پلاک های آترواسکلروتیک با مغز “گفتگو” می کنند

یک مطالعه جدید وجود ارتباط بین پلاک های آترواسکلروتیک و سیستم عصبی مرکزی را نشان می دهد. این “مدار” ناشناخته قبلی شامل سه بافت با عملکرد سیستمیک، سیستم ایمنی، سیستم عصبی و سیستم قلبی عروقی است. این تداخل عملکردی است زیرا تداخل در سیستم عصبی بر پیشرفت آترواسکلروز تأثیر می گذارد همانطور که در مدل های تجربی نشان داده شده است. می تواند هدفی برای درمان های نوآورانه باشد.

پلاک‌هایی که از تجمع کلسترول، بافت فیبری و سلول‌های ایمنی تشکیل شده‌اند، نشانه آترواسکلروز هستند. پیامدهای آن، از حمله قلبی گرفته تا سکته مغزی و بیماری انسداد شریان محیطی، عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است و تنها در اروپا سالانه 3.9 میلیون مرگ را شامل می شود.

منتشر شده در مجله طبیعتاین مطالعه شامل مدل‌های تجربی و بافت‌های انسانی، با همکاری IRCCS Neuromed در پوزیلی، ایتالیا، دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیانس مونیخ، آلمان، با یافته‌های کلیدی توسط پروفسور آندریاس هابنیخت و دکتر ساراجو ک. موهانتا و سایرین بود. موسسات علمی شرکت کننده در پروژه “PLAQUEFIGHT” که توسط اتحادیه اروپا تامین می شود.

پروفسور Daniela Carnevale، بخش Angiocardioneurology and Translational Medicine Neuromed، می گوید: “وقتی پلاک آترواسکلروتیک وجود دارد، تجمعات سلول های ایمنی نیز در بافت همبند بیرونی رگ خونی به نام adventitia تشکیل می شود. جالب توجه است که این توده ها شباهت هایی به یک رگ خونی دارند. غدد لنفاوی که در شرایط سالم، پاسخ‌های ایمنی ما را تنظیم می‌کنند. نکته مهم این است که بافت همبند اطراف شریان‌ها غنی از رشته‌های عصبی است که همانطور که کار ما اکنون نشان داده است، ارتباط مستقیمی بین پلاک و مغز برقرار می‌کند. در واقع، این adventitia بافت توسط سیستم عصبی به عنوان مجرای اصلی برای رسیدن به تمام اعضای بدن استفاده می شود.

سپس محققان کل مسیر رشته های عصبی را تا سیستم عصبی مرکزی بازسازی کردند. Carnevale می‌گوید: “در این مرحله، ما توانستیم ببینیم که سیگنال‌هایی که از پلاک می‌آیند، پس از رسیدن به مغز، بر سیستم عصبی خودمختار از طریق عصب واگ تا طحال تأثیر می‌گذارند. در اینجا، سلول‌های ایمنی خاص فعال شده و وارد مغز می‌شوند. گردش خون، منجر به پیشرفت خود پلاک ها می شود.”

این یک مدار واقعی است که توسط نویسندگان به عنوان مدار شریان-مغز یا ABC تعریف شده است. مانند همه مدارها، می توان آن را قطع یا مدوله کرد. Carnevale می گوید: “ما آزمایش های بیشتری را با قطع اتصالات عصبی به سمت طحال انجام دادیم. به این ترتیب، تکانه های سلول های ایمنی موجود در این اندام قطع می شود. نتیجه این وقفه درمانی این است که پلاک های موجود در رگ ها نه تنها رشد آنها را کند می کنند، اما تثبیت شد و شدت بیماری را کاهش داد.”

با توجه به اینکه پایداری پلاک آترواسکلروتیک یکی از ویژگی‌های بالینی مرتبط در ارزیابی شدت بیماری است و در این مطالعه اجزای ABC نیز در شریان‌های جدا شده انسانی مبتلا به آترواسکلروز شناسایی شدند، پژوهش پتانسیل انتقالی بسیار قابل‌توجهی دارد.

پروفسور جوزپه لمبو، رئیس دپارتمان Angiocardioneurology و Translational Medicine Neuromed، می‌گوید: “این یک دیدگاه کاملاً جدید است – دیدگاهی که راه را برای کلاس‌های جدید و استراتژی‌های درمانی پیش‌بینی‌نشده قبلی هموار می‌کند. یک فرضیه این است که با دستگاه‌های بیوالکترونیکی خاص عمل کنیم. و بسیاری از ابزارهای بالقوه دیگر برای تأثیرگذاری بر اعصابی که به طحال می‌رسند، به ویژه بر روی شاخه عصب واگ متصل به گانگلیون سلیاک. به عبارت دیگر، مبارزه با آترواسکلروز با درمان غیردارویی.

ارائه شده توسط Istituto Neurologico Mediterraneo Neuromed IRCCS