیک در میان بزرگسالان جوان است و تحقیقات بیشتری برای شناسایی این عوامل خارجی ناتوانی که می توان از جمله استرس، از جمله استرس، برای بهبود نتایج عملکردی مورد توجه قرار گرفت یا از آنها پیشگیری کرد، مورد نیاز است.” MD، MS، مدیر بخش مولتیپل اسکلروزیس/نوروایمونولوژی و کلینیک چند رشته ای خستگی و خواب ام اس در دانشگاه بهداشت میشیگان.

برالی گفت: “این دانش برای اطلاع رسانی به تحقیقات ام اس و همچنین مراقبت های بالینی مورد نیاز است. ارجاع به منابعی مانند سلامت روان یا حمایت از مصرف مواد می تواند به کاهش تاثیر استرس و افزایش رفاه کمک کند.”

بیش از 2.8 میلیون نفر در جهان مبتلا به ام اس هستند، یک بیماری خودایمنی که بر مغز و نخاع تأثیر می گذارد، که در آن لایه محافظ سلول های عصبی توسط سیستم ایمنی بدن مورد حمله قرار می گیرد. افراد مبتلا به ام اس می توانند تشدیدهای منحصر به فرد و اغلب دردناکی را تجربه کنند که به عنوان عود، تشدید یا “شعله ور شدن” شناخته می شود.

در ابتدا در این مطالعه، استرس‌های دوران کودکی و بزرگسالی به طور قابل‌توجهی با بار بدتر ناشی از عود پس از شروع همه‌گیری COVID-19 مرتبط بودند. با این حال، ارتباط بین عوامل استرس زای دوران کودکی و بار بیماری اهمیت خود را هنگام محاسبه بیشتر برای تجربیات بزرگسالی از دست داد.

محققان می گویند، مطالعات بر روی استرس و ام اس که طول عمر کامل را به حساب نمی آورند، می توانند اطلاعات حیاتی را از دست بدهند یا ارتباط بین عوامل استرس زای دوران کودکی و پیامدهای سلامتی را بیش از حد برآورد کنند.

نویسنده اول، کری پولیک، دکترا، RN، که این کار را تکمیل کرد، گفت: “تجربه های نامطلوب دوران کودکی، که ما آنها را ACE می نامیم، و سایر عوامل استرس زای دوران کودکی می توانند بر فرآیندهای ایمنی، التهابی و رفتاری در طول زندگی تاثیر بگذارند و انعطاف پذیری را در برابر استرس بزرگسالان کاهش دهند.” در حالی که در دانشکده پرستاری UM مشغول به کار است و اکنون در مقطع فوق دکتری در برنامه ملی پژوهشگران بالینی دانشگاه دوک مشغول به کار است.

استفاده از یک رویکرد طول عمر در کار آینده برای درک بهتر الگوها و اطلاع رسانی مدیریت علائم مهم است. به عنوان مثال، ما در حال گسترش این کار هستیم تا مسیرهای مکانیکی از طریق خواب، سیگار کشیدن و سلامت روان را بررسی کنیم، که از طریق آن عوامل استرس زا ممکن است منجر به بدتر شدن ام اس شوند. پیامدهایی از جمله افزایش ناتوانی، درد و خستگی.”

نویسندگان دیگر عبارتند از: رابرت پلوتز-اسنایدر، دکتری، کاتلین ام. کانل، دکتری، و سارا ا. استودارد، دکتری، همه از دانشگاه میشیگان.