مولتیپل میلوما سرطانی است که بر «سلول‌های پلاسما»، نوعی سلول ایمنی موجود در مغز استخوان، تأثیر می‌گذارد. این سرطان می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند، باعث آسیب کلیه و ضعیف شدن استخوان ها شود که ممکن است منجر به شکستگی شود. میانگین نرخ بقا به لطف گزینه های درمانی جدید به طور قابل توجهی بهبود یافته است. اینها شامل لنالیدومید و پومالیدومید هستند، داروهایی که اغلب در وادار کردن سرطان به بهبودی موفق هستند. با این حال، تقریباً در همه موارد، سرطان به طور فزاینده ای کمتر مستعد ابتلا به این داروها می شود، به این معنی که مقاومت دارویی ایجاد می کند. هنگامی که رشد سرطان در نهایت علی رغم درمان از سر گرفته می شود، پیش آگهی بیمار ضعیف است.
با استفاده از آخرین پیشرفت‌ها برای روشی به نام پروتئومیکس، یک تیم بین‌رشته‌ای از محققان در برلین توانستند مکانیزم ناشناخته قبلی را رمزگشایی کنند که می‌تواند باعث این نوع عود شود. پروفسور دکتر یان کرونکه، یکی از دو سرپرست این مطالعه، توضیح می‌دهد: «ما توانستیم نشان دهیم که تولید CDK6، یک تنظیم‌کننده چرخه سلولی تقویت‌کننده تقسیم سلولی، زمانی که سرطان به درمان مقاوم شود، به‌ویژه بالاست. گروه هماتولوژی، انکولوژی و ایمونولوژی سرطان در پردیس بنجامین فرانکلین. بر اساس داده‌های ما، ما معتقدیم که مهار CDK6 می‌تواند یک رویکرد درمانی جدید در مولتیپل میلوما عودکننده باشد.
با وجود مطالعات گسترده توالی یابی DNA، مقاومت درمانی در مولتیپل میلوما به ندرت با تغییرات در سطح ژنتیکی مانند جهش ژنی یا حذف ژن مرتبط است. دکتر فیلیپ مرتینز، سرپرست دوم این مطالعه، محقق MDC که رئیس پلتفرم پروتئومیکس در هر دو گروه است، می گوید: «این نشان می دهد که تغییراتی که در سلول سرطانی رخ می دهد و این عود را توضیح می دهد، باید در سطح متفاوتی رخ دهد. MDC و BIH. وی ادامه می‌دهد: پتانسیل رشد سلول‌های سرطانی نیز ممکن است تحت کنترل‌های مختلفی در سطح پروتئین باشد که در اینجا این نوع تأثیر را در رابطه با پروتئین CDK6 مشاهده کردیم. محققان از فناوری پیشرفته طیف سنجی جرمی استفاده کردند تا مشخص کنند آیا تغییرات در سطح پروتئین مسئول مقاوم شدن سرطان به درمان است یا خیر. با استفاده از نمونه‌های قبل و بعد از عود بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما، محققان توانستند بیش از 6000 پروتئین مختلف را تعیین کنند.
با مقایسه سلول های سرطانی جمع آوری شده قبل و بعد از عود، محققان دریافتند که طیف وسیعی از پروتئین ها در غلظت های بالاتر یا پایین تر پس از عود وجود دارند. با استفاده از تجزیه و تحلیل های آماری و بیونینفورماتیکی، محققان توانستند اکثر این اثرات را به یک پروتئین منفرد ردیابی کنند: کیناز 6 وابسته به سیکلین یا CDK6، آنزیمی که ورود سلول به فاز تقسیم سلولی چرخه سلولی را کنترل می کند.
به عنوان اولین قدم، محققان از کشت سلولی استفاده کردند تا نشان دهند که CDK6 نقش کلیدی در ایجاد مقاومت درمانی در مولتیپل میلوما دارد. نویسنده اول این مطالعه، دورا نگ، محقق دپارتمان هماتولوژی، انکولوژی و ایمونولوژی سرطان در پردیس دانشگاه توضیح می‌دهد: زمانی که ما به‌طور مصنوعی میزان CDK6 موجود در سلول‌های میلوما را افزایش دادیم، آنها حساسیت خود را به داروهای لنالیدومید و پومالیدومید از دست دادند. بنجامین فرانکلین. او می افزاید: با این حال، زمانی که ما یک مهارکننده CDK6 را نیز اضافه کردیم، داروها دوباره موثر شدند و سلول های سرطانی از بین رفتند.
سپس محققان توانستند این اثر را در یک مدل حیوانی تأیید کنند، جایی که ترکیب پومالیدومید با یک مهارکننده CDK6 به طور قابل توجهی شانس بقا را بهبود بخشید. پروفسور کرونکه، محقق مرکز تحقیقات ترجمه کنسرسیوم سرطان آلمان (DKTK) در برلین می گوید: «این داده ها نشان می دهد که بیماران مبتلا به مولتیپل میلوم مقاوم به درمان ممکن است از افزودن مهارکننده های CDK6 نیز بهره مند شوند. برنامه Emmy Noether DFG. “برای آزمایش این فرضیه به مطالعات بیشتری نیاز است. یک مزیت این است که برخی از مهارکننده‌های CDK6 قبلاً برای استفاده در درمان سرطان پستان مجاز شده‌اند.”
دومین نویسنده اول این مطالعه، دکتر Evelyn Ramberger، مسئول انجام آنالیز پروتئین پروژه بود. او که فوق دکترا در Charité و پلتفرم پروتئومیکس MDC/BIH است، متقاعد شده است که این فناوری مزایای زیادی برای زمینه تحقیقات سرطان دارد: “ما می خواهیم به دنبال این رویکرد جدید در استفاده از آنالیزهای مدرن و جامع پروتئین برای مطالعه بافت های سرطانی باشیم — هم در مولتیپل میلوما و هم در سرطان های دیگر. امیدواریم که این اهداف درمانی و نشانگرهای زیستی بیشتری را برای استفاده در پزشکی شخصی سرطان معرفی کند.”
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط Charité – Universitätsmedizin Berlin. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.