خطر سلامتی ناشی از میکرو و نانوپلاستیک در مواد غذایی —


به ازای هر فرد در هفته به طور متوسط ​​پنج گرم ذرات پلاستیک وارد دستگاه گوارش انسان می شود. این تقریباً معادل وزن یک کارت اعتباری است. این که آیا میکرو و نانوپلاستیک‌های بلعیده شده خطری برای سلامتی ایجاد می‌کنند در مطالعات متعددی مورد بررسی قرار گرفته است، اما تا به امروز تا حد زیادی ناشناخته است. اکنون یک تیم تحقیقاتی از MedUni Vienna وضعیت فعلی دانش علمی را خلاصه کرده است. مقاله مروری به تازگی در مجله منتشر شده است قرار گرفتن در معرض و سلامت.

تحقیقات پزشکی در مورد این موضوع بر روی سیستم گوارشی متمرکز است که در آن ذرات میکرو و نانوپلاستیک (MNPs) در بافت یافت می شود. مطالعات تجربی نشان می دهد که MNP های بلعیده شده با عبور از دستگاه گوارش منجر به تغییراتی در ترکیب میکروبیوم روده می شود. تیم تحقیقاتی به سرپرستی الیزابت گروبر (بخش جراحی احشایی بخش جراحی عمومی MedUni وین) و لوکاس کنر (بخش آسیب شناسی MedUni وین، مرکز جامع سرطان (CCC) MedUni وین و بیمارستان عمومی وین، بخش آزمایشگاهی حیوانات وحشی. ) گزارش می دهد که چنین تغییراتی با ایجاد بیماری های متابولیک مانند دیابت، چاقی یا بیماری مزمن کبدی مرتبط است.

علاوه بر اثرات روی میکروبیوم روده، دانشمندان مکانیسم‌های مولکولی خاصی را نیز توصیف کردند که جذب MNPs به بافت روده را تسهیل می‌کند. با استفاده از تجزیه و تحلیل های خاص، نشان داده شد که MNP ها در دستگاه گوارش می توانند به طور فزاینده ای تحت شرایط فیزیکوشیمیایی خاص به بافت جذب شوند و مکانیسم های دخیل در پاسخ های التهابی و ایمنی موضعی را فعال کنند. نانوپلاستیک ها به ویژه با فرآیندهای بیوشیمیایی مرتبط هستند که نقش مهمی در سرطان زایی دارند.

ذرات پلاستیک نیز در آب آشامیدنی

نانوپلاستیک ها به اندازه ای کمتر از 0.001 میلی متر تعریف می شوند، در حالی که میکروپلاستیک ها در 0.001 تا 5 میلی متر تا حدی هنوز با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. MNP ها از ضایعات بسته بندی و سایر منابع وارد زنجیره غذایی می شوند. ذرات پلاستیک نه تنها از طریق مواد غذایی مانند موجودات دریایی یا نمک دریا به بدن منتقل می شوند، بلکه نوشیدن نیز نقش مهمی ایفا می کند. طبق یک مطالعه، هرکسی که روزانه 1.5 تا 2 لیتر آب توصیه شده را از بطری های پلاستیکی می نوشد، سالانه حدود 90000 ذره پلاستیکی را تنها از این طریق وارد بدن خود می کند. با این حال، کسانی که آب لوله کشی را انتخاب می کنند، بسته به موقعیت جغرافیایی خود، می توانند مقدار مصرف شده را به 40000 ذره پلاستیکی کاهش دهند. محققان همچنین آلودگی گسترده آب معدنی با هورمون‌های زنوهورمون شسته شده از بطری‌های PET (پلی اتیلن ترفتالات) را نشان دادند. Xenohormone ها فعالیت استروژنی دارند که می تواند در بدن سرطان زا باشد.

لوکاس کنر می گوید: اثرات نامطلوب بالقوه ذرات پلاستیکی می تواند به ویژه برای افرادی که بار بیماری مزمن دارند، تاثیرگذار باشد. یک روده سالم بیشتر احتمال دارد خطرات سلامتی را از بین ببرد. اما تغییرات موضعی در دستگاه گوارش، مانند تغییراتی که در بیماری مزمن یا حتی استرس منفی وجود دارد، می‌تواند آنها را مستعد اثرات مضر MNP ها کند.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط دانشگاه پزشکی وین. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.