این مطالعه نشان می دهد که عوارض شایع بارداری ممکن است رشد نوزاد را در رحم کند کند

بر اساس یک مطالعه جدید به رهبری USC، دیابت بارداری و پره اکلامپسی ممکن است با رشد بیولوژیکی کندتر در نوزادان مرتبط باشد.

این تحقیق که امروز در شبکه JAMA باز است، دریافتند که نوزادانی که در معرض این دو عارضه بارداری قرار گرفته اند از نظر بیولوژیکی جوان تر از سن حاملگی خود هستند. سن بیولوژیکی یا “اپی ژنتیک” نوزادان بر اساس نشانگرهای مولکولی در سلول های آنها است.

نتایج سوالات جالبی را در مورد اینکه چگونه عوارض شایع بارداری ممکن است بر نوزادان و نتایج سلامتی در دوران کودکی تأثیر بگذارد، ایجاد می کند. آیا آنها می توانند تاخیر در رشد ایجاد کنند؟ آیا برخی از مواجهه ها می توانند سن بیولوژیکی را حتی در رحم پیش از موعد پیش ببرند؟ در مورد عوامل استرس زا مانند قرار گرفتن در معرض آلودگی های محیطی چطور؟

کری برتون، استاد دانشگاه، می‌گوید: «در تحقیقات مربوط به سالمندی، اگر «ساعت» اپی ژنتیک شما سن بالاتری را نسبت به سن تقویمی‌تان نشان دهد – به دلیل قرار گرفتن در معرض عوامل استرس‌زای مختلف – بد تلقی می‌شود و افراد را در معرض خطر بیشتری برای بیماری قرار می‌دهد. جمعیت و علوم بهداشت عمومی در دانشکده پزشکی کک USC. «ما تعجب می‌کردیم که چقدر می‌توانیم این مفهوم را به عقب ببریم؛ آیا می‌توانیم آن را به رحم برسانیم؟

“در این مورد متوجه شدیم برعکس – عوارض بارداری منجر به تولد نوزادانی با سن بیولوژیکی جوان‌تر شد. این موضوع سوالات زیادی را در مورد تأثیر آن در زندگی بعدی ایجاد می‌کند. این یک معیار نسبتاً جدید است و اطلاعات کمی در مورد آن وجود دارد.”

برای این مطالعه، محققان نمونه‌های DNA را از 1801 نوزاد از 12 گروه در سراسر ایالات متحده جمع‌آوری کردند. شرکت‌کنندگان بین سال‌های 1998 تا 2008 از مادرانی متولد شدند که در دوران بارداری دچار پره‌اکلامپسی، دیابت بارداری یا فشار خون بالا بودند و در مقایسه با حاملگی‌هایی که هیچ‌یک از این عوارض نداشتند.

محققان از این نمونه ها برای ارزیابی سن اپی ژنتیکی هر نوزاد استفاده کردند. آنها سپس سن اپی ژنتیک را با سن تقویمی نوزاد در بدو تولد مقایسه کردند که در هفته های بارداری اندازه گیری شد.

محققان دریافتند نوزادانی که در هنگام رشد در رحم در معرض پره اکلامپسی یا دیابت بارداری قرار گرفتند، از نظر بیولوژیکی جوان‌تر از نوزادانی بودند که در معرض این قرار گرفتن نبودند، که نشان می‌دهد این قرار گرفتن در معرض ممکن است رشد بیولوژیکی نوزادان را کند کرده باشد. این تفاوت در نوزادان دختر در مقایسه با نوزادان پسر محسوس تر بود. قرار گرفتن در معرض فشار خون بالا تاثیر قابل اندازه گیری نداشت.

برتون گفت: “در آینده، ما قصد داریم تحقیقات خود را با نمونه بزرگتری از شرکت کنندگان ادامه دهیم و بررسی کنیم که آیا این تغییرات بیولوژیکی شناسایی شده در بدو تولد با پیامدهای سلامتی در دوران کودکی مرتبط است یا خیر.” در این صورت، پزشکان و محققان می توانند از این دانش برای توسعه مداخلات هدفمندی استفاده کنند که می تواند اثرات نامطلوب پره اکلامپسی و دیابت بارداری را بر سلامت کودکان کاهش دهد.