بیماران ملانوما تحت درمان قرار می گیرند که به سیستم ایمنی آنها کمک می کند سلول های سرطانی را از بین ببرد، بسته به نوع میکروب های روده آنها، به درمان متفاوت پاسخ می دهند، و تحقیقات جدید نشان می دهد که میکروارگانیسم هایی که مانع درمان می شوند، تأثیر بیشتری نسبت به میکروارگانیسم های مفید دارند.
یافته های یک همکاری شامل محققان دانشگاه ایالتی اورگان، موسسه ملی سرطان، آزمایشگاه ملی فردریک برای تحقیقات سرطان و دانشگاه پیتزبورگ امروز در منتشر شد. طب طبیعت.
آندری مورگون از کالج داروسازی OSU گفت: این تحقیق گامی کلیدی در مبارزه با انواع مختلف سرطان از جمله ملانوما، کشنده ترین شکل سرطان پوست است.
او گفت: “یافته های ما نور جدیدی را بر تعامل بسیار پیچیده بین میکروبیوم روده و پاسخ ایمونوتراپی سرطان می اندازد و دوره ای را برای مطالعات آینده تعیین می کند.”
در سراسر کشور، ملانوم پنجمین سرطان شایع است. به گفته انجمن سرطان آمریکا، تقریباً 100000 مورد جدید ملانوم در سال آینده در ایالات متحده تشخیص داده می شود و انتظار می رود بیش از 7000 نفر از این بیماران بمیرند.
یکی از تهاجمی‌ترین سرطان‌ها، ملانوما، با متاستاز دادن یا انتشار به سایر اندام‌ها مانند کبد، ریه‌ها و مغز می‌کشد.
مطالعه جدید شامل یک تکنیک درمانی به نام محاصره نقاط بازرسی ایمنی است که اغلب با حروف اول ICB به آن اشاره می شود، که انقلابی در درمان ملانوم و سرطان به طور کلی ایجاد کرده است.
درمان ICB بر داروهای مهارکننده‌ای متکی است که پروتئین‌هایی به نام نقاط بازرسی را که توسط سلول‌های خاص سیستم ایمنی – برای مثال سلول‌های T – و همچنین برخی سلول‌های سرطانی تولید می‌شوند، مسدود می‌کنند.
نقاط بازرسی به جلوگیری از قوی شدن بیش از حد پاسخ های ایمنی کمک می کند، اما گاهی اوقات این به معنای جلوگیری از کشتن سلول های T از سلول های سرطانی است. بنابراین، هنگامی که نقاط بازرسی مسدود می شوند، سلول های T می توانند کار بهتری در کشتن سلول های سرطانی انجام دهند.
مورگان گفت که ICB یک “تغییر دهنده بازی” در درمان سرطان بوده است و مطالعات متعدد نشان داده اند که میکروب های روده بیماران در میزان واکنش بیمار نقش دارند. میکروبیوم روده انسان جامعه پیچیده ای از بیش از 10 تریلیون سلول میکروبی است که تقریباً 1000 گونه مختلف باکتری را نشان می دهد.
مورگان و همکارانش داده‌های گروه‌های متعددی از بیماران ملانوما را بررسی کردند که یک نوع ICB معروف به درمان پروتئینی ضد مرگ سلولی برنامه‌ریزی‌شده، که به اختصار درمان ضد PD-1 نامیده می‌شود، دریافت کردند.
در میان روش‌های دیگر، آنها از تکنیک مدل‌سازی کامپیوتری، تجزیه و تحلیل شبکه فرا پادشاهی، که توسط مورگان و ناتالیا شولژنکو از کالج دامپزشکی کارلسون ایالت اورگان اختراع شد، استفاده کردند تا مشخص کنند کدام باکتری با پاسخ‌های بهتر یا بدتر به درمان مرتبط است.
مورگون گفت: “ما چندین میکروبیوتیپ ایجاد کردیم و برخی از آنها به وضوح با پاسخ به ایمونوتراپی سرطان مرتبط بودند.” دو علامت میکروبی – یکی نسبتاً سنگین با گونه‌های Lachnospiraceae، دیگری نسبتاً سنگین با گونه‌های Streptococcaceae – به ترتیب به پاسخ بالینی مطلوب و نامطلوب مرتبط بودند.
او افزود، نتایج همچنین نشان می‌دهد که حدود یک سال پس از شروع درمان، میکروبیوتای روده به یک عامل غالب در پاسخ به درمان تبدیل می‌شود و به نظر می‌رسد میکروب‌هایی که درمان را کاهش می‌دهند، نقش بزرگ‌تری نسبت به آن‌هایی که درمان را تقویت می‌کنند، بازی می‌کنند.
امیران دزوتسف و جورجیو ترینچیری از موسسه ملی سرطان و حسن زارور از دانشگاه پیتسبورگ نویسندگان مرتبط در این مطالعه هستند که توسط موسسه ملی بهداشت و موسسه ملی سرطان حمایت شده است.
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط دانشگاه ایالتی اورگان. نوشته اصلی توسط استیو لوندبرگ. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.