مطالعه ارتباط جدیدی بین انزوای اجتماعی و عوامل خطر زوال عقل پیدا می کند

بر اساس مطالعه جدیدی که این هفته در مجله دسترسی آزاد منتشر شد، عوامل تعیین کننده سبک زندگی اجتماعی، از جمله انزوای اجتماعی، با عوامل خطر تخریب عصبی مرتبط هستند. PLOS ONE توسط کیمیا شفیقی از دانشگاه مک گیل، کانادا و همکارانش.

بیماری آلزایمر و زوال عقل های مرتبط (ADRD) یک بحران رو به رشد بهداشت عمومی است که هزینه جهانی آن سالانه بیش از 1 تریلیون دلار است. شواهد فزاینده ای وجود دارد که انزوای اجتماعی با افزایش خطر ADRD مرتبط است، اما ارتباط بین سبک زندگی اجتماعی و سایر عوامل خطر شناخته شده ADRD کمتر شناخته شده است.

در کار جدید، محققان داده‌های 502506 شرکت‌کننده در Biobank بریتانیا و 30097 نفر را که در مطالعه طولی کانادایی سالمندی ثبت‌نام کرده بودند، مطالعه کردند. هر دو مطالعه دارای پرسشنامه هایی بودند که شامل سوالاتی در مورد تنهایی، فراوانی تعامل اجتماعی و حمایت اجتماعی بود.

این مطالعه طیف وسیعی از ارتباط بین عوامل خطر ADRD بالقوه قابل تغییر و تنهایی و عدم حمایت اجتماعی را نشان داد. افرادی که بیشتر سیگار می‌کشیدند، بیش از حد الکل می‌نوشیدند، اختلالات خواب را تجربه می‌کردند و به طور مکرر در فعالیت‌های فیزیکی سبک تا شدید شرکت نمی‌کردند – همه عوامل خطر شناخته شده برای ADRD – شانس بیشتری برای تنهایی و نداشتن حمایت اجتماعی داشتند.

به عنوان مثال، در CLSA، افزایش مشارکت منظم در تمرینات بدنی با افراد دیگر با کاهش 20.1 درصدی شانس احساس تنهایی و 26.9 درصد کاهش در داشتن حمایت اجتماعی ضعیف همراه بود.

عوامل سلامت جسمی و روانی که قبلاً با ADRD مرتبط بودند، مانند بیماری قلبی عروقی، اختلال بینایی یا شنوایی، دیابت و رفتارهای عصبی و افسردگی نیز با انزوای اجتماعی ذهنی و عینی مرتبط بودند. به عنوان مثال، در UKBB، مشکل شنیدن با صدای پس زمینه با افزایش 29.0 درصدی در احتمال احساس تنهایی و افزایش 9.86 درصدی در احتمال عدم حمایت اجتماعی مطابقت دارد.

شانس احساس تنهایی و عدم حمایت اجتماعی نیز به ترتیب 3.7 و 1.4 برابر بیشتر بود که تابعی از نمره یک شرکت کننده برای روان رنجوری بود.

نویسندگان نتیجه می‌گیرند که انزوای اجتماعی، که می‌تواند راحت‌تر از عوامل خطر ژنتیکی یا زمینه‌ای سلامت اصلاح شود، ممکن است یک هدف امیدوارکننده برای اقدامات بالینی پیشگیرانه و مداخلات سیاسی باشد.

نویسندگان می‌افزایند: «با توجه به تأثیر نامشخص اقدامات فاصله‌گذاری اجتماعی اعمال‌شده توسط COVID-19، یافته‌های ما بر اهمیت بررسی تأثیر چند مقیاسی انزوای اجتماعی برای اطلاع‌رسانی به مداخلات بهداشت عمومی برای ADRD تأکید می‌کند.»