بر اساس تحقیقات بین المللی که توسط محققان دانشگاه علوم بهداشتی آریزونا انجام شده است، نوزادان و کودکانی که تغذیه و رشد ضعیفی دارند، بیشتر از یک بیماری تنفسی جدی رنج می برند که در بزرگسالی با بیماری های همراه و مرگ و میر زودرس مرتبط است.
این مطالعه، منتشر شده در پزشکی تنفسی Lancet، اولین کسی است که عوامل خطرزای اولیه برای محدودیت اسپیرومتری در بزرگسالی را شناسایی می کند. تیمی به سرپرستی استفانو گوئرا، MD، PhD، MPH، مدیر علوم جمعیت در مرکز تحقیقات بیماری‌های راه هوایی و آسم علوم بهداشت UArizona، سه عامل خطر را پیدا کردند که به طور قابل‌توجهی با محدودیت اسپیرومتری بزرگسالان مرتبط بودند: مشکلات تغذیه‌ای مادر در دوران بارداری، زایمان کم. وزن برای سن حاملگی و کمتر از وزن طبیعی در دوران کودکی.
محدودیت اسپیرومتریک، یک بیماری محدودکننده ریه که ظرفیت کلی ریه را کاهش می‌دهد، نشانگر مهمی برای سلامت عمومی ضعیف است و با افزایش بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت و سندرم متابولیک و همچنین خطر مرگ به هر دلیلی مرتبط است.
دکتر گوئرا، استاد پزشکی و رئیس Henry E. Dahlberg در تحقیقات آسم در کالج UArizona گفت: شرکت‌کنندگانی که در دوران کودکی دچار کمبود وزن بودند، سه برابر بیشتر از کودکان با وزن طبیعی در معرض خطر ابتلا به محدودیت ریوی بودند. پزشکی — توسان.
خطر افزایش مشابهی برای محدودیت اسپیرومتریک برای نوزادانی که برای سن حاملگی کوچک به دنیا آمده بودند، مشاهده شد. سایر اندام ها. این ممکن است همبودی و افزایش خطر مرگ و میر را که با این الگوی محدود کننده می بینیم توضیح دهد.”
محققان داده‌های شرکت‌کنندگانی را که طی دو تا چهار دهه، از نوزادی تا بزرگسالی، در مطالعات تنفسی طولانی‌مدت از جمله مطالعه تنفسی کودکان توسان در مرکز تحقیقات بیماری‌های تنفسی و آسم و دو مطالعه مشابه در بریتانیای کبیر و سوئد ردیابی شده بودند، بررسی کردند.
شرکت کنندگان در مطالعه که مادرانشان مشکلات تغذیه ای مانند کم خونی و استفراغ زیاد در دوران بارداری داشتند، دو برابر بیشتر در معرض محدودیت اسپیرومتریک در سنین 22 تا 36 سالگی بودند. نوزادانی که برای سن حاملگی خود کوچک به دنیا آمده بودند، تقریباً سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به محدودیت اسپیرومتری در بزرگسالی بودند. و هنگامی که وضعیت تغذیه دوران کودکی از سنین 6 تا 16 سالگی مورد ارزیابی قرار گرفت، شرکت کنندگانی که کمبود وزن داشتند – به ویژه آنهایی که کمبود توده بدنی بدون چربی داشتند – سه برابر بیشتر از افراد با وزن طبیعی در بزرگسالی به محدودیت اسپیرومتری مبتلا شدند.
دکتر گوئرا که یکی از اعضای مؤسسه BIO5 است، گفت: “آنچه قابل توجه بود این است که یافته ها چقدر سازگار بودند. این ارتباط در هر یک از سه گروه تقریباً یکسان بود.”
نیپاسیری ترودو، خواهرزاده وورافانی، آمارگیر در مرکز تحقیقات بیماری‌های آسم و راه هوایی که به دست آورد، افزود: یافته‌های ما واقعاً نشان می‌دهد که مشکلات رشد و تغذیه در اوایل زندگی تأثیر یا پیامد طولانی‌مدتی بر سلامت ریه‌های بزرگسالان دارد. دکترای پزشکی در تایلند قبل از مهاجرت به آمریکا
دکتر گوئرا و سایر محققین علوم بهداشت UArizona اکنون در حال بررسی هستند که آیا کودکان می توانند از طریق تغذیه بهتر یا سایر مداخلات سلامتی خود را در دراز مدت بهبود بخشند یا خیر.
این مطالعه تا حدی توسط مؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی (AI135108) و مؤسسه ملی قلب، ریه و خون (HL132523)، هر دو بخش مؤسسه ملی بهداشت، پشتیبانی شد.